Actueel, Coaching, Compassie
Er was een jongen met weinig zelfbeheersing. Zijn vader gaf hem een zak spijkers en zei tegen hem dat elke keer als hij zijn zelfbeheersing verloor, hij een spijker in de achterkant van de schutting moest slaan.
De eerste dag sloeg de jongen 37 spijkers in de schutting. Over de volgende paar weken, toen hij leerde zijn woede onder controle te krijgen, werd het aantal spijkers dat hij in de schutting sloeg geleidelijk minder. Hij zag in dat het gemakkelijker was om zijn zelfbeheersing niet te verliezen, dan al die spijkers in de schutting te slaan.
Uiteindelijk kwam de dag dat de jongen zijn zelfbeheersing niet meer verloor. Hij vertelde dit aan zijn vader en zijn vader stelde voor dat de jongen nu voor elke dag dat hij zijn zelfbeheersing behield, een spijker uit de schutting haalde.
De dagen gingen voorbij en de jongeman was eindelijk zover dat hij zijn vader kon vertellen dat alle spijkers waren verdwenen. De vader nam de jongen bij de hand en ging met hem naar de schutting. Hij zei: ‘Je hebt het goed gedaan, mijn zoon, maar kijk nu eens naar al die gaten in de schutting. De schutting zal nooit meer hetzelfde zijn.’
(Bekend verhaal, auteur onbekend).
Ik denk dat we soms onderschatten wat de impact is van onze woorden.
Je kunt je waarschijnlijk nog steeds die ene nare opmerking van een ouder of goede vriend of vriendin herinneren, en waarschijnlijk voel je ook nog steeds hoezeer het je gekwetst heeft… En misschien heb je zelf ook wel eens iets gezegd waar je nu nog steeds spijt van hebt.
Woorden laten hun sporen achter. Als je regelmatig negatieve woorden gebruikt, wordt je daar ook steeds beter in. Want onze hersenen maken bij herhaling een nieuw paadje ‘negativiteit’ aan. ‘Neurons that fire together wire together’. Zo leert ons brein. Je wordt dan steeds een betere mopperaar. Of een betere klager… Of steeds bozer.
Wat vaak niet in ons opkomt is, dat het andersom ook zo werkt. Als je vooral aardig en bemoedigende dingen zegt, tegen jezelf (èn tegen anderen), voel je je veiliger, meer gewaardeerd, ben je meer ontspannen, kun je meer jezelf zijn, krijg je meer zelfvertrouwen, durf je meer te ondernemen, word je creatiever…
Kortom, als je in het nu aardig voor jezelf bent, creëer je een versie van jezelf die veel krachtiger en gelukkiger in het leven staat. En het gekke is, je hoeft het niet eens te geloven. Onderzoek wijst uit dat alleen al een dagelijkse meditatie van vijf minuten – waarin je gedurende twee weken je jezelf voorstelt als de beste versie van jezelf – je positiever maakt.
Nu kan ik me voorstellen dat je in het dagelijks leven vaak zo opgeslokt wordt door alles wat erop je bordje ligt, dat je niet eens de tijd hebt om stil te staan bij wat je nou eigenlijk allemaal tegen jezelf zegt. Die ‘innerlijke criticus’ valt vaak helemaal niet op. Maar je voelt ‘m wel. Een beetje als een blok aan je been, alsof iemand de glans er een
beetje vanaf haalt. Als jij af wilt van dat blok aan je been, als jij lichter en positiever in het leven wilt staan, dan kan je een moment voor jezelf tijdens mijn retraites een uitkomst zijn. Dan kun je je helemaal onderdompelen in vriendelijkheid en bemoediging. Met behulp van de eeuwenoude wijsheden uit verschillende yoga en meditatietradities ga je ruimte maken voor je hart, zodat:
- Je ziet dat het glas half vol is, in plaats van halfleeg.
- Je je focust op mogelijkheden en kansen, in plaats van op wat er niet goed is.
- Je ziet wat je wèl hebt, in plaats van wat je niet hebt.
- Je jezelf een leuk mens gaat vinden, in plaats van dat je steeds tegen jezelf zegt wat er niet goed is.
