Mindfulness is goed voor alles. Of toch niet?

Mindfulness is goed voor alles. Of toch niet?

Ik heb heel lang gedacht: “Mindfulness is goed voor alles”. Het heeft me zoveel gebracht sinds het op mijn pad is gekomen via yoga op de sportschool, meditatie en het boek ‘Meditatief Ontspannen’ van Jon Kabat-Zin. Rust, verbinding, ruimte voor de dingen die mij voldoening geven, mijn eigen bedrijf MettaMind waarmee ik zoveel mooie trainingen geef, inspirerende coachingssessies voer en prachtige retraites geef op de mooiste plekken van Bali, Ibiza, Italië en nu in Andalusië.


Ik heb me meer dan vijftien jaar ondergedompeld in de mindfulness. Ik verslond boeken, bekeek alle filmpjes van Kabat Zinn (wat kan die man mooi vertellen), ging ieder jaar een week op stilte retraite, in 2022 twee weken…

Mijn filosofie was dat als je beklemmende gedachten en emoties zou kunnen laten gaan en je ruimte zou maken voor je hart, je intuïtie, je gevoel of hoe je het ook wilt noemen, je komt tot een gezond en tevreden leven, zonder (onnodige) stress.

Ik had mijn pad gevonden.

Maar toch begon het een paar jaar geleden weer te kriebelen. Ik voelde dat er ruimte kwam voor meer. Ik wilde meer dan alleen maar op mijn kussentje zitten om mijn gedachten te observeren, mijn geest te kalmeren en naar mijn intuïtie te luisteren.

Want hoewel ik inmiddels heel goed op mijn kussentje kon zitten, bleven in het dagelijks leven oude belemmerende patronen me in de weg zitten. Zeker wanneer het even niet ging zoals ik had verwacht of wanneer dierbaren toch iets anders wilden dan ik.

“Mindfulnesstrainers zijn ook maar mensen”, hield ik mezelf dan maar voor.

Bijzonder hoe er, als je met een bepaalde intentie om je heen gaat kijken, er vanzelf op je pad komt wat je nodig hebt. En dat kwam via de documentaire ‘De Paardenjongen’.

Een indrukwekkend verhaal over het jongetje Rowan dat gediagnostiseerd was met autisme en steeds meer in zichzelf keerde. Omdat Rowan wel contact leek te maken met paarden en zijn vader de kracht van sjamanen had gezien, besloten zijn ouders een reis naar Mongolië te maken. Daar kon gewerkt worden met paarden en sjamanen. De reis dreigde in eerste instantie op een grote mislukking af te stevenen, maar uiteindelijk wist de sjamaan samen met Rowan grote stappen te zetten in zijn ontwikkeling.

Wat mij naast dit bijzondere verhaal over Rowan is bijgebleven, is de ondersteuning die zijn moeder Kristin Neff tijdens de moeilijke momenten ondersteuning vond in compassie voor zichzelf.

Door minder streng, veeleisend en oordelende te zijn voor zichzelf op de momenten dat het moeilijk was met Rowan (zoals die ene keer in het vliegtuig toen hij helemaal door het lint ging), kon ze veel beter met hem en de situatie omgaan.

Fascinerend. Daar wilde ik wel meer over weten.

Follow the bread crumps…

Plotseling leek iedereen met compassie bezig te zijn.

Mijn toenmalig collega Frits Koster van het Instituut voor Mindfulness (nu Gentle Minds), bleek een prachtige training over het thema zelfcompassie te hebben ontwikkeld. Want zoals Frits met een knipoog zegt, als je alleen maar op je kussentje zit dan word je zo’n zijnsdweil.

Wat hij bedoelt en wat ik ook voel en wat Kristin Neff ook zegt, is dat je meer kunt doen dan mindful opmerken wat er is.

Met compassie geef je jezelf een extra tool om te ontspannen en jezelf niet zo af te wijzen als het verkeerd gaat. Wat je helpt om mild met stressvolle situaties om te gaan.

