Misschien moet je dit eerst even uit je rugzak halen

Misschien moet je dit eerst even uit je rugzak halen

Ken je dat innerlijke stemmetje dat zegt:

  • Stommerd, wat heb je nou weer gedaan?!
  • Hoe kun je nou zo dom zijn?
  • Je ziet er niet uit!
  • Nu zeg je nu weer zoiets idioots?

Waarom zijn we vaak toch zo negatief over onszelf? Waarom zijn we niet goed genoeg zoals we zijn? Ik kom het zo vaak tegen in mijn praktijk en merk zelf ook dat ik – tussen de regels door – nog een hoop op mezelf heb aan te merken.

Eigenlijk best gek, want zo doen we meestal niet tegen anderen. Als iemand die ons dierbaar is, zichzelf op de huid zit, zeggen we juist ‘Je moet niet zo streng zijn voor jezelf’.

Waarom hebben we vaak wel compassie voor anderen en maar zo weinig voor onszelf?

Waarschijnlijk toch weer ons oerinstinct dat ons wil behoeden voor fouten en er zeker van wil zijn dat we alles goed doen. Om ervoor te zorgen dat we geaccepteerd worden en niet buiten de boot vallen.

Tegelijkertijd denk ik ook dat veel van die zinnetjes helemaal niet van ons zijn. Ergens op ons levenspad hebben we gehoord dat we beter ons best moeten doen. Dat we harder moeten werken. Dat we slechte eigenschappen hebben en daarvan af moeten komen.

Als je dat serieus neemt, kun je je hele leven aan jezelf blijven sleutelen. Want wanneer is het goed genoeg? Wanneer ben je af?

Ik denk dat dat antwoord in je hart ligt. Als we die zinnetjes die niet bij ons horen uit onze rugzak halen, verdwijnt er vast een hoop ruis.

En dan komt er ruimte. Ruimte om naar je hart te luisteren.

Wat denk je? Wat zou je hart je te vertellen hebben…?

Zou je hart zeggen dat je dom bent? Dat je er niet uitziet. Dat je weer iets stoms hebt gezegd?

Of zou het zijn: ‘Maak je nou maar geen zorgen. Stop nou maar met dat gevecht. Je bent goed zoals je bent. Ik hou van je.’

Ik ben ervan overtuigd dat wij diep van binnen veel vriendelijker en liefdevoller zijn (voor onszelf èn voor anderen), dan ons angstige oerinstinct ons doet geloven.  

Misschien is, in deze turbulente tijd, wel onze grootste opdracht om weer van onszelf te gaan houden.

Als je van jezelf leert houden, ga je zien wie je echt bent. Je ontdekt hoe jij wilt leven. Je ziet wat jouw talenten zijn en wat jouw aandeel is in de kleine en grote communities waar je deel van uitmaakt.

Ik zou je willen uitnodigen om alle boodschappen die niet bij jou horen uit je rugzak te halen en om je hart te openen.

Het is mijn missie je daarmee te helpen. Zodat je gezond en gelukkig gaat leven en je een voorbeeld bent voor anderen. Daarmee maken we met elkaar de wereld en beetje mooier.

Of, zoals Nelson Mandela het zo mooi verwoordt:

Het is de bedoeling dat we allemaal stralen 

Net als kinderen 

We zijn op aarde om de goddelijke schoonheid 

te laten zien die in ons huist 

Die kracht is niet in sommigen van ons 

Maar in iedereen 

En terwijl we zo stralen, geven we onbewust 

de ander toestemming om hetzelfde te doen 

Wanneer wij bevrijd zijn van onze angsten 

bevrijdt onze aanwezigheid vanzelf ook anderen 

Gebaseerd is op het werk van Marianne Williamson en door Mandela uitgesproken tijdens zijn inauguratie.

Voel jij de behoefte om de ruis uit je rugzak te halen en je hart te voelen? Zodat je beter met stress kunt omgaan en erachter komt wat jou gelukkig maakt? En vooral: dat je een heel leuk persoon bent?

Kijk dan eens rond op mijn site. MettaMind biedt training, coaching en retraites in binnen- en buitenland. Om dichter bij jezelf te komen en weer te weten hoe jij wilt leven.

Welkom bij de MettaMind Tribe.

Ik wens je een liefdevolle week.

