Actueel, Coaching, Jezelf kalmeren, Mediteren, Mindfulness, Mindfulness tips, Ontspannen, Retraites, Tot rust komen
Ik heb ergens gelezen dat het nieuwe jaar eigenlijk op 1 april begint. En niet op 1 januari. Daar is wel wat voor te zeggen. In januari wil je eigenlijk niet naar buiten om iets nieuws beginnen. Het is dan nog guur en koud. Binnen, lekker knus bij het haardvuur, is het veel aantrekkelijker.
Buiten ligt de natuur ook nog onder een witte (natte) deken en is aan het verteren wat verteerd mag worden. En werkt intussen, ongezien en ongemerkt aan wat er het komende jaar mag ontstaan. Op het juiste moment gaan de bloesems bloeien, komen de bloembollen naar boven, gaat het gras groeien, bouwen de vogeltjes hun nestje en zwemmen er kleine eendjes in de sloot.
Je zou het bijna vergeten, maar wij zijn ook onderdeel van de natuur. Zou het ook niet veel beter bij ons passen als wij, aan het begin van het kalenderjaar, gewoon nog even wat langer binnenblijven. Om de ervaringen van het voorgaande jaar een plek te geven en weer zin te krijgen in de groei en ontwikkeling die gaat komen.
Ons lichaam en onze geest weten, net zoals de planten en dieren, precies wat ze wanneer te doen staat. Aangestuurd door een onzichtbare energie die maakt dat wij kunnen doen wat er gedaan moet worden. Leven, ademen, in actie komen.
Zou dat de energie van liefde zijn? Zou het liefde zijn dat maakt dat wij groeien, bloeien, helen en gezond zijn? Zou het liefde zijn dat ons aanstuurt? Allesomvattend en altijd aanwezig?
Ik vind het fascinerend.
Alles in het leven is een frequentie. En liefde is de krachtigste frequentie die er is. Liefde overvleugelt boosheid, jaloezie, eenzaamheid, frustratie. Liefde maakt ons sterker, positiever en weerbaar. Liefde heelt.
Zouden we daar niet ons heil in moeten zoeken? In plaats van ons mee te laten voeren door de buitenwereld. De polarisatie, strijd en boosheid dat ons leven de laatste tijd zo lijkt te beïnvloeden?
We moeten ons er alleen wel mee verbinden. Anders kan liefde haar werk niet doen.
Ik heb er onlangs nog mee geëxperimenteerd. Het is wel een lang verhaal geworden, hier komt ie:
Ik moest op reis. Naar Malaga om precies te zijn. Om daar tien dagen op het huis en de twee honden van een vriendin te passen. Hoewel ik vroeger veel heb gebackpackt, in mijn eentje door zuid Amerika en zuidoost Azië, vind ik zo’n reis altijd nog een beetje spannend.
Daarom had ik gevisualiseerd om, alvast voor vertrek, de hele reis in een bubbel van liefde te maken. Vanaf het moment dat ik de deur uitging tot het moment dat ik zou aankomen bij mijn vriendin in Jimena de la Frontere, een uurtje ten zuiden van Malaga.
Alles in liefde.
En het werkte…
Zoals toen in de treintrein naar Schiphol, toen naast een man kwam te zitten die wel heel erg veel ruimte innam. Mijn oude patroon zou denken: “Wat een aso! De trein zit vol, iedereen staat en hij neemt twee stoelen in.” Ik zou in een wolkje van irritatie de reis naar Schiphol volbrengen en mijn mind zou waarschijnlijk bij aankomst op zoek gaan naar de bevestiging van de gedachte dat iedereen tegenwoordig zo asociaal is. Om vervolgens alleen maar asociale mensen te zien.
Ik vroeg echter ontspannen of ik naast hem kon zitten. De man verschoof, op een grappig verontschuldigende manier een stukje opzij, en vroeg me waar ik naar toe ging.
We kregen een leuk gesprek over onze bestemming. Hij had jarenlang een redelijke boterham verdiend met online poker, was ermee gestopt omdat hij het persoonlijke contact miste en was nu voor de fun onderweg naar een pokertoernooi.
Aangekomen op Schiphol bleek mijn vlucht tot twee keer toe vertraagd te zijn, maar er was geen irritatie. Alleen de gedachte om de volgende keer met Vueling of Ryan Air te vliegen aangezien Transavia dit steeds vaker doet.