- Je dankbaarheid gaat ervaren, voor wie je bent, wat je doet en wat je hebt. De hoogste helende energie die er is.
Meer compassie in je leven is als het leren van een nieuwe taal. Hoe vaker je vriendelijke woorden herhaalt, hoe meer ze in je systeem komen te zitten. Daar wil ik je graag bij ondersteunen.
- Je gaat ervaren dat het leven rooskleuriger is, dan je gestreste mind vaak denkt.
- Je gaat jouw innerlijke helper ontdekken, als antidote tegen jouw innerlijke criticus.
- Je gaat je hart openen, als antidote tegen de lage frequentie van boosheid, jaloezie, somberheid.
En de praktijk wijst uit dat deze aanpak werkt. Ik zie het bij mezelf, bij mijn leraren en in mijn praktijk. Het is een grote eer dat ik sinds op start van MettaMind inmiddels meer dan 1.000 personen heb mogen begeleiden naar een mindful leven waarin ze de dingen doen die hun voldoening geven. Zo maken we met elkaar de wereld een beetje mooier. Wanneer wij ons hart openen en gelukkiger worden, zijn we een inspirerend voorbeeld voor anderen. Wanneer wij gaan luisteren naar onze eigen behoefte en weten hoe we goed voor onszelf moeten zorgen, zullen we ook goed voor anderen zorgen.
Actueel, Compassie, Yogavakanties
Het stond nooit op mijn bucketlist om een retraite te geven, maar het kwam toevallig op mijn pad. Dat was toen een toenmalige collega me de vraag stelde of ik een pilot yogavakantie wilde organiseren in de villa van haar schoonouders op Bali. Ik werkte toen nog als consultant en was bezig met mijn yoga- en mindfulnesstrainers opleiding. IJverige voorbereiding en promotie met slechts één online pdf, leidde tot vier enthousiaste deelnemers.
Lieve Anna, Hugo, Cynthia en Quirine, ik heb nog hele goede herinneringen aan die week. Dank jullie wel.
Het was een magisch avontuur vanaf het moment dat ik de poort van het landgoed vlakbij Lovina doorreed. Het uitzicht vanuit de heuvels over de zee en de lager gelegen Balinese huisjes was waanzinnig. Ik was thuis. Ik hoefde nergens meer heen.
Daar voelde ik voor het eerst dat ik ook iets anders kon dan consulting. Rob, de spirituele schoonvader, merkte dat meteen op. “Jij kunt de mensen heel goed een veilig gevoel geven.” Toen begreep ik nog niet waar hij het over had.
Al gauw daarna kwamen retraites in Italië en Ibiza. In tien jaar heb ik er 37 mogen organiseren. En toen kwam een pauze… Die duurde iets langer dan gepland, maar inmiddels is er een nieuwe locatie op mijn pad gekomen. In het Spaanse Andalusië. En het was weer magisch.
Als je een nieuwsgierig bent, kun je hier meer lezen over die retraite:
https://mettamind.nl/yogavakanties/.
Met een prachtig filmpje van Myrna. Dank je wel lieverd, voor het maken.
Het is echt een feest om jezelf een week lang, met een groep like minded people, onder te kunnen dompelen in de eeuwenoude tradities van yoga en meditatie. Zodat je kunt voelen dat je goed bent zoals je bent, dat stress in je hoofd zit, en dat je dit loslaten. In mijn beleving een van de sterkste antwoorden op de stress en verwarring die wij in het westen zo vaak ervaren.
We moeten echt iets doen om te voorkomen dat we opgeslokt worden in de hectiek van deze veeleisende samenleving. We staan bijna altijd aan, presteren 24/7 op de toppen van ons kunnen en weten nauwelijks meer hoe we de knop moeten uitzetten. Soms heb je daar een beetje hulp bij nodig. Om je mind rustig te krijgen, je lichaam te ontspannen en je weer op te laden. Het sympatische zenuwstelsel (actie) en het parasympatische zenuwstelsel (ontspanning) moet in balans zijn. Anders putten we onszelf uit, lopen we leeg en worden we ziek.