Kunnen erkennen dat je ook maar een mens bent, weten dat je doet wat je kunt, en weten dat dat echt goed genoeg is, opent nieuwe deuren en maakt het leven een stuk liefdevoller.

Je kunt beter met stress omgaan, je bent beter bestand tegen onverwachte situaties, je geniet meer van de dingen die je doet en je relaties worden betekenisvoller.

Hoe fijn is dat…

Mindfulness het wasmiddel en compassie de wasverzachter.

Inmiddels geef ik al een paar jaar deze mooie compassietraining en ieder keer ben ik weer onder de indruk van de kracht van compassie.

We hebben zo geleerd dat we hard moeten werken en dat het altijd beter kan. Maar wanneer is het dan goed genoeg? Zo putten we onszelf uit en zijn we nooit tevreden.

Deze training gaat je uit deze programmering halen. Je gaat ontdekken dat je een intern zorgsysteem hebt dat je kan helpen om de dingen te doen vanuit vertrouwen en vriendelijkheid in plaats vanuit het moeten vechten voor je plekje.

Wil je hier mee over weten, hier vind je alle info. 

Ik wens je een compassievolle dag.

Met metta,

WINEKE

Just be nice

Just be nice

Hoor jij ook regelmatig dat stemmetje in je hoofd dat je streng toespreekt? Ik schrijf er wel vaker over. Ik heb het over dat stemmetje dat je steeds maar waarschuwt dat je geen fouten mag maken. Dat je kritisch toespreekt als je een steekje hebt laten vallen. Dat je afstraft als je iets bent vergeten of als je buiten de lijntjes hebt gekleurd.

Dat stemmetje wil je natuurlijk liever niet horen. Want zo’n ‘bestraffing’ kan best pijnlijk zijn.

Daarom doe je misschien extra je best om fouten en ‘ongebruikelijk’ gedrag te voorkomen. Check je alles tot in den treure. Herschrijf je vele malen je emails. Zit je nog tot laat te werken om er zeker van te zijn dat je niets over het hoofd hebt gezien.

Ik heb inmiddels aardig wat inzicht in dat stemmetje gekregen. Toen ik nog in loondienst werkte, zat ik vaak als laatste op kantoor om de puntjes op de i van de volgende dag te zetten. En nu als trainer en coach heb ik alle gelegenheid om dit patroon te onderzoeken. Bij mezelf en bij mijn deelnemers.

Mensen noemen het vaak perfectionisme, maar ik denk dat het niet gaat over alles perfect willen doen, maar meer over angst om afgewezen te worden.

En daar kun jij helemaal niets aan doen. Het is conditionering wat al begint bij de opvoeding.

Want als kind kreeg je vaak te horen als je iets ‘fout’ had gedaan, soms ook gepaard met een ‘straf’. Omdat je ouders je – met alle goede bedoelingen – wilden voorbereiden op de grote mensen wereld ‘waarin je nou eenmaal een bepaald gedrag moet vertonen’. Op school, tijdens je studie moest je ook voldoen aan de eisen van het opleidingssysteem. Zo zijn we geconditioneerd om fouten te vermijden.

Maar nu ben je groot. Dus hoe zou het zijn als je van nu af aan dat strenge stemmetje laat varen en tegen jezelf zegt: lieverd, je bent goed zoals je bent. Je hoeft niet altijd zo hard te werken. Je hoeft niet zo over jezelf te twijfelen. Je bent echt leuk.

Zou je dan niet veel gelukkiger en ontspannen zijn?

Dit is natuurlijk een retorische vraag, maar toch… meestal zijn we niet zo aardig voor onszelf.

We zijn zo geconditioneerd om kritisch te zijn, eigenlijk voor heel veel dingen, dat we deze strengheid bijna normaal zijn gaan vinden.

Maar misschien moeten het niet meer normaal vinden en zou het nieuwe normaal moeten zijn dat we van onszelf houden.