Bij de incheckbalie zag ik als enig zitplaats een stoel met aan weerszijde luidruchtige Nederlanders. Mijn oude patroon zou mopperen over de luidruchtigheid van Nederlanders, maar ik vroeg rustig of ik ertussen kon zitten.
Er ontstond een mooi gesprek met een gepensioneerde drummer die zijn geluk ging beproeven in een jazzclub in Marbella. Hij vertelde me het trieste verhaal over zijn vrouw die vorige jaar aan longkanker was overleden. Hij had haar zelf in zijn eentje moeten reanimeren, waarna ze een paar uur later toch overleed.
Nu had hij voor zichzelf de deur geopend naar een nieuwe invulling van zijn leven. En daarmee misschien ook wel de deur naar zijn hart dat zo had geleden.
Vervolgens, in de inmiddels enorme rij voor het boarden, zou mijn oude patroon ook allerlei oordelen hebben gehad over ‘ongeduldige Nederlanders’ maar ik sloot relaxt aan met de muzikant en kreeg een leuk gesprek met een echtpaar dat een rondreis ging maken door Andalusië. De man had er weken overgedaan om de reis samen te stellen en de vrouw was super dankbaar dat hij dit allemaal had gedaan. En hij glunderde van trots over zijn prestatie.
In de sluis naar het vliegtuig stond ik voor een vrouw die nieuwsgierig was naar mijn plannen. Zij bleek soortgelijk werk te doen als ik en we kregen een inspirerend gesprek over mindfulness.
In het vliegtuig… toen ik in de rij stond voor mijn zitplaats op 22A, zag ik wederom naast mijn stoel een stevig man die bijna twee plekken innam. Mijn oude patroon zou verzuchten dat mij dit altijd overkomt, maar ik grapte dat hij wel erg groot was en vroeg hem, nadat ik me op mijn plek had gemurwd, of hij met zijn lengte niet gebroken uit de vlucht zou komen.
Hij vertelde me vrolijk dat hij met zijn vrouw negen dagen naar Malaga ging omdat hun oorspronkelijke reis met de camper door West-Europa, (letterlijk) in het water zou zijn vallen.
Nou, dit was een heel verhaal… het geeft aan dat een liefdevolle intentie het verschil kan maken (ik weet uit ervaring dat het ook heel anders had kunnen gaan).
Ik had van tevoren alle reizigers als mijn vriend bestempeld en werd door iedereen, heel hartelijk, als een goede vriendin ontvangen. Alsof we samen, met elkaar, ongestoord in een bubbel van liefde, even samen deze wandeling door het leven maakten.
Nu is dit wat makkelijk wanneer je op reis bent naar een heerlijke bestemming dan wanneer je op kantoor emails zit te verstouwen. Maar de houding die je zelf aanneemt bepaalt alles. Als je weet wat je doet… Want het gaat niet vanzelf. Daarvoor is de stress in de buitenwereld te groot. Maar liefde lijkt wel in de lucht te hangen. Misschien nog niet helemaal zichtbaar, maar de heftigheid die we de laatste tijd zo veel in de buitenwereld tegenkomen, laat ons voelen dat we het anders willen.
We zijn klaar met de strijd. Klaar met het individualisme. De egocentriciteit. De competitie. Het ‘ik win als jij verliest’.
Het is tijd om het samen te gaan doen. Het is tijd om te leven in vertrouwen. Zonder oordelen. Zonder jij versus ik. Maar samen, vanuit het hart. In liefde.
Dat kan niet op wilskracht, met zalvende charismatische woorden. Je moet er wel wat voor doen. Leren omgaan met je oude patronen in plaats van je ongemak projecteren op de buitenwereld en jezelf afstraffen wanneer het niet gaat zoals je wilt.
Het is mijn missie om jou deze tools te geven die mij zo helpen zodat we samen gaan leven vanuit het hart (maar zonder je hoofd te verliezen, want je wilt wel met beide voeten op de grond blijven staan). En daarmee maken we de wereld een beetje mooier.