Ik ben heel blij dat jij wat doet. Want je leest deze peptalks niet voor niets. Daarmee maken we met elkaar de wereld een beetje mooier. Als jij goed voor jezelf kunt zorgen, zul je ook goed voor je omgeving zorgen. En ben je een inspirerend voorbeeld voor anderen. Het is missiewerk wat we samen doen. Zonder dat het een religie is.
Actueel, Compassie, Mindfulness & Coaching, Mindfulness tips, Stress release
Mindfulness voelt soms als een nieuwe religie, zonder dat het een religie is. Je komt samen in een setting waar je helemaal jezelf kunt zijn. Je krijgt zoveel mooie tools aangereikt die je nergens anders krijgt. Het kan je blik op het leven echt veranderen. Na al die jaren, na tientallen groepen, heb ik nooit een reden gezien om ook maar iets aan te passen.
Wat zou ik dan nog over de Compassietraining moeten zeggen? Ik kom er steeds meer achter dat dit ook een heel krachtig programma is. Ik ben natuurlijk niet helemaal objectief. Het is mijn missie om meer van onze hartkwaliteiten de wereld in te brengen. Heartfulness zou precies datgene kunnen zijn we de wereld nu nodig heeft.
Het programma geeft je acht weken lang alleen maar vriendelijke, geruststellende woorden:
- Je bent goed zoals je bent.
- Je kunt ontspannen, het is allemaal ok.
- Het is niet erg dat het nu even anders loopt.
- Je hebt het top gedaan.
- Geniet maar even lekker na…
Dat klinkt toch veel beter dan:
- Stommerd, waarom heb je dat nou weer gedaan!
- Je ziet er niet uit.
- Waarom zeg je nou zoiets doms?!
Terwijl dat toch is hoe we vaak tegen onszelf praten. We zijn het zo gewoon gaan vinden, dat we niet eens meer opmerken hoe streng we voor onszelf zijn. Misschien denk je wel dat dit je helpt om er een tandje bij te zetten als dat nodig is. Maar stel je voor dat jouw partner, manager of vriendin de hele tijd ‘Stommerd’ tegen je zegt?
Woorden hebben een enorme impact. Zo kun je je vast nog die ene opmerking van je vader/je moeder/je partner die je zo raakte.
Woorden kunnen je ook doen opbloeien.
Ken je het experiment met de waterkristallen van de Japanner Emotoƒ? Hij vulde twee potjes met water. Tegen het ene potje sprak hij positieve, liefdevolle woorden zoals IK HOUD VAN JE, en tegen het andere potje water negatieve nare woorden zoals IK HAAT JE. Toen hij het water vervolgens bevroor vertoonde het water dat liefde kreeg, prachtige symmetrische kristallen terwijl het water dat haat kreeg, lelijke, donkere en verwrongen kristallen liet zien.
Bijzonder toch? Als liefdevolle woorden op dit niveau een positieve invloed hebben, stel je dan voor als je altijd liefdevol tegen jezelf praat. Zou dat ook iets met jou doen? Ik denk het wel. Wij bestaan tenslotte ook voor 80% uit water.
Probeer het maar eens uit. Iedere keer als je in de stress schiet, zeg je tegen jezelf: “Ik ben ok. Ik ben een heel leuk persoon. Ik houd van je” Zeg het meteen als er iets fout gaat, voordat je jezelf begint te bekritiseren. Het is een antidote tegen de neerwaartse spiraal van negatief denken.
Onderzoek ondersteunt dit ook. Het blijkt dat compassievol in het leven staan, je positiever, weerbaarder en creatiever maakt. Relaties worden diepgaander, je ervaart meer voldoening, je bent minder kritische over jezelf en anderen en het heeft ook nog eens een positief effect op je immuunsysteem.
Hoe helend moet het dan zijn om acht weken in een bubbel van vriendelijkheid te verblijven? Om acht avonden alleen maar vriendelijke woorden te horen en er steeds weer aan herinnert te worden om vriendelijk tegen jezelf te zijn.
Zorgen, angst en frustratie krijgen even geen aandacht. Je voedt het niet, je negeert het en ze verdwijnen naar de achtergrond. En dan komt er ruimte voor je hart. Zonder dat het klef of zweverig wordt. Je bent gewoon wat aardiger voor jezelf.