Met metta,

WINEKE

Hij wist niet dat de oplossing zo simpel was

Hij wist niet dat de oplossing zo simpel was

‘U moet mij helpen anders word ik helemaal gek’, zei de leerling tegen zijn zenmeester. ‘Ik leef in één ruimte met mijn vrouw, mijn kinderen en mijn schoonouders. We voelen veel spanning en hebben voortdurend ruzie.’

‘Beloof je alles te doen wat ik zeg?’, vroeg de zenmeester.

‘Zeker! Ik houd het niet meer vol. Ik doe echt alles wat u zegt’, jammerde de leerling.

‘Heel goed’, zei de zenmeester. ‘Hoeveel dieren heb je?’

‘Euh… een schaap, een koe en drie kippen’, antwoordde de leerling.

‘Heel goed. Stop ze samen met jouw gezin en schoonouders in je huis en kom na één week weer terug’.

De leerling schrok wat van de opdracht, maar hij had beloofd alles te doen wat de zenmeester zei, dus hij nam het schaap, de koe en de drie kippen mee naar zijn kleine houten huisje.

Een week later klopte de leerling aan bij de zenmeester. Nu helemaal wanhopig. ‘Alles is vies. De stank is niet te houden. We zitten op het randje van krankzinnigheid’.

‘Ga terug’, zei de zenmeester. ‘En haal alle dieren het huis uit.’

De leerling haalde opgelucht adem, rende snel naar zijn houten huisje en deed wat de zenmeester had gezegd.

De volgende dag ging hij terug naar de zenmeester. Zijn ogen fonkelden van blijdschap. ‘De dieren zijn het huis uit. Het leven is een paradijs. Alles is schoon. Het is stil en er is zoveel ruimte. Ik ben nog nooit zo gelukkig geweest.’

Ik ben zelf dol op dit soort zen verhaaltje. Misschien herken jij ook wel iets van de worsteling van deze leerling. Dat je soms ook niet weet hoe je uit een stressvolle situatie kunt komen, thuis of op je werk.

Als je stress ervaart krijg je vaak toch ook iets van bewustzijnsvernauwing. En zie je niet meer wat je kunt doen om van je stress af te komen. In het Engels klinkt het zo treffend: ‘The rabbit only sees the rabbit whole’. Want als het konijn om zich heen gaat kijken, wordt die opgegeten door de vos.

Ik dacht zelf altijd als ik stress had: ‘Ik moet weg! Weg uit deze situatie. Ik moet verhuizen. Ik moet naar een ander land. Ik moet ander werk gaan zoeken’. Omdat de situatie te ingewikkeld voor me was om mee om te gaan.

Soms heb je de blik van iemand anders nodig om uit de verwarring te komen. Iemand die je helpt om met andere ogen naar de situatie te kijken. Iemand die je een spiegel voorhoudt. Iemand die je jouw blinde vlekken laat zien.

Vaak hoef je ook helemaal niet je hele leven om te gooien.

Stel je voor dat je, iedere keer dat je tegen een moeilijke situatie aanloopt, alles moet achterlaten om weer helemaal opnieuw te beginnen.

En wat als je dat hebt gedaan? Dan komen er vast weer andere verwarringen.

Het klinkt als een cliché, maar tevreden leven, zit voor een groot deel in het kunnen zien van de (kleine) dingen die je wèl hebt.

Zoals nu – na uren van regen – het zonnetje plotseling doorbreekt terwijl ik deze peptalk schrijf. Het lekkere kopje koffie dat ik aan het drinken ben. Het lieve berichtje dat ik net hebt mogen ontvangen. Alleen al het feit dat ik adem.

Met yoga, mindfulness en meditatie verdiep ik me al jaren in de werking van lichaam en geest en ik zie bij mezelf en in mijn praktijk zo vaak dat onze gedachten het ons zo moeilijk kunnen maken.

Tegelijkertijd zie ik ook heel vaak hoe onze gedachten ons juist erg gelukkig kunnen maken. Hoe? Ik licht graag een tipje van de sluier om met een gratis ‘Op weg naar Rust Sessie’.

Ja fijn. Ik wil graag een gratis ‘Op weg naar Rust Sessie’

Heb je er behoefte aan dat iemand even met je leven meeloopt? Om je te helpen ontdekken hoe jouw geest omgaat met dagelijkse stress. Zodat je gaat leren om er zo mee om te gaan dat je zonder al te veel zorgen tevreden kunt leven?

Geef me dan een seintje. Ik kijk graag me je mee.

Ja fijn. Ik wil graag een gratis ‘Op weg naar Rust Sessie’

Ik wens je een tevreden dag.