Actueel, Coaching, Jezelf kalmeren, Mediteren, Mindfulness, Mindfulness tips, Ontspannen, Retraites, Tot rust komen
Heb je ook zo genoten deze zomer? Ik heb het lekker rustig aangedaan. Kostte me wel wat moeite, maar ik had het nodig om wat achterover te leunen en het rustig aan te doen. Om dan te merken dat de wereld (en mijn bezigheden met MettaMind) gewoon doorgaan. Alleen heb ik daardoor niet zoveel peptalks geschreven…
Hoe heb jij deze (na)zomer ervaren? Dacht jij ook steeds: dit is nu echt de laatste zomerdag. En werd je dan toch weer blij verrast met een heerlijk zonnetje? Zoals afgelopen weekend. Nu denk ik het weer, met weemoed: dit was het laatste zomerse weekend.
Het najaar heeft vaak ook iets moois… Je hoeft niet naar buiten, op zoek naar zomers genieten op een vol strand, een druk terras of een kostbaar tripje.
Je kunt naar binnen en ontdekken dat het daar ook heel fijn is. Om het een plek te geven wat er allemaal gebeurd is in de zomer, om uit te rusten en je batterij weer op te laden, zodat je na de winter klaar bent om de wereld in te gaan. Om je te verbinden met anderen en te uiten waar je hart naar verlangt. Precies wat de seizoenen doen. Het hoort er allemaal bij.
Zelfs de najaarsgriep. Ik las laatst een interessante theorie dat dit – net zoals het vallen van de bladeren – ook hoort bij het ritme van de natuur. Het lichaam is zichzelf aan het reinigen en de verkoudheidssymptomen zijn tekenen van herstel. Net zoals het vallen van de bladeren.
Ik zeg het vaker in mijn peptalks: het is daarbinnen veel fijner dan je denkt. Als je naar binnen gaat, ga je jouw hartkwaliteiten voelen. Vriendelijkheid, geduld, geen oordelen, geen haast, acceptatie van wat er is, liefde voor jezelf en voor anderen…
Soms moet je daartoe uitgenodigd worden. Want we worden vaak zo meegezogen door de onrustige buitenwereld waarin we vaak veel stress en ook angst ervaren. Het trekt zo aan je. Het is bijna verslavend. Echter, als je inzoomt op jouw leven, jouw community, jouw cirkel van familie en vrienden en je je daarmee verbindt vanuit je hartkwaliteiten, dan ziet het leven er voor jou vaak veel rustiger, vriendelijker en liefdevoller uit.
Als je het tevreden gevoel van: ‘ik ben goed zoals ik ben en wat ik doe is goed genoeg’, wilt ervaren, kijk dan naar mijn webinar ‘Compassie voor weerbaarheid en stressreductie.’
Hierin laat ik je zien waarom we vaak zo kritisch zijn, wat voor een negatief effect dat heeft op de kwaliteit van je leven en hoe je daaruit met compassie uit kunt komen. Naast een stukje inspirerende informatie gaan we gaan samen meditatieoefeningen doen, zodat je ook echt gaat voelen dat meer vriendelijkheid leidt tot meer ontspanning, meer positiviteit, meer geluk en meer creatie. Wanneer je het kritische stemmetje van je geest kunt negeren, dan kun je echt meegaan met de flow van het leven en gelukkig zijn. Precies zoals de natuur je aanreikt.
Je kunt de replay hier aanvragen.
Ik wens je veel compassie toe.
Wineke
Actueel, Coaching, Jezelf kalmeren, Mediteren, Mindfulness, Mindfulness tips, Ontspannen, Retraites, Tot rust komen
Ik wist wel dat het een rare snuiter was, maar het was niet in me opgekomen dat een krantenartikel een bedenkelijk verleden zou openbaren. Ik had vooral veel baat bij zijn ‘Wim Hof-methode’: krachtige ademhalingsoefeningen waarmee je je lichaam kunt bevrijden van stress, spanning en (oud) trauma. Wat doe je dan met het gedachtengoed van zo’n man?
Sinds ik adem, is er zoveel meer rust in mijn lichaam gekomen. Vooral omdat dit de freeze in het zenuwstelsel oplost.