Je maakt ruimte voor jouw hartkwaliteiten, zoals:
- Helemaal jezelf mogen zijn.
- Niet oordelen.
- Genieten van de dingen die je doet.
- Dankbaar zijn voor wat er is.
- Je realiseren dat je genoeg hebt en dat je goed genoeg bent.
Ik beloofd je, alles wat daarna komt gaat een stuk makkelijker. Ook als je er even een tandje bij moet zetten. Je leeft minder vanuit gevaar, minder vanuit tekorten en schaarste en meer vanuit het gevoel dat jij en het leven ok zijn en dat je roeit met de riemen die je hebt en dat dat helemaal ok is.
Dat geeft je een heel ander perspectief op de zaken. Training in Compassie kan je helpen inzien dat de wereld een stuk positiever is dan je gestreste mind denkt.
Hoe wil je dat jouw wereld eruitziet? In wat voor een wereld wil jij leven? Zullen wij die samen een beetje mooier maken…?
Ik heb het al eerder aangekondigd, Compassie is te trainen, net zoals het leren spreken van een nieuwe taal.
Dit is wat Anne Linnebank (yogadocent/mindfulnesstrainer/redactie coordinator) over de training zei:
“Het is een hele prettige training. Heel waardevol. Wineke geeft hem compassievol zonder te zweverig te worden. Hij was zó fijn en precies wat ik nodig had!”
Actueel, Compassie, Mindfulness tips, Ontspannen
Heb je een fijne kerst gehad? Dit jaar waren het voor mij zelfs vier dagen! Vroeger gaf het me stress. Dan moest het de hele tijd gezellig blijven terwijl iedereen op elkaars knoppen aan het drukken was. Ik hoor ook nog best vaak om me heen veel gemopper over deze feestdagen.
Best een beetje jammer. Want het is ook een van de weinige momenten dat families met elkaar samenkomen. Zo vaak doen we dat ook weer niet. De samenleving wordt steeds individualistischer, samenkomen herinnert je eraan dat je niet alleen bent. Dat je het niet allemaal in je eentje hoeft te doen.
Bovendien maakt samenkomen je happy, of je het nou leuk vindt of niet. Want als mensen samen komen maakt het lichaam het gelukshormoon oxytocine aan. Dat heeft de natuur zo bedacht om mensen te stimuleren om er voor elkaar te zijn.
Ik schreef er ook over in mijn boek ‘De Metta Cirkel’:
“Dat het contact met mensen je zo’n goed gevoel kan geven, zag ik ook bij Paul Witteman toen hij in een van zijn televisieprogramma’s op zoek ging naar geluk. Hij bezocht de kerk, liet zich knuffelen, deed vrijwilligerswerk, beoefende yoga en probeerde zelfs mindfulness bij een van mijn collega’s. Een sluitende conclusie over wat hem gelukkig maakt, had hij niet, maar hij voelde wel hoe fijn de contacten met andere mensen waren geweest. Hij sloot de serie dan ook af met de opmerking dat de momenten waarop hij ‘gedwongen’ werd dingen samen te doen, zoals vrijwilligerswerk, in een koor zingen en mensen omarmen, voor hem het best werkten. Dat was de oxytocine. Daar kon zelfs zijn denkende geest niet omheen.” (p98).
In ons eentje overleven we het niet. We hebben elkaar echt nodig. En misschien zou je ook wel eens om hulp kunnen vragen àls je dat nodig hebt.
Wat als je vanaf nu het idee van de standaard Kerst loslaat, als je daar stress van krijgt en het ziet als een gelegenheid om samen te komen en je het invult op een manier die jij wél leuk vindt.
- Misschien door jezelf minder druk op te leggen om een perfect fancy diner op tafel te zetten, als je daarstress van krijgt.
- Misschien door de kerstcadeautjes zoektocht te skippen als je daar totaal geen tijd voor hebt. En als je graag iets meeneemt, aan iedereen hetzelfde liefdevolle gebaar geeft: een mooie bloem, een lekker flesje olijfolie, een geurend zeepje.
- Wat als je het negeert als iemand op je knoppen druk (iedereen doet ook maar z’n (soms onhandige) best om het goed te hebben).
- Wat als je de hele avond babbelen vermoeiend vindt en een eenvoudig spelletje doet?