Van jezelf houden haalt een hele hoop stress uit je leven. Het maakt je gelukkiger, creatiever, geeft je energie en maakt je weerbaarder voor de onverwachte wendingen in het leven.

Zo is liefde een antidote tegen stress. Dan gaat het niet over seksuele liefde. Ook niet over zweverige liefde. Maar gewoon over vriendelijk in de wereld staan. Volgens het boeddhisme de kern naar verlichting.

Just be nice.

Als jij ook wat vriendelijker wilt zijn voor jezelf (en voor anderen), dan moet je jezelf er regelmatig aan herinneren om lief te zijn, want in deze snelle stressvolle samenleving kom je het niet zo vaak tegen.

Ik herinner je daar ook graag aan. Met deze peptalks maar ook met mijn retraites. Just be nice wordt mijn missie voor de komende jaren.

Met mijn coaching, trainingen en retraites. Ik dompel je onder in vriendelijkheid. Alleen maar vriendelijke woorden. Alleen maar met liefdevolle mensen. Op mijn retraites wordt er liefdevol voor je gekookt, we doen meditaties die je hart openen, yogaoefeningen die je lichaam zacht maken, schrijfoefeningen die je helpen vriendelijk tegen jezelf te praten. Altijd op een liefdevolle, goed verzorgde plek, midden in de natuur wat natuurlijk ook een en al liefde is.

Ik wens je een liefdevolle dag.

Met metta,

Wineke

Geen luxe maar noodzaak

Geen luxe maar noodzaak

Hoe zou het zijn als je een week lang uit je hoofd bent? Als je zeven dagen lang niet hoeft te denken aan je to- do lijst? Je geen mails hoeft te beantwoorden, er geen memo’s geschreven hoeven te worden en er niemand gebeld of geappt hoeft te worden? Hoe zou het zijn als je een week lang niet hoeft te bedenken wat je ’s avonds gaat eten of wat je in huis moet halen…? Zeven dagen lang niet haasten, niet van A naar B en weer terug.

Zou je soms niet, alleen maar willen zijn? Niets moeten. Nergens over na hoeven te denken. Geen enkele beslissing hoeven te nemen.

En nog mooier, dat ver weg van de bewoonde wereld, waarin niets je doet denken aan je verantwoordelijkheden en verplichtingen thuis. Hoog in de heuvels, omringt door grasvelden met hier en daar een groepje bomen en wat struiken. In een ruime villa. Wit, Moorse stijl, met een tuin vol prachtige blauwe, roze en witte bloemen waar ’s avonds de geur van jasmijn vandaan komt. Met een groot terras, heerlijk zwembad voor verkoeling en oneindige stilte. Slechts onderbroken door het geluid van de wind, in de verte de loeiende koeien.

Zo waren vorige week onze dagen in Andalusië, tijdens onze jaarlijkse MettaMind retraite.

Doet me denken aan een meditatie uit de Compassietraining die heet ‘De veilige plek’. Je gaat in gedachten terug naar een plek waar je je prettig voelt. Waar je je kunt ontspannen en helemaal jezelf kunt zijn. Dit soort prettige gedachten actief oproepen, geven je geest rust zodat je kunt ontspannen en het geluk kunt voelen dat (misschien een beetje verstopt) in je zit.

Deze plek is voor mij zo vers dat ik al een week op een roze wolk leef. Het was echt fantastisch. Misschien wel onze beste retraite tot nu toe. Ik ben er nog vol van.

Wat was voor jou de laatste plek waar je zo gelukkig was? Een fijne reis, een mooie vakantieplek, een park, een plek waar je met vrienden iets leuks deed, of misschien gisteren, tevreden met een kopje thee op de bank?

Zie de ruimte voor je. Het gezelschap. De dingen die je deed. En laat dat gevoel door je heen gaan. Een paar minuutjes. Open je hart en voel…

Alleen al je dit voorstellen ontspant de geest.

Het is zo belangrijk dat je er af en toe even tussenuit bent. Zodat je geest rust heeft, kan ontspannen en jij ruimte krijgt voor jezelf. Voor wat je voelt, in je lichaam, in je hart, voor wat je intuïtie je te vertellen heeft.