Hier even een belangrijk stukie theorie:
We hebben bijna allemaal wel een zekere mate van freeze in ons lichaam. Ontstaan door
grote en kleine stressvolle ervaringen waarbij vechten of vluchten geen optie is. Je gaat meestal niet slaan tijdens een conflict met je baas, als je een stressvol emailtje lees of als iemand je de weg afsnijdt… Snel wegrennen is dan ook niet echt aan de orde.
Freeze is dan de enige optie voor je reptielenbrein en freeze = spanning. Er moet
iets onderdrukt worden. Als dat niet ontladen wordt – zoals meestal gebeurt – blijft deze spanning in je lichaam. En dat heeft een grotere impact op je, dan je misschien zou denken.
Deze freeze zorgt voor een fysieke blokkade van het zenuwstelsel, wat de communicatie
tussen je lichaam en je hersenen belemmert. Daardoor worden de signalen van je lichaam niet altijd goed begrepen door je hersenen en zijn de instructies van je hersenen naar je lichaam ook niet altijd passend. Bovendien heeft de freeze van het zenuwstelsel ook weer impact op je hormoonstelsel en immuunsysteem, wat een oorzaak kan zijn van veel chronische aandoeningen.
Spanning in je lichaam maakt alles zwaarder. Je krijgt een kort lontje, je bent sneller moe, je durft minder risico’s te nemen, je wordt angstiger, je vindt het moeilijker om keuzes te maken, je hebt minder ruimte voor de mensen die dicht bij je staan. Ontspanning maakt alles lichter. Je bent blijer, het contact met anderen wordt beter, je wordt weerbaarder, creatiever en je hart gaat open. Vooral voor jezelf.
Diepe ontspanning van jouw zenuwstelsel is zo bevrijdend. Wanneer je zenuwstelsel ontspannen is en blokkades verdwenen zijn, kan je lichaam aan het werk om jou te helen van alle stress.
Je lichaam kan het allemaal zelf oplossen! Het zelfhelend vermogen van ons lichaam is toch magisch? Denk bijvoorbeeld aan hoe je lichaam een snijwond geneest of je botten heelt. Dat kan ook met emotionele stress. Dan hoef je ook niet meer in therapie.
Je snapt het, ik ben er super enthousiast over. Want ik zeg het wel vaker, er is meer dat je kunt doen dan mindfulness meditatie. Maar mindfulness is wel een hele waardevolle eerste stap! Omdat het je helpt bewust te worden. Want zonder bewustzijn weet je niet wat je blokkeert. Bewustwording van mijn patronen heeft voor mij een nieuwe fijnere wereld geopend.
Mijn retraites zijn ook steeds meer gericht op adem- en lichaamsoefeningen voor de diepe ontspanning van het zenuwstelsel. Zoals onlangs tijdens de yoga & mindfulness midweek, half augustus in Zeeland. De groep, en ik ook, waren zwaar onder de indruk.
Diepe ontspanning van het zenuwstelsel (met behulp van ademhalings- en lichaamsoefeningen) is in mijn beleving de missing link wanneer meditatie (en alles wat je al geprobeerd hebt), je niet verder brengt.
Misschien wel omdat het je hart opent voor jezelf. En dan kan jouw lichaam aan het werk om jou te genezen van de stress. Niemand anders kan jouw goeroe zijn. Er zijn zoveel mooie methodes in omloop waar we gebruik van kunnen maken, maar uiteindelijk is ons eigen lichaam onze healer.
Actueel, Coaching, Compassie, Jezelf kalmeren, Mediteren, Mindfulness, Mindfulness tips, Ontspannen, Retraites, Tot rust komen
Ken je dat moment dat je van plan bent om thuis te genieten van me-time en je na vijf minuutjes al van de bank springt? Omdat het je plotseling opvalt, dat de afwas er nog staat, er nog zoveel kleine reparaties moeten worden gedaan en overal in het huis stapeltjes liggen die nog een plek moeten krijgen.
Ken je het gevoel van een lichte spanning die je overvalt als je naar je volle inbox kijkt? Of als een appje na vier uur nog steeds niet is beantwoord?
Ik heb het over die sluimerende onrust die eigenlijk helemaal niet nodig is en waar je maar al te graag vanaf wilt.
Want je verlangt zo naar rust.
Alleen weet je niet hoe.
Je zet kruisjes in je agenda, je verschuift prioriteiten en je maakt goede voornemens. Je mediteert braaf elke dag en gaat wekelijks vol goede moed naar yoga.