Zo is er bij ons spontaan tussen het hoofd en nagerecht een heel leuk spel ontstaan. Een spel dat je helpt om stil te staan bij de mooie momenten van het leven. Een spel dat je eraan herinnert dat er vaak meer goed is in ons leven dan fout. Fijn voor onze geest die altijd bezig is met problemen.
Misschien een idee voor Oud & Nieuw:
- Iedereen schrijft op een briefje hun meest memorabele gebeurtenis uit 2023.De briefjes gaan in een mandje.
- Een persoon leest één briefje uit het mandje voor en vervolgens moet iedereen (incl de voorlezer) raden van wie het briefje is.
- Als je denkt dat je het weet, gaat je hand de lucht in.
- Als alle handen in de lucht zijn wordt er geroepen ‘3 – 2 – 1’ en dan wijst iedereen naar de betreffende persoon.
- Je blijft wijzen tot er wordt geroepen: ‘Wil de echte auteur opstaan’.
- De echte auteur staat op en vertelt haar/zijn verhaal achter de gebeurtenis.
Een tip: schrijf je gebeurtenis een beetje cryptisch op, maak het de anderen niet te makkelijk. Het verhaal komt wel bij de toelichting.
Er worden natuurlijk ook punten gegeven:
- 1 punt als je het goed hebt geraden.
- 1 punt voor de auteur als niemand hem/haar heeft kunnen raden.
Ik verzeker je, het worden mooie verhalen. Je zult lachen, je hart openen, warmte voelen en verbinding. Dat is wat ik je wens voor 2024.
Heel veel plezier, heel veel liefde en heel veel warmte en verbinding voor jou in 2024.
Fijn dat je mijn blogs leest. Ik ben dankbaar voor ons contact. Dank je wel
WINEKE
Actueel, Compassie, Mediteren, Mindfulness
Ik ben nooit in Tibet geweest, maar onlangs vertelde een meditatieleraar (die daar veel scholing heeft gehad), dat ze in Tibet nauwelijks naar de kinderen omkijken. Althans, zo tot hun vijfde. Deze kinderen spelen de hele dag op straat en komen eigenlijk alleen thuis om te eten en te slapen. Ze beginnen vaak ook pas tegen hun vijfde levensjaar met praten…
Wij daarentegen, krijgen al vanaf het moment dat we onze eerste stapjes zetten, aanwijzingen over waar we wel en waar we beter niet kunnen spelen. En de eigenwijzen onder ons worden liefdevol (en soms met wat frustratie en ongeduld) gecorrigeerd.
Als je erbij stilstaat, worden we eigenlijk ons hele leven ‘opgevoed’. Niet alleen thuis maar ook in de klas, op de universiteit, op ons werk. En ook om ons heen, in ons sociale netwerk, in de media, zien we vaak voorbeelden van hoe het wel en hoe het niet moet.
Dus eigenlijk zijn niet alleen onze ouders onze opvoeders, maar ook onze leraren, onze studiegenootjes, vrienden, onze collega’s, de media.
En als er dan iets fout gaat, je hebt je ongelukkig uitgedrukt tegen een vriend(in), je komt te laat voor een belangrijke meeting, een klus waar je naar uitkeek gaat niet door, je hebt je paraplu ergens laten staan of je bent je portemonnee verloren… dan laat onze ‘innerlijke criticus’ al snel van zich horen. Die heeft in zijn/haar groei naar volwassenheid aardig wat voeding gekregen en die weet inmiddels heel goed van goed en wat fout is.
Die zit je dan nog dagenlang op je kop en blijft maar herhalen wat voor iets stoms je hebt gedaan. Door al die zinnetjes te blijven herhalen in je hoofd beleef je steeds opnieuw dat stressvolle moment. En dat voel je dan ook in je lichaam. Zo blijven we gestrest. Want er is altijd wel iets om jezelf over op de kop te zitten.
In Tibet zijn de mensen heel anders geprogrammeerd. Als in Tibet een jongetje tijdens het geitenhoeden een van zijn geiten laat ontsnappen, dan gaat iedereen onmiddellijk op zoek naar de geit. Het jongetje wordt niet afgestraft (want ze weten dat dit soms gebeurt tijdens het hoeden van een kudde), en het jongetje straft zichzelf niet af.
