Niemand lachte me uit

Niemand lachte me uit

De meest gestelde vraag na onze vakantie is vast “Hoe kan ik het vakantiegevoel zo lang mogelijk vasthouden?”

Nu heb ik altijd van mijn mindfulness meditatieleraren geleerd dat alles voortdurend verandert en dat je ‘een gelukzalig gevoel’ niet kunt vasthouden. Je kunt eigenlijk niets vasthouden. Al helemaal niet hoe je je voelt.

Het heeft zelfs het tegenovergesteld effect. Proberen dat fijn vakantiegevoel vast te houden geeft juist stress. Wellicht omdat je onbewust ook wel weet dat je eenmaal thuis toch weer meegezogen wordt in de maalstroom van het dagelijks leven met alle to-do’s, verplichtingen en verantwoordelijkheden.

Toch riepen mijn eerste yoga- en mindfulnessretraites op Bali en de vakanties die daarop volgden, dezelfde vraag bij mij op.

Hoe kon ik dat fijne Bali gevoel meenemen naar Nederland?

  • De rust waarmee Kadek iedere ochtend de stenen vloer veegt.
  • De aandacht waarmee Wayan rond het middaguur de groenten snijdt.
  • De liefde waarmee Nengha de kleine offermandjes in elkaar vouwt en met bloemetjes vult.
  • De schoonheid van de natuur, de prachtige Balinese kunst, de serene rust van de goudgele tempels.

Het was helaas niet in mijn koffer te proppen. Maar het inspireerde me wel om te onderzoeken hoe ik dat ontspannen en tevreden Balinese gevoel ook thuis kon creëren.

De vraag is dan: “Wat geeft je een vakantiegevoel?”

Voor mij is dat bijvoorbeeld:

  • Een dag zonder verplichtingen.
  • ’s Ochtends wakker worden zonder wekker.
  • Ook eens lekker buiten de deur gaan brunchen of lunchen.
  • Geen media (of in ieder geval veel minder).
  • Geen telefoon (of in ieder geval veel minder).
  • Alle ruimte hebben om te gaan doen waar ik op dat moment zin in heb.
  • De natuur in gaan en prachtige (culturele) schoonheid zien.

Dat moet toch wel kunnen in Nederland?

Misschien wel door één eenvoudige aanpassing: je agenda minder vol proppen.

Hoewel dat meestal niet zo eenvoudig is. Iets in onze mind maakt dat we altijd voor iedereen beschikbaar moeten zijn, dat onze to do-lijst leeg moet komen en we talloze projecten moeten managen.

In het boek ‘Droom Groot’ waarin Eva Jinek vrouwen interviewt over hun levenskeuzes, geeft Maite Hontelé een mooie tip:

“Zeg niet alleen maar JA omdat je tijd hebt of omdat het je vraagt.”

Maite is een Nederlandse, in Latijns Amerika zeer beroemde trompettiste, die na haar burn-out Colombia verliet en theater directeur werd in Nijmegen. Dus zei kan er misschien wel wat over zeggen…

Ik kan me echter voorstellen dat de grootste uitdaging hierin niet is “Waar zeg ik JA tegen?”, maar “Hoe zeg ik NEE?”.

Daar is soms best wel wat moed voor nodig. Want je weet dat niemand het leuk vindt om NEE te horen. En je wilt mensen niet teleurstellen of boos maken…

Maar vaak zijn de gevolgen minder groot dan je denkt. NEE is niet het einde van de wereld. En iemand die teleurgesteld is, komt daar vast ook wel overheen. NEE uit een goed hart wordt vaak best wel geaccepteerd.

Herken je dit? Vind jij het ook lastig om ruimte voor jezelf te maken om even lekker niets te doen, alsof je vakantie hebt in eigen land

In mijn boek De Metta Cirkel, een vijf stappen plan voor een gezond en tevreden leven, zonder (onnodige) stress, gaat de 2de stap over ‘Ruimte maken in je leven’.

Je kunt dit hoofdstuk gratis in je inbox ontvangen:

JA, ik ontvang graag de 4de stap van De Metta Cirkel.

ik wens je veel leesplezier en inspiratie toe.

Op naar vakantie in eigen huis!

Met metta,

WINEKE

PS Wil je een grotere reset doen? Om nu echt patronen te veranderen en voor jezelf te gaan kiezen? Kijk dan eens naar onze yogavakanties.

 

 

 

 

 

 

 

It’s not easy being human

It’s not easy being human

In Nederland zijn we koploper wat betreft het ‘AAN – ONS – ZELF WERKEN’. Ik vind het zelf bere-interessant en jij waarschijnlijk ook wel. Anders zou je waarschijnlijk deze nieuwsbrief niet lezen. 

Hou zou het nu voor je zijn als je naar een training gaat waarin je hoort dat je helemaal niets hoef te doen? 