Toch blijft dat opgejaagde gevoel.
Als al deze plannetjes niet werken, dan zou het kunnen dat deze onrust niets te maken heeft met je volle agenda of een vol hoofd, maar dat het in je lichaam zit.
We hebben allemaal in ons leven grote en kleine stressvolle situaties meegemaakt waarbij vechten of vluchten geen optie was (de fight-or-flight-reactie). Omdat je toen niet in actie kon komen, is je zenuwstelsel in een freeze terechtgekomen. Want je kon niets doen.
Omdat je daarna deze freeze niet hebt kunnen ontladen, blijft deze energie in je lichaam. Dat voelt als onrust.
Dus het toen niet kunnen oplossen van de freeze, kan heel goed de reden zijn dat je nu niet kunt ontspannen.
We denken vaak dat onrust een mentaal probleem is, dat mentaal moet worden aangepakt. We bedenken allerlei plannetjes over hoe we van de onrust in ons hoofd kunnen afkomen. Maar daar zit de oplossing niet.
Het is je lichaam dat spanning ervaart. Daar krijg je stress van.
- De spanning in je lichaam maakt dat je niet rustig op de bank kunt zitten.
- De spanning in je lichaam maakt dat je zelden tevreden bent met wat je doet of wie je bent.
- De spanning in je lichaam maakt dat je het moeilijk vindt om grenzen aan te geven en voor jezelf op te komen.
We moeten weer leren hoe we ons (autonome) zenuwstelstel kunnen ontspannen. We moeten ons weer veilig gaan voelen en onszelf liefdevol accepteren. Met alle leuke en uitdagende kanten die daarbij horen.
Dit inzicht zou best eens de missing link kunnen zijn in onze zoektocht naar rust. We moeten ons zenuwstelsel (de nervus vagus, waar je tegenwoordig veel over leest op de socials) ontspannen. En dat kan niet op wilskracht, we komen daar niet bij via onze mind. Maar wel via ons lichaam. Met speciale super eenvoudige oefeningen die je thuis heel goed kunt doen.
De ontspanning van de nervus vagus is een relatief nieuw inzicht in de wereld van persoonlijke ontwikkeling. Ik houd me hier al een tijd mee bezig en ik zie een enorme transformatie. Bij mezelf en in mijn praktijk, bij mijn retraites, coaching en trainingen.
Wanneer je zenuwstelsel ontspannen is, is je blik op de wereld ontspannen. Je moet minder, je doet meer wat bij je past, je hart opent zich, je hebt meer zelfvertrouwen en je voelt meer verbinding met anderen.
Met dit inzicht kun je dit eindelijk realiseren.
Maar geloof mij niet. Check bij jezelf of je inderdaad nog ergens een freeze in je lichaam ervaart en of je dat kunt ontspannen. Daar wil ik je met MettaMind graag bij helpen.
Met mijn retraites, trainingen en personal life-coaching
Ik vermoed dat velen van ons dit goed kunnen gebruiken. Een voorzichtige schatting is dat 60% van de mensen onbewust ergens in het lichaam een freeze heeft. Ik vermoed eigenlijk wel meer… En dat blokkeert heel veel fysieke en mentale processen.
En dit inzicht in de werking van ons zenuwstelsel zou dat eindelijk kunnen oplossen.
Actueel, Compassie, Mediteren, Mindfulness, Retraites, Tot rust komen
“Wow, dit heb ik echt nog nooit gedaan”, zei Gea die tegenover me op de bank zat. Gea, een sportieve jonge vrouw van 27, met prachtige bruine krullen en groene ogen, had veel last van onrust. Ze vertelde me dat ze zich de hele tijd opgejaagd voelt en voortdurend twijfelt over wat ze wel/niet moet doen, waar ze wel/niet bij zou moeten zijn en dat ze daar heel ongelukkig van wordt.
Nu wil ze van me weten of en hoe mindfulness haar kan helpen met het vinden van meer rust, en we hadden net een paar minuten in stilte tegenover elkaar gezeten.
Het was een kort moment van even niets doen zodat Gea rustig de overgang kon maken tussen haar drukke ochtend en het begin van onze kennismakingssessie. Het had haar enorm opgelucht. Zou dit de juiste weg zijn?