Hoe zou je leven eruitzien, als je jouw kritische geest niet zo serieus meer gaat nemen. Als je ziet dat je geest niet de CEO is van jouw leven, maar jouw persoonlijk assistent die je zo graag wilt behoeden voor gevaar (met de beste bedoelingen, soms tegen beter weten in).
Hoe zou het zijn als je, zodra je geest zich weer eens overdreven ongerust maakt, zegt:
- Niet nu lieverd. Dank je wel voor je waarschuwing, maar het is ok.
- Het is niet zo erg wat ik tegen mijn vriendin heb gezegd, we zijn volwassen mensen, het komt goed.
- Het is niet zo erg dat die klus niet doorgaat, er komt wel wat anders.
- Het is niet zo erg dat ik die paraplu ergens heb laten staan. Ik ben ook maar een mens. Soms vergeten mensen wat, dat is heel normaal.
- Jouw waarschuwing is niet nodig. Vroeger misschien wel, maar nu niet meer. Dus laat mij maar. Ik ga door me mijn leven.
Je kunt je daarbij heel goed laten leiden door je hart. Je hart weet heel goed wat wijsheid is als de dingen anders lopen dan gedacht. En je hart zal dat ook veel vriendelijker tegen je zeggen. Je hoeft jezelf niet altijd op de kop te zitten. Je zult vast weer eens in jouw valkuilen stappen, maar je zult er wat vriendelijker mee omgaan. En dan zijn fouten geen fouten, maar gewoon gebeurtenissen in je leven. Wie weet ga je dan het leven niet meer zien als een aaneenschakeling van problemen die opgelost moeten worden, maar als een mysterie dat zich stap voor stap ontrafelt.
Wij zijn zoveel meer dan onze gedachten. We hebben veel meer wijsheid in ons dan onze geest denkt, en dat staat te popelen om gezien te worden.
Brandon Bays schrijft hier heel mooi over in ‘De Helende Reis’: Als wij geboren worden, zijn we een pure perfecte diamant. Gedurende ons leven doen we een hoop emotionele rotzooi op waardoor de natuurlijke schittering verborgen wordt. Dan, als we volwassen worden, verven we er een mooi laagje overheen, om het glanzend en representatief te maken (…). Dan, als we geluk hebben, door een seminar, een boek, een crisis hebben we misschien het grote geluk om er doorheen te breken en de oppervlakte te laten barsten. Een tijdlang lijkt het alsof we alleen maar door de bruine zooi ploegen. Maar uiteindelijk, daaronder, graven we die onbetaalbare diamant op die er altijd was. Glanzend, puur, perfect en onvoorstelbaar mooi’.
Ik help je graag om door die zooi te ploegen. Bijvoorbeeld met de Mindfulness Compassietraining. Het zal je helpen om die diamant te ontdekken die je altijd al was. Dat kan niet anders. Het is een natuurwet dat wij van binnen en van buiten mogen schitteren. Zo maken we met elkaar de wereld een beetje mooier.
Ik wens je een schitterende week.
Met metta,
WINEKE
info@mettamind.nl
www.mettamind.nl
Actueel, Compassie, Mindful leven, Mindfulness, Mindfulness tips, Ontspannen
Ik heb heel lang gedacht: “Mindfulness is goed voor alles”. Het heeft me zoveel gebracht sinds het op mijn pad is gekomen via yoga op de sportschool, meditatie en het boek ‘Meditatief Ontspannen’ van Jon Kabat-Zin. Rust, verbinding, ruimte voor de dingen die mij voldoening geven, mijn eigen bedrijf MettaMind waarmee ik zoveel mooie trainingen geef, inspirerende coachingssessies voer en prachtige retraites geef op de mooiste plekken van Bali, Ibiza, Italië en nu in Andalusië.
Ik heb me meer dan vijftien jaar ondergedompeld in de mindfulness. Ik verslond boeken, bekeek alle filmpjes van Kabat Zinn (wat kan die man mooi vertellen), ging ieder jaar een week op stilte retraite, in 2022 twee weken…
Mijn filosofie was dat als je beklemmende gedachten en emoties zou kunnen laten gaan en je ruimte zou maken voor je hart, je intuïtie, je gevoel of hoe je het ook wilt noemen, je komt tot een gezond en tevreden leven, zonder (onnodige) stress.