Want als je hoofd het niet meer weet, dan heb je altijd nog je lichaam. Je lichaam weet heel goed welke kant je op moet. We moeten alleen die taal wat beter leren kennen én erop durven vertrouwen.

Dat kan makkelijker in een omgeving waarin er weinig prikkels zijn, die ook nog eens comfortabel is en waarin er – heel luxe – volledig voor jou wordt gezorgd. Misschien mag dat ook wel een keer? Misschien ben je het wel waard om, in ieder geval, één keer per jaar alles los te kunnen laten, dichter bij jezelf te komen en je weer op te laden?

Nu is het natuurlijk niet altijd mogelijk om naar zo’n mooie plek in Andalusië te gaan, maar misschien kun je wel één keer per jaar je eigen retraite organiseren?

Gewoon door een huisje in de natuur te boeken, je telefoon uit te zetten, je laptop dicht te laten, gezond (veganistische of vegetarisch) eten mee te nemen, alcohol even te laten staan en je eigen MettaMind retraite programma doen. Met ’s ochtends yoga, rond het middaguur meditatie en aan het einde van de dag kalmerende yoga met meditatie. Neem een inspirerend boek mee voor tussen je sessies, wellicht over spiritualiteit of lees nog eens wat eerdere peptalks. Maar misschien ga je wel helemaal de stilte in? Je zult verrast worden door wat je dan tegenkomt .

Goed voor jezelf zorgen geen luxe maar noodzaak.

Waarom niet het jezelf gunnen? Hier zie je wat het Suzanne heeft gebracht.

Ik wens je een rustig weekend.

Met metta,

WINEKE

Een kat in het nauw maakt rare sprongen

Een kat in het nauw maakt rare sprongen

Afgelopen weekend was ik op het verjaardagsfeestje van Robert. Robert was net verhuist naar een prachtige nieuwbouwwoning in een buitenwijk van Hilversum en had een divers groepje vrienden uitgenodigd.

We stonden op een sjiek grijs betegeld terras, keken uit op dezelfde prachtige woningen waar het groen van het omringende bos bovenuit toornde, en genoten van de zomeravond met lekkere Aziatische hapjes en drankjes.

De avond liep tot z’n einde toen John – een oud studiegenoot van Robert – vroeg of iemand het boek ‘De meeste mensen deugen’ had gelezen.

Grappig, die vraag komt tegenwoordig best vaak voorbij.

Zou de meesten mensen deugen of zijn wij diep van binnen egoïstische en boosaardig? Ik zie dat mensen soms erg heftig kunnen reageren, maar zouden we echt geboren zijn met al die negativiteit?

Wat denk jij?

John was hier best pessimistisch over.

Ik weet het niet… ik denk dat veel van onze rare bokkensprongen voortkomen uit stress.

Want stress geeft een gevoel van onveiligheid en dan kom je onbewust in een fight – flight – freeze reactie terecht, en heb je geen tijd om rekening te houden met anderen.

The rabbit only sees the rabbit whole.

Stress leidt ook tot piekeren en zorgen maken. En dat maakt dat je hoofd vol zit en je geen ruimte hebt voor de wensen en behoeften van anderen.

En stress geeft tunnelvisie. Je moet jezelf zo snel mogelijk in veiligheid brengen want je geest denkt dat je in gevaar bent. En dan gaat het op dat moment even alleen om jou.

Het zijn vaak onze gestreste gedachten en emoties die maken dat we onhandig doen of andere kwetsen.

Vaak onbedoeld en ongewild.

Een kat in het nauw maakt rare sprongen.

Want wie ben je als je geen stress hebt? Wie ben je als je geest zich kan ontspannen? Als er even geen zorgen zijn over de toekomst. Als je niet piekert over het verleden, maar geniet van het moment, tevreden bent met jezelf, en voldoening haalt uit de dingen die je doet?