Een paar minuten in stilte zitten, dat gunnen we onszelf niet zo vaak. Gea ook niet. We rennen vaak van het ene naar het ander en als we ergens aankomen zijn we in gedachten alweer bezig met het volgende wat we moeten doen.
Zo jagen we onszelf de hele dag op. Waarbij de adrenaline en de cortisol van de jacht voortdurend kleine stormen van onrust in ons hoofd en in ons lichaam teweegbrengen.
En als we dan in een storm terechtkomen, doen we vaak precies wat we niet moeten doen. We proberen de storm tegen te houden.
We doen de deuren en ramen dicht en houden met man en macht de meubels vast om te voorkomen dat ons huis overhoop wordt gehaald. Maar dat is dan precies wat er gebeurd. In een dicht huis wordt een storm zo krachtig dat de stoelen en tafels door de ruimte vliegen en het servies uit de kasten valt.
Wat je beter kunt doen, is de deuren en ramen openzetten, ‘rustig’ op een stoel midden in de kamer gaan zitten en ‘wachten’ tot de storm over is. Dan wordt er geen schade aangericht en kun je – als je uitgeraasd bent – weer door met je leven.
Juist het niet doen geeft rust.
En dat is voor ons zo moeilijk. Want de geest denkt altijd dat het iets moet doen om iets te bereiken. In dit geval rust en ontspanning. En dan grijpt het terug op bekende instrumenten zoals: plannen, analyseren, evolueren, onderdrukken, afleiding zoeken. Maar dat werkt niet. Want als dat zou werken dan wist je altijd hoe je rust moet vinden. Want je hebt deze strategieën vast al heel vaak toegepast.
De crux is om juist helemaal niets te doen.
Onze geest is net als een glas modderig water. Als je wilt dat het helder wordt, moet je er niet aan gaan
schudden maar het met rust laten. Gewoon je er niet tegenaan bemoeien. Dan wordt het water vanzelf helder.
En in die helderheid vind je rust en ruimte. Dan kun je ontspannen, loslaten en erkennen wat er is. Zonder oordeel. Het grote verzet van je geest stopt en je kunt gelukkig zijn met wie je bent en met de dingen die je doet.
En daarvoor hoef je dus helemaal niets te doen. Alle ‘lessen’ die je krijgt om rustige te worden, leren je uiteindelijk dat je niets hoeft te doen om dit te vinden. Het gaat om ontspannen, niet oordelen en vriendelijk erkennen wat er is. Dat geeft rust.
Er bestaat geen pilletje voor, maar ik ervaar genoeg mooie rustmomentjes om te weten dat dit de weg is.
Wil jij ook ervaren hoe het niet doen je rust in je hoofd gaat brengen?
Schrijf je dan hier in voor een gratis ‘Op weg naar Rust Sessie’ en leer hoe je de de deur kunt openen naar meer rust en geluk in je leven.
De formule is heel eenvoudig, je moet het alleen wel even aangereikt krijgen.
Ik wens je een rustig weekend.
Met metta,
WINEKE
www.mettamind.nl
info@mettamind.nl
Compassie, Mediteren, Mindfulness, Retraites, Tot rust komen
“Wat wil je nou echt?” vroeg Rob nogal dwingend. “Waarom mediteer je? Waarom sta je op de yogamat? Waarom wil je naar binnen?”
Rob was de eigenaar van de villa op Bali waar ik mijn eerste retraite zou gaan geven. Zijn schoondochter Manon, een collega van me toen ik nog als consultant werkte, had me gevraagd om een pilot yogaretraite in hun villa op Bali te organiseren. En nu was ik bij de familie op bezoek voor een nadere kennismaking.
Rob wilde meteen tot de kern komen en liet me niet ontsnappen. “Wat wil je?!” Ik had net wat stuntelig met een piepklein vorkje een stuk gebakje in mijn mond gestopt en stamelde met volle mond wat over ontspanning, rust in mijn hoofd en met stress leren omgaan.
“VRIJHEID!” riep Rob. “Dat is toch wat we willen? We willen vrij zijn van ‘lijden’, vrij van onze gestreste gedachten, vrij van het gevoel vastzitten.”
Dat was dertien jaar geleden en inmiddels ben ik 37 retraites verder.