Als je wordt verteld dat je goed bent zoals je bent. Als er niet over je wordt geoordeeld
Als je doet wat je kunt en dat dat goed genoeg is 

Je komt het niet vaak tegen. 

Meestal word je in trainingen verteld wat je niet kunt en wat je moet doen om dat te verbeteren. Ik ben het tijdens mijn consultancy tijd vaak genoeg tegen gekomen en kreeg er vlekken van in mijn nek. Voor mij waren dit soort trainingen vooral een worteling om iemand te moeten zijn die ik helemaal niet was. 

Bij mindfulness hoef je niet te veranderen. 

Bij mindfulness leer je door te ontdekken wat je doet en waarom je het doet. 

  • Waarom schiet je soms zo uit je slof?
  • Wat maakt dat je vaak te veel werk op je neemt?
  • Waarom vind je het zo moeilijk om nee te zeggen als dat toch echt moet?
  • Waarom ben je zo bang om fouten te maken? 

Om daar dan met compassie naar te kijken. 

Van jezelf mogen zijn wie je bent, opent deuren. De strijd stopt. Je ontspant. Je krijgt ruimte om in te zien dat je misschien ook wel op een andere manier kunt reageren. Het helpt je om beter je grenzen aan te geven, je batterij raakt minder snel leeg, je geniet meer en je relaties worden betekenisvoller. 

It’s not easy being human, I forgive myself, zoals Tara Brach zo mooi verwoordt. 

Ik wens je een dag waarin je helemaal jezelf mag zijn. 

Met metta, WINEKE 

De magie van havermout

De magie van havermout

Op het kleine houten tafeltje staat een kom dampende havermout. Gepimpt met rozijnen, kaneelpoeder, kokosrasp, wat chia zaadjes, stukjes mango en een kiwi. Rechts achter de kom havermout staat een mok verveine thee en borrelglaasje met een schattig blauw bloemetje. Links ligt een papieren servetje. Daarnaast een banaan. Ik nam alle tijd om dit stilleven te aanschouwen want voorlopig hoefde ik helemaal nergens heen. Ik had niets anders te doen. Geen actiepunten, geen emails, mijn agenda bleef gesloten en mijn telefoon stond uit.

Het was halverwege mijn meditatieretraite bij Sangha Metta in Naarden en de drukte van het dagelijks leven was inmiddels van me afgegleden. Ik voelde een weldadige rust en vanuit die rust kwamen dit soort kleine wondertjes naar boven. 

Nu denk je misschien zo bijzonder is dat toch niet, een kopje havermout? Misschien vind je het niet eens lekker. 

Ik bekijk het meestal ook niet zo, maar nu zag ik heel iets anders… Ik zag de kleine pareltjes die de natuur ons heeft geschonken. 

  • Druiventrossen, geplukt en gedroogd onder de warme zon. Kaneelstokjes, ontstaan doordat binnenste bast van de Aziatische kaneelboom zichzelf oprolt wanneer het afgesneden wordt.
  • Mango, van de mangoboom uit zuidoost Azië die maar liefst 40 meter hoog kan worden, met enorme uiteenlopende takken en waar je lekker in kunt klimmen. Iets wat mijn lief Dean in zijn kindertijd vaak deed om dan het fruit met een beetje sambal op te peuzelen.
  • Chiazaadjes, van de chia struik met haar paarse bloemetjes, waarvan de Azteken als wisten dat het zo voedzaam was. Bloemetjes uit de tuin waar de bijtjes van genieten. Die op hun beurt weer zorgen voor de bevruchting van planten.
  • Het papier van het servetje, gemaakt van houtvezels van de bomen die zo waardevol zijn voor onze gezondheid. 

En wat denk je van alle mensen die eraan bij hebben gedragen dat dit nu op mijn tafeltje ligt? De kok, de mensen van het retraitecentrum, de mensen die al deze heerlijkheden hebben geplukt, bewerkt, verpakt en vervoerd… 

Als je daarbij stil staat, dan is het misschien toch wel bijzonder? 

Je kunnen verwonderen over de kleine dingen van het leven, met respect voor de natuur en de mensen, helpt je om meer te genieten. Blijvende tevredenheid zit voor een groot deel in het kunnen zien wat je hebt. Dankbaar zijn voor wat je hebt, geeft je het gevoel dat wat je hebt genoeg is. Angst voor schaarste verdwijnt en het wordt makkelijker om vrij en onbezorgd te leven. 

Kijk eens naar wat er nu voor jou op de tafel ligt? Wat zie je? Waar komt het vandaan? Hoe en waarvan is het gemaakt? Wie zouden er allemaal aan mee hebben gewerkt dat dit daar nu ligt? 