Dan is er toch vriendelijkheid? Empathie. Zorgzaamheid, Dankbaarheid.
Is dat niet wie we echt zijn? Een ontspannen tevreden persoon, die pas ruimte krijgt als de stress voorbij is? Wat denk jij?

Zie jij ook het vriendelijke, tevreden en ontspannen deel in jezelf? Maar merk je ook dat het vaker dan je zou willen overschaduwd wordt door zorgen en gepieker? Over je to do-lijst, over deadlines en budgetten, over relaties die stroef gaan, werk dat te veel van je vraagt?

Als voor jou die stress wel wat minder mag en je meer wilt genieten en dankbaar en tevreden wilt zijn met jezelf en de dingen die je doet, dan is dit misschien het moment om daar verandering in aan te brengen.

Misschien met wat hulp van buitenaf. Met iemand die je een spiegel voorhoudt en je alternatieven aanreikt waar je nog helemaal niet aan had gedacht? We hebben allemaal onze blinde vlekken en hardnekkige patronen.

Deze maand geeft ik iedere week twee gratis ‘Op Weg naar Rust – Sessiescadeau.

In deze ‘Op Weg naar Rust – sessie’ ga je begrijpen waarom je zoveel in je hoofd zit en waarom je het zo moeilijk vindt om te ontspannen. Je krijgt inzicht in de patronen van je geest die maken dat je soms zo opgeslokt raakt door zorgen over bijvoorbeeld je werk, je relatie, je toekomst, en je snapt waarom je zoveel piekert en waarom het je maar niet lukt om daarmee te stoppen.

Als je dat eenmaal doorhebt, dan weet je ook hoe je dit naar de achtergrond kunt laten gaan en hoe je ruimte kunt maken voor wie je echt bent: een ontspannen, tevreden en liefdevol persoon die gelukkig is met zichzelf en de wereld zich heen.

Dat is toch het leven zoals het voor ons is bedoeld. Niet een aaneenschakeling van problemen maar een samenzijn vanuit liefde.

Wil jij ook meer vanuit liefde leven, maak dan gebruik van mijn aanbod en schrijf je in voor een gratis ‘Op Weg naar Rust – Sessie’.

Jij vertelt in jouw eigen woorden – kort of lang – waar je nu staat in je leven en ik geef je minstens drie bruikbare tips en adviezen voor meer rust, meer ontspanning en meer genieten.

Je bent super welkom.

Ik wens je een vriendelijke dag.

Met metta,

WINEKE

Je kunt dan beter even niets doen

Je kunt dan beter even niets doen

“Wow, dit heb ik echt nog nooit gedaan”, zei Gea die tegenover me op de bank zat. Gea, een sportieve jonge vrouw van 27, met prachtige bruine krullen en groene ogen, had veel last van onrust. Ze vertelde me dat ze zich de hele tijd opgejaagd voelt en voortdurend twijfelt over wat ze wel/niet moet doen, waar ze wel/niet bij zou moeten zijn en dat ze daar heel ongelukkig van wordt.

Nu wil ze van me weten of en hoe mindfulness haar kan helpen met het vinden van meer rust, en we hadden net een paar minuten in stilte tegenover elkaar gezeten.

Het was een kort moment van even niets doen zodat Gea rustig de overgang kon maken tussen haar drukke ochtend en het begin van onze kennismakingssessie. Het had haar enorm opgelucht. Zou dit de juiste weg zijn?

Een paar minuten in stilte zitten, dat gunnen we onszelf niet zo vaak. Gea ook niet. We rennen vaak van het ene naar het ander en als we ergens aankomen zijn we in gedachten alweer bezig met het volgende wat we moeten doen.

Zo jagen we onszelf de hele dag op. Waarbij de adrenaline en de cortisol van de jacht voortdurend kleine stormen van onrust in ons hoofd en in ons lichaam teweegbrengen.

En als we dan in een storm terechtkomen, doen we vaak precies wat we niet moeten doen. We proberen de storm tegen te houden.