Met metta,

WINEKE

Het paard wist precies wat ze moest doen

Het paard wist precies wat ze moest doen

Vroeger was ik een paardenmeisje. Als de kleinste mocht ik vaak op Bobby, een razendsnel zwart shetland pony-tje waar je heerlijk op kon galopperen. Het was ook best een eigenzinnig beestje. Een keer besloot hij, terwijl ik nog in het zadel zat, om lekker te gaan rollen in het ondiepe water van het meertje waar de paarden aan het drinken waren. Geschrokken greep ik mijn vriendinnetje Brenda vast, die vlak naast mij op haar pony zat. Ik trok haar zo mee het water in.

Deze keer had ik met een wat groter exemplaar te maken. Een alfa-merrie van een kudde van zes. In tegenstelling tot wat veel mensen denken, is de leider van de groep niet de harem-hengst maar de alfa-merrie.

Als proefpersoon van een pilot ‘mindfulness met paarden’ liep ik met vier vrouwen het drassige weiland in. Niet recht op de paarden af, maar in een boog. Anders zouden ze zich bedreigd voelen.

Aangekomen werd mij gevraagd om dicht tegen de merrie aan te gaan staan. Om vervolgens een rondje om haar heen te lopen. Ja, ook langzaam achter langs haar enorme achterwerk. Ook voor een paardenmeisje best spannend.

Maar de merrie verroerde zich niet. Ze bleef heel rustig staan en observeerde geduldig hoe een ietwat gespannen vrouw om haar heen liep.

Totdat ik achter me een gesnik hoorde. Een van de deelnemers was hevig geëmotioneerd geraakt. De tranen stroomden over haar wangen.

Niemand deed wat. Alsof de tijd even stil stond. Alsof we ons even geen raad wisten.

Maar mijn paard wist wel wat te doen. Met grote elegante passen stapte ze heel rustig naar de vrouw en ging naast haar staan. En bleef daar gewoon staan.

Alsof ze haar wilde troosten. Gewoon door er te zijn. En dat werkte.

De vrouw (geen paardenmeisje) reageerde wat verbaast, ook een beetje geschrokken, maar haar tranen verdwenen. Ze haalde diep adem en kwam langzaam weer tot rust.

Soms zijn er helemaal geen woorden nodig om weer tot jezelf te komen. Soms hoeven er geen oplossingen bedacht te worden. Soms is alleen al het samen zijn voldoende. Met een open hart en liefdevolle ogen.

In het boeddhisme wordt in deze context gesproken over een sangha. Een groep mensen dat samen komt om met elkaar te zitten. Om zo elkaar te steunen in de uitdagingen van het leven.

Met MettaMind wil ik daar graag aan bijdragen. Voor jullie, en zeker ook voor mezelf.

Mocht je behoefte hebben om samen met een groep like-minded people te zijn, in een prettig omgeving waar je tot rust kunt komen en je ook nog eens helemaal in de watten wordt gelegd, kijk dan eens naar mijn yogavakanties. Wie weet is het ondersteunend voor je.

Ik wens je een verbonden dag.

Met metta,

WINEKE

Zoek niet meer verder

Zoek niet meer verder

Hi. Leuk dat je deze peptalk leest.

Mag ik je vragen: Hoe zit je erbij?

Mag ik je vragen: adem eens een  keer diep in en uit….…

Misschien nog een keertje 😇🙏🏻.

Voel je het contact met de stoel of bank waar je nu op zit?

Ben je erbij? Bij mij en mijn peptalk?

Dan wil ik nu graag een van mijn mooiste verhaaltjes met je delen. Een verhaaltje dat ik vaak bewaar voor de afsluiting van een MettaMind-traject. Het ontroert mij iedere keer weer. En mijn deelnemers ook 🥲. Hier, speciaal voor jou.

Het gaat over geluk ❤️.

 

Geluk kan niet gevonden worden door grote inspanning en wilskracht,

Het is er al, in ontspanning en loslaten.

Forceer jezelf niet, je hoeft niets te doen.

Alleen onze zoektocht naar geluk verhinderd ons om het te zien.

Geloof niet in de waarheid van goede en slecht ervaringen,

ze zijn als regenbogen.

Terwijl je wilt grijpen wat ongrijpbaar is, put je jezelf uit, tevergeefs.

Zodra je dit grijpen ontspant, is er ruimte,

open, uitnodigend en comfortabel.

Dus maak er gebruik van. Alles behoort je al toe.