Ik had mijn pad gevonden.
Maar toch begon het een paar jaar geleden weer te kriebelen. Ik voelde dat er ruimte kwam voor meer. Ik wilde meer dan alleen maar op mijn kussentje zitten om mijn gedachten te observeren, mijn geest te kalmeren en naar mijn intuïtie te luisteren.
Want hoewel ik inmiddels heel goed op mijn kussentje kon zitten, bleven in het dagelijks leven oude belemmerende patronen me in de weg zitten. Zeker wanneer het even niet ging zoals ik had verwacht of wanneer dierbaren toch iets anders wilden dan ik.
“Mindfulnesstrainers zijn ook maar mensen”, hield ik mezelf dan maar voor.
Bijzonder hoe er, als je met een bepaalde intentie om je heen gaat kijken, er vanzelf op je pad komt wat je nodig hebt. En dat kwam via de documentaire ‘De Paardenjongen’.
Een indrukwekkend verhaal over het jongetje Rowan dat gediagnostiseerd was met autisme en steeds meer in zichzelf keerde. Omdat Rowan wel contact leek te maken met paarden en zijn vader de kracht van sjamanen had gezien, besloten zijn ouders een reis naar Mongolië te maken. Daar kon gewerkt worden met paarden en sjamanen. De reis dreigde in eerste instantie op een grote mislukking af te stevenen, maar uiteindelijk wist de sjamaan samen met Rowan grote stappen te zetten in zijn ontwikkeling.
Wat mij naast dit bijzondere verhaal over Rowan is bijgebleven, is de ondersteuning die zijn moeder Kristin Neff tijdens de moeilijke momenten ondersteuning vond in compassie voor zichzelf.
Door minder streng, veeleisend en oordelende te zijn voor zichzelf op de momenten dat het moeilijk was met Rowan (zoals die ene keer in het vliegtuig toen hij helemaal door het lint ging), kon ze veel beter met hem en de situatie omgaan.
Fascinerend. Daar wilde ik wel meer over weten.
Follow the bread crumps…
Plotseling leek iedereen met compassie bezig te zijn.
Mijn toenmalig collega Frits Koster van het Instituut voor Mindfulness (nu Gentle Minds), bleek een prachtige training over het thema zelfcompassie te hebben ontwikkeld. Want zoals Frits met een knipoog zegt, als je alleen maar op je kussentje zit dan word je zo’n zijnsdweil.
Wat hij bedoelt en wat ik ook voel en wat Kristin Neff ook zegt, is dat je meer kunt doen dan mindful opmerken wat er is.
Met compassie geef je jezelf een extra tool om te ontspannen en jezelf niet zo af te wijzen als het verkeerd gaat. Wat je helpt om mild met stressvolle situaties om te gaan.
Kunnen erkennen dat je ook maar een mens bent, weten dat je doet wat je kunt, en weten dat dat echt goed genoeg is, opent nieuwe deuren en maakt het leven een stuk liefdevoller.
Je kunt beter met stress omgaan, je bent beter bestand tegen onverwachte situaties, je geniet meer van de dingen die je doet en je relaties worden betekenisvoller.
Hoe fijn is dat…
Mindfulness het wasmiddel en compassie de wasverzachter.
Inmiddels geef ik al een paar jaar deze mooie compassietraining en ieder keer ben ik weer onder de indruk van de kracht van compassie.
We hebben zo geleerd dat we hard moeten werken en dat het altijd beter kan. Maar wanneer is het dan goed genoeg? Zo putten we onszelf uit en zijn we nooit tevreden.
Deze training gaat je uit deze programmering halen. Je gaat ontdekken dat je een intern zorgsysteem hebt dat je kan helpen om de dingen te doen vanuit vertrouwen en vriendelijkheid in plaats vanuit het moeten vechten voor je plekje.
Wil je hier mee over weten, hier vind je alle info.
Ik wens je een compassievolle dag.
Met metta,
WINEKE