We doen de deuren en ramen dicht en houden met man en macht de meubels vast om te voorkomen dat ons huis overhoop wordt gehaald. Maar dat is dan precies wat er gebeurd. In een dicht huis wordt een storm zo krachtig dat de stoelen en tafels door de ruimte vliegen en het servies uit de kasten valt.

Wat je beter kunt doen, is de deuren en ramen openzetten, ‘rustig’ op een stoel midden in de kamer gaan zitten en ‘wachten’ tot de storm over is. Dan wordt er geen schade aangericht en kun je – als je uitgeraasd bent – weer door met je leven.

Juist het niet doen geeft rust.

En dat is voor ons zo moeilijk. Want de geest denkt altijd dat het iets moet doen om iets te bereiken. In dit geval rust en ontspanning. En dan grijpt het terug op bekende instrumenten zoals: plannen, analyseren, evolueren, onderdrukken, afleiding zoeken. Maar dat werkt niet. Want als dat zou werken dan wist je altijd hoe je rust moet vinden. Want je hebt deze strategieën vast al heel vaak toegepast.

De crux is om juist helemaal niets te doen.
Onze geest is net als een glas modderig water. Als je wilt dat het helder wordt, moet je er niet aan gaan

schudden maar het met rust laten. Gewoon je er niet tegenaan bemoeien. Dan wordt het water vanzelf helder.

En in die helderheid vind je rust en ruimte. Dan kun je ontspannen, loslaten en erkennen wat er is. Zonder oordeel. Het grote verzet van je geest stopt en je kunt gelukkig zijn met wie je bent en met de dingen die je doet.

En daarvoor hoef je dus helemaal niets te doen. Alle ‘lessen’ die je krijgt om rustige te worden, leren je uiteindelijk dat je niets hoeft te doen om dit te vinden. Het gaat om ontspannen, niet oordelen en vriendelijk erkennen wat er is. Dat geeft rust.

Er bestaat geen pilletje voor, maar ik ervaar genoeg mooie rustmomentjes om te weten dat dit de weg is.

Wil jij ook ervaren hoe het niet doen je rust in je hoofd gaat brengen?

Schrijf je dan hier in voor een gratis ‘Op weg naar Rust Sessie’ en leer hoe je de de deur kunt openen naar meer rust en geluk in je leven.

De formule is heel eenvoudig, je moet het alleen wel even aangereikt krijgen.

Ik wens je een rustig weekend.

Met metta,

WINEKE

www.mettamind.nl

info@mettamind.nl

 

Wat wil je nu echt? Dé plek om daarachter te komen

Wat wil je nu echt? Dé plek om daarachter te komen

“Wat wil je nou echt?” vroeg Rob nogal dwingend. Waarom mediteer je? Waarom sta je op de yogamat? Waarom wil je naar binnen?”

Rob was de eigenaar van de villa op Bali waar ik mijn eerste retraite zou gaan geven. Zijn schoondochter Manon, een collega van me toen ik nog als consultant werkte, had me gevraagd om een pilot yogaretraite in hun villa op Bali te organiseren. En nu was ik bij de familie op bezoek voor een nadere kennismaking.

Rob wilde meteen tot de kern komen en liet me niet ontsnappen. “Wat wil je?!” Ik had net wat stuntelig met een piepklein vorkje een stuk gebakje in mijn mond gestopt en stamelde met volle mond wat over ontspanning, rust in mijn hoofd en met stress leren omgaan.

“VRIJHEID!” riep Rob. “Dat is toch wat we willen? We willen vrij zijn van ‘lijden’, vrij van onze gestreste gedachten, vrij van het gevoel vastzitten.”

Dat was dertien jaar geleden en inmiddels ben ik 37 retraites verder.

Dit gesprek komt – tijdens mijn voorbereidingen voor de aankomende retraite eind juni in zuid Spanje – af en toe weer naar boven. Zou het VRIJHEID zijn waar ik (en waar wij wellicht allemaal), naar op zoek zijn?