Dit gesprek komt – tijdens mijn voorbereidingen voor de aankomende retraite eind juni in zuid Spanje – af en toe weer naar boven. Zou het VRIJHEID zijn waar ik (en waar wij wellicht allemaal), naar op zoek zijn?
We voelen de druk van ‘De Samenleving’. We hebben last van onze volle agenda en al onze verplichtingen en verantwoordelijkheden. En ja, we komen zelden toe aan de dingen die wij zelf graag willen. En misschien is dat wat er knaagt? Je doet elke dag netjes wat er van je verwacht wordt, maar tegelijkertijd voel je dat er meer in zit. Alsof we weten dat het anders kan (misschien wel moet?), maar we weten niet hoe.
Nu kunnen we vaak heel goed op wilskracht en de automatische piloot alle ballen in de lucht houden.
Maar waarom niet af en toe een moment nemen om stil te staan bij de keuzes die je maakt en checken of ze (nog) bij je passen?
Ik vind het zelf razend interessant hoe we tot onze keuzes komen. Wat past bij je en wat niet? Wat geeft je energie en wat kost je energie? En waar kies je voor?
Elk gesprek, elke sessies, elke training die ik met Mettamind geef, geeft zoveel inzichten. Over hoe we onszelf in de weg kunnen zitten. Maar ook hoe we daar weer uit kunnen komen! Ik heb er mijn levenswerk van gemaakt.
Tijdens een retraite komen alle lessen uit de yoga, mindfulness en Ayurveda samen. Het is een soort snelkookpan waarin je de gelegenheid hebt om in korte tijd alle ballast en blokkades van je te werpen en weer helemaal tot jezelf te komen.
Maar dan wel op een ontspannen manier (waarom zou soul searching heftig moeten zijn?): in een prettige omgeving, met deskundige sessies, fijn gezelschap, een perfecte organisatie en heerlijk voedzaam Ayurvedisch eten.
Heb jij het gevoel dat je ergens vastzit? Weet je ook even niet welke keuzes je moet maken? Sta je op een kruispunt in je leven of loop je tegen ingewikkelde levensvragen aan?
Dan is zijn onze retraites misschien wel wat voor jou.
Eén keer per jaar geven wij een transformerende yoga & mindfulnessetraite in zuid Spanje, vlakbij het schilderachtige dorpje Gaucin (11⁄2 rijden vanaf Malaga).
De MettaMind retraites zijn altijd zulke bijzondere weken. Ik hoor vaak van deelnemers dat ze er jaren later nog steeds aan terugdenken.
- Er ontstaan sterke vriendschappen (op Bali hebben drie meiden zelfs een Ohm tekentje op hun pols laten tatoeëren).
- Ideeën voor een eigen bedrijf ontstaan.
- Inzichten over waar mentaal maar ook waar fysiek blokkades zitten komen naar boven.
- Moed ontstaat om lastige keuzes te maken.
Dat gebeurt misschien wel omdat je de ruimte krijgt om te ervaren wat het is om VRIJ te zijn. Je wordt een week lang compleet ontzorgd, je hoeft geen enkele beslissing te nemen, er wordt nergens over je geoordeeld. Je bent een week lang uit de zorgen van je hoofd en je voelt weer wie je echt bent: een VRIJ mens die de dingen doet die bij hem/haar passen.
[Met dank aan Rob voor zijn inspiratie en Manon voor de introductie in de wereld van retraites].
Het programma vind je HIER online, samen met een prachtig filmpje van de locatie. Daarin ook meer over de ervaringen van eerder deelnemers.
Ben je nieuwsgierig en wil je meteen naar het filmpje, kijk dan HIER.
TIP: Mocht een retraite (nu) geen optie voor je zijn, dan kun je misschien voor jezelf af en toe een mini retraite organiseren. Bijvoorbeeld door één keer in de maand een zondag niets te hoeven: niets aan je to do-lijst doen, geen boodschappen, ook niet zelf gaan koken maar ontspanning zoeken. In de sauna, gaan wandelen of gewoon lekker gaan luieren.
Gewoon jezelf af en toe de gelegenheid te geven om niets te hoeven en lekker spontaan kiezen voor wat je die dag wilt doen.
Ik wens je een vrije dag
Met metta,
WINEKE