Je ziet het alleen als je er aandacht voor hebt. En je mist het als je in gedachten bezig bent met je emails, je to do-lijst en al het andere wat je allemaal nog moet doen. 

Dit kunnen zien is een kwestie van trainen. Je kunt jezelf als het ware herprogrammeren om meer te genieten van het leven. Enkel en alleen door te oefenen om aandacht te hebben voor wat er nu is… Nu, alleen maar nu… En nu… 

Dat hoeft helemaal geen grote inspanning te zijn. Dat kan al met tien minuten per dag. Dus waarom niet?

Ik ben er al wat vaker geweest, dus als je het spannend vindt of niet zo goed weet hoe, dan loop ik graag even met je mee. Als je wilt kunnen we daar een keer een gesprekje voor inplannen. Ik noem het mijn ‘Gratis Op Weg Naar Rust Sessies. Daarin geef ik je drie waardevolle tips die jou persoonlijk gaan helpen om mee te genieten van het leven. Zonder verplichting, je zit nergens aan vast. Ik help je graag. 

Ja leuk, ik plan graag een gesprekje met je in.

Met metta, 

WINEKE 

Niemand lachte me uit

Niemand lachte me uit

We zaten in een kring op onze kussentjes in de zon op het dakterras. Voor ons de open ruimte van een rimpelloze zee, in de verte de eilanden Capri en Ischia en achter ons de beschutting van de torenhoge sparren. De lucht was zoals gebruikelijk strakblauw en er stond een zwoel windje. Om ons heen waren de zwaluwen al begonnen met hun duikvluchten naar insecten. Iets wat je zo mooi van dichtbij vanuit de villa op de berg kunt aanschouwen. 

Het was de laatste sessie van onze retraite in Castellabate. We stonden op het punt om te beginnen met het ‘afscheidsritueel’ waarvoor ik twee gedichten wilde voordragen. De afronding van een retraite vind ik een van de mooiste momenten van mijn werk. Hierin wordt vaak gedeeld wat het programma je heeft gebracht, nadat je een week lang alle ballast en ruis van je af hebt geschud. Vaak met hele mooie liefdevolle ontroerende woorden. Woorden waar in ons drukke dagelijkse leven maar weinig ruimte voor is. 

Ik had het eerste gedicht net voorgedragen, we hadden elkaar bedankt en dan was dit het moment van ‘de uitsmijter’. Mijn mooiste gedicht. Een gedicht dat ik al meer dan tien jaar voorlees. Een prachtig afscheidsverhaal dat vast nog zal nagalmen tijdens de terugreis. Gegarandeerd kippenvel en een traantje. 

Maar na drie zinnen viel ik stil… 

Ik was precies hetzelfde gedicht aan het voorlezen dat ik drie minuten daarvoor had voorgedragen. Dezelfde zinnen, dezelfde boodschap… en nog 9 zinnen te gaan. 

Oeps. Daar ging mijn uitsmijter. Weg spanningsboog. Weg mooi momentje. Wat nu? Best een uitdaging voor een miss perfect die altijd alles zo goed voorbereid. 

Wat zou jij doen? 

Wat deed ik? 

Ik las maar gewoon door. Rondde het gedicht af, nam een paar minuten stilte om de boodschap door te laten werken (nu dus voor een tweede keer) en sloot met het belletje formeel de retraite af. 

Dat was het. Ik werd niet uitgelachen. Niemand wees me op mijn vergissing. Niemand vroeg me waarom ik twee keer hetzelfde gedicht had voorgelezen. Er gebeurde niets. 

Of eigenlijk, er gebeurde precies hetzelfde als altijd aan het einde van een retraite. We gingen zen, gelukkig en uitgelaten naar beneden voor de laatste maaltijd. 

We kunnen soms zo inzitten over onze ‘vermeende’ fouten. Dit was natuurlijk maar klein, maar toch zitten we onszelf ook om de kleinste foutjes op de kop. En zeggen we dingen tegen onszelf die we nooit tegen iemand anders zouden zeggen. “Stommerd, waarom doe je dat nou weer? Je ziet er niet uit vandaag! Idioot, waarom ben je dat nou weer vergeten.” 

Maar wanneer doe je iets fout? En zijn het eigenlijk wel fouten? Soms loopt het leven anders dan gepland, soms gebeurt er iets onverwachts of verwarrends. Maar is dat erg? Moet het precies zo lopen zoals bedacht of is iets anders ook ok? Het probleem, de fout ontstaat vaak pas als je jezelf gaat afstraffen. 

Wat als je de volgende keer dat je denkt dat je een fout maakt, tegen jezelf zegt: Maak je geen zorgen, het is niet erg. Het loopt nou even iets anders dan gedacht. Ik kan nou eenmaal niet in de toekomst kijken. Ik deed wat ik kon. Meer had ik niet kunnen doen.” 

Ik wens je een week met veel vouten. 