We voelen de druk van ‘De Samenleving’. We hebben last van onze volle agenda en al onze verplichtingen en verantwoordelijkheden. En ja, we komen zelden toe aan de dingen die wij zelf graag willen. En misschien is dat wat er knaagt? Je doet elke dag netjes wat er van je verwacht wordt, maar tegelijkertijd voel je dat er meer in zit. Alsof we weten dat het anders kan (misschien wel moet?), maar we weten niet hoe.

Nu kunnen we vaak heel goed op wilskracht en de automatische piloot alle ballen in de lucht houden.

Maar waarom niet af en toe een moment nemen om stil te staan bij de keuzes die je maakt en checken of ze (nog) bij je passen?

Ik vind het zelf razend interessant hoe we tot onze keuzes komen. Wat past bij je en wat niet? Wat geeft je energie en wat kost je energie? En waar kies je voor?

Elk gesprek, elke sessies, elke training die ik met Mettamind geef, geeft zoveel inzichten. Over hoe we onszelf in de weg kunnen zitten. Maar ook hoe we daar weer uit kunnen komen! Ik heb er mijn levenswerk van gemaakt.

Tijdens een retraite komen alle lessen uit de yoga, mindfulness en Ayurveda samen. Het is een soort snelkookpan waarin je de gelegenheid hebt om in korte tijd alle ballast en blokkades van je te werpen en weer helemaal tot jezelf te komen.

Maar dan wel op een ontspannen manier (waarom zou soul searching heftig moeten zijn?): in een prettige omgeving, met deskundige sessies, fijn gezelschap, een perfecte organisatie en heerlijk voedzaam Ayurvedisch eten.

Heb jij het gevoel dat je ergens vastzit? Weet je ook even niet welke keuzes je moet maken? Sta je op een kruispunt in je leven of loop je tegen ingewikkelde levensvragen aan?

Dan is zijn onze retraites misschien wel wat voor jou.

Eén keer per jaar geven wij een transformerende yoga & mindfulnessetraite in zuid Spanje, vlakbij het schilderachtige dorpje Gaucin (11⁄2 rijden vanaf Malaga).

De MettaMind retraites zijn altijd zulke bijzondere weken. Ik hoor vaak van deelnemers dat ze er jaren later nog steeds aan terugdenken.

  • Er ontstaan sterke vriendschappen (op Bali hebben drie meiden zelfs een Ohm tekentje op hun pols laten tatoeëren).
  • Ideeën voor een eigen bedrijf ontstaan.
  • Inzichten over waar mentaal maar ook waar fysiek blokkades zitten komen naar boven.
  • Moed ontstaat om lastige keuzes te maken.

Dat gebeurt misschien wel omdat je de ruimte krijgt om te ervaren wat het is om VRIJ te zijn. Je wordt een week lang compleet ontzorgd, je hoeft geen enkele beslissing te nemen, er wordt nergens over je geoordeeld. Je bent een week lang uit de zorgen van je hoofd en je voelt weer wie je echt bent: een VRIJ mens die de dingen doet die bij hem/haar passen.

[Met dank aan Rob voor zijn inspiratie en Manon voor de introductie in de wereld van retraites].

Het programma vind je HIER online, samen met een prachtig filmpje van de locatie. Daarin ook meer over de ervaringen van eerder deelnemers.
Ben je nieuwsgierig en wil je meteen naar het filmpje, kijk dan HIER.

TIP: Mocht een retraite (nu) geen optie voor je zijn, dan kun je misschien voor jezelf af en toe een mini retraite organiseren. Bijvoorbeeld door één keer in de maand een zondag niets te hoeven: niets aan je to do-lijst doen, geen boodschappen, ook niet zelf gaan koken maar ontspanning zoeken. In de sauna, gaan wandelen of gewoon lekker gaan luieren.

Gewoon jezelf af en toe de gelegenheid te geven om niets te hoeven en lekker spontaan kiezen voor wat je die dag wilt doen.

Ik wens je een vrije dag

Met metta,

WINEKE