Zoek niet meer verder.

Niets te doen.

Niets te forceren.

Niets te willen.

En alles gebeurt vanuit zichzelf.

Van: Gendun Rinpoche

 

Niet meer hoeven te zoeken naar geluk? Hoe fijn is dat. Bijna te mooi om waar te zijn, maar deze Tibetaanse leraar zou het waarschijnlijk wel weten met zijn jarenlange studie en beoefening?

Maar misschien is gelukkig zijn, eenvoudiger dan je denkt.

Good old Paul Witteman heeft ooit een televisieserie gemaakt over zijn zoektocht naar geluk.

Hij bezocht de kerk, liet zich knuffelen, deed vrijwilligerswerk, beoefende yoga en probeerde zelfs mindfulness bij een van mijn collega’s.

Een sluitende conclusie over wat hem gelukkig maakt, had hij niet, maar hij voelde wel hoe fijn de contacten met andere mensen waren geweest. Hij sloot de serie dan ook af met de opmerking “De momenten die voor mij het beste werkte, waren de momenten waarop ik gedwongen werd om dingen samen te doen, zoals vrijwilligerswerk, het zingen in een koor en mensen omarmen”.

Ik herken het wel. Het samen zijn, samen iets doen, is vaak heel bevredigend. Wat je doet hoeft dan niet eens zo belangrijk te zijn. Het haalt je uit je hoofd, uit de zorgen over de toekomst, uit het piekeren over het verleden, maar je bent gewoon.

SAMEN.

Daarom kan soms zelfs een bedrijfsuitje leuk zijn. Gewoon omdat je samen bent. Dat heeft de natuur ook zo geregeld want wanneer je samen met anderen bent, maakt je lichaam het gelukshormoon oxytocine aan.

Met MettaMind wil ik ook graag het ‘samen zijn’ faciliteren. Met trainingen, workshops en retraites. Voor jullie, en voor mezelf. Ik blijft het heel bijzonder vinden hoe krachtig het werkt om met elkaar in een kring te zitten.

Ik wens je veel gezelschap (of een plan voor gezelschap) toe.

Met metta,

WINEKE

Houden van Tommie doet ook een beetje pijn

Houden van Tommie doet ook een beetje pijn

Dit is Tommy. Het 15 jaar oude zwerfkatje uit ons tuinpark. Ooit woonde hij hier met zijn baasjes. Maar die zijn vertrokken. Tommy wilde niet mee en liep van zijn nieuwe woning helemaal terug naar het tuinpark

En nu loopt hij heen en weer van tuinhuisje naar tuinhuisje.

Er zijn altijd wel bewoners die hem binnen laten en eten geven.

Er is zelfs een Tommy appgroep. Heel handig om hem zo op te sporen als hij te laat is voor zijn afspraak met de dierenarts.

Tommy vermaakt zich meestal wel. Alleen niet als hij andere katten tegenkomt. Dan kan hij nogal uit zijn slof schieten.

Alleen vraag ik me af hoe het voor hem is, als het regent. Je denkt dat dieren daar wel tegen kunnen, maar toen ik gisteravond in de stromende regen op het park aankwam, kroop hij, toch wel enigszins klagend, onder een heg vandaan om achter me aan te rennen voor een warm plekje en wat brokjes.

Nu zijn er de laatste paar jaar wel een paar nieuwe katten met hun baasje op het park komen wonen. Dus moet Tommy af en toe zijn territorium bewaken. Niet eenvoudig voor het oude baasje. Gelukkig heeft hij een paar plekken op het park waar zijn concurrenten worden weggejaagd door de bewoners.

We houden allemaal van hem en hij houdt van ons. Maar met iets minder gehechtheid. Hij komt, eet, slaapt en vertrekt weer. Om dan weer terug te komen wanneer hij het wil.

En wij ontvangen hem met open armen, zijn zielsgelukkig wanneer hij onze warmte en ons eten opzoekt en ook een beetje verdrietig wanneer hij weer vertrekt. En vragen ons dan af bij welke vrouw hij zich nu weer neervlijt.

Genieten van katje Tommy vergt de vaardigheid van loslaten. Van niet – gehecht zijn. Van meegenieten met zijn leventje. Van iedereen zijn eigen keuzes laten maken. Van hem zijn tevreden slaapje bij de een andere vrouw te gunnen.

We hebben we allemaal onze gehechtheden en soms hebben we daar last van. Want we zijn allemaal ‘van mens’. Maar je wilt er niet in verstrikt raken waardoor je eronder gaat lijden.

Loslaten ontstaat vanzelf. Dat kun je niet afdwingen. Maar het gebeurt wanneer je leert om de dingen te laten zijn zoals ze zijn. Een vaardigheid van de geest die je kunt ‘trainen’. Een van de dingen die je leert met mindfulness en meditatie. Gewoon door jezelf te leren niet mee te gaan in je gedachtestroom, en je aandacht steeds weer terug te brengen naar de adem.

Heel fijn als je wat vrijer en weerbaarder in het leven wilt staan.

Ik wens je een vrij weekend.

Met metta,

WINEKE

Het is wel weer even wennen

Het is wel weer even wennen

Wel ff wennen weer, die regen. Het is goed voor de plantjes – mijn tuintje is er blij mee –  maar ik kijk toch wel een beetje met weemoed terug naar die mooie zomer. Heb jij ook zo genoten van de warmte, de zon op je huid, de lange avonden, het slenteren op je slippers, de lange wandelingen. Wat een topzomer.

Toch heeft het ook wel wat, de verandering van de seizoenen. Nu ziet alles er weer heel anders uit. Blaadjes die door de lucht dansen, planten die afsterven om de winter onder de grond door te brengen, om dan in de lente weer naar boven te komen met mooie stengels en prachtige bloemen. Het onstuimige geruis van de twintig meter hoge fluisteriepen achter mijn tuin wat past stopt als al hun bladeren zijn gevallen.

Deze circle of life helpt me om blij te zijn met het aankomende najaar en haar regen en kou te accepteren.

Het helpt om te zien dat alles verandert. Altijd. De hele tijd… Soms moet er iets afsterven zodat er daarna een groeispurt gemaakt kan worden.

En dat kan best spannend zijn. Want je weet niet hoe dit proces gaat verlopen. Maar je kunt het niet tegenhouden. Dat kost alleen maar energie.

Meebewegen maakt het leven veel makkelijker. Dan kun je dansen met de seizoenen en ga je door met leven zoals leven voor jou is bedoeld.

“You can’t control the waves, but you can learn how to surf.”

Een mooie mindfulness-quote die je misschien wel kent.

Wanneer je leert surfen op de golven van het leven, kun je er misschien ook wel meer van genieten. Dan schrik je niet meer zo van de angst die je voelt als je boven op een metershoge golf balanceert. Dan geniet je meer van de kriebels in je buik als je weer met een hoge snelheid naar beneden glijdt. Dan behoud je je balans als je soepel het strand op vaart. En spring je heigh van de adrenaline van de plank om weer op vaste bodem terecht te komen.

Dus laten we gaan surfen. En niet bang zijn voor de angst. Vertrouw op de golven, vertrouw op de natuur en vertrouw op jezelf.

Laat spanning toe

Voel het in je lichaam

Adem ermee

Maak jezelf zacht…

Verzet je niet

Laat het er zijn

En wie weet komt er dan ruimte voor vertrouwen.

Kun je het voelen?

 

Wanneer je zacht blijft, kun je ook beter aanvoelen wanneer een winterslaap zich aandient en je even lekker warm onder een dekentje moet gaan liggen.

En je voelt het wanneer er een groeispurt zit aan te komen.

Dat maakt het makkelijker om de winter door te komen. Als de tijd rijp is, kom je wel weer in actie.

Hoe klinkt dat? Wil je ook leren surfen? Ik ben er al een tijdje mee bezig en leer je graag hoe je je zorgen en onrust kunt pareren, zodat je echt gaat genieten van het bijzondere leven dat je is gegund. Ook als het even spannend wordt.

Iedere week geef twee gratis ‘Op Weg Naar Rust Sessies’ waarin je minstens drie tips krijgt die je gaan helpen overbodige ballast uit je rugzakje te halen.

Om jou te helpen je balans te behouden en zodat je kunt meebewegen met de veranderlijkheid van het leven.

Ja, fijn, ik wil graag een ‘Op Weg Naar Rust Sessie’.

Ik wens je een mooie veranderlijke week.

Met metta,

WINEKE

 

Eén ding staat vast: niets is zeker
Ons lot hangt van onwaarschijnlijk toeval aan elkaar
Alles wat in hoop verankerd ligt
Is een speelbal van veranderend getij
En op de golven dansen wij

Uit: Op De Golven Dansen Wij. Van Dik Hout (2022)