Met metta, 

WINEKE 

Zo kun je je mind positiever maken

Zo kun je je mind positiever maken

Op tweede pinksterdag was hij er weer. Mijn salsa held Marc Anthony. Ik heb een grote passie voor salsa, ontdekt in The Brasilian Bar waar een vriendin me mee naar toe nam, na een backpack reis door Brazilië. Het bleek me net zo in een flow te brengen als yoga. Ritmes die eindeloos doorgaan, je compleet kunnen overgeven aan de moves, helemaal in het moment zijn, je hart dat zich opent… 

Zeven jaar geleden stond hij er voor het laatst. Ik weet nog goed de tekst naast mijn facebook post: ‘Omdat het leven uit meer bestaat dan yoga & mindfulness’. Wat een feest.

 


“Omdat het leven uit mee bestaat dan Yoga & Mindfulness”
Juli 2016

 

Deze keer was het een hele andere ervaring. Het feest was nog veel groter. Meer dan 10.000 zingende, dansende, vrolijke, blije, juichende mensen. Dankbaar voor de gepassioneerde performance van onze salsaheld. Ik heb nog nooit zo’n grote staande ovatie meegemaakt. Minutenlang een gigantische extase. Zo blij was iedereen om te feesten, te genieten, om iets magisch mee te maken. 

Onze held was er ook door overdonderd. Terwijl hij midden op het podium bewegingloos zijn blik over de enorme menigte in Ahoy liet gaan nam hij minutenlang ademloos het applaus in ontvangst, Af en toe zag je zijn lippen het woord WOW mompelen. 

Ik zag dat hij echt de tijd nam om te genieten van dat moment. Alleen maar voelen, doorvoelen en verbinden. En dat deden wij ook. We waren allemaal voor even een gigantische bron van liefde. 

Vroeger, als mensen zeiden dat ‘Geluk je geboorterecht is’ of ‘Je ware natuur is liefde’, vond ik dat maar soft. ‘Je hebt toch niet altijd de tijd om gelukkig te zijn’, dacht ik dan. ‘Je moet toch ook hard werken in deze samenleving. Het leven kan niet altijd feest zijn’. 

Nu sta ik er wat anders in. Ik richt mijn energie niet meer op dingen die ik lastig vind. Ik doe ze om het doen en ik focus me op dat wat me plezier geeft. Ik zoek de dingen op die me blij maken en voel en doorvoel blijheid. Ik heb gemerkt dat er dan ook meer blije dingen op je af komen. Positiviteit trekt positiviteit aan. 

Zou dit voor jou ook niets iets zijn om te onderzoeken? 

  • Bedenk elke ochtend 3 dingen waar je dankbaar voor bent. 
  • Zeg elke avond tegen je partner, je kind of tegen je spiegelbeeld, dank je wel voor 3 dingen die je hebt gewaardeerd.
  • Sta iets langer bij stil bij een fijne ervaring. Zoals Marc Anthony, de best verkopende salsa artiest aller tijden, dat ook deed: voelen en doorvoelen. 

Laat regelmatig dat geluksgevoel door al je cellen stromen en voel met je hele lichaam dat het leven veel mooier is dan je geest soms denkt. 

Ik wens je een liefdevolle dag.  

Met metta, 

WINEKE 

Geloof het niet als dat over je wordt gezegd!

Geloof het niet als dat over je wordt gezegd!

Toen ik tijdens een retraite in Castricum met een groep mooie mensen zat te mediteren, realiseerde ik me waarom mindfulness me zo aanspreekt. Het is een van de weinige methodieken van leren, waarin je niets fout kunt doen 

Er wordt niet over je geoordeeld. Nergens hoor je dat je harder je best moet doen. Nooit word je gezegd dat je het niet goed doet. Je hoeft jezelf niet te veranderen. En die boodschap hoor je niet zo vaak… 

Mindfulness gaat er over jezelf beter te leren kennen en jezelf gaan accepteren precies zoals je bent. Met alles wat daarbij hoort. Je nukken, je vrolijkheid, je somberheid, je korte lontje, je liefde, je verhalen, met de dingen die je doet en met de dingen die je niet doet… 

Eigenlijk gaat bijna alle spirituele soul searching over jezelf accepteren zoals je bent, want je bent goed zoals je bent. 

Lees het nog een keertje en laat het even tot je doordringen: Je bent goed zoals je bent 

En dat is echt zo! 

Om de een of andere reden hebben we altijd geleerd dat we niet goed genoeg zijn. Alsof we nog niet helemaal af zijn. Dat we aan onszelf moeten werken, dat we nieuwe vaardigheden moeten leren en andere weer moeten afleren. 

Maar geloof het niet. Jij bent onderdeel van de natuur. De natuur is perfect en daarom ben jij dat ook. En ik ook. We zijn perfect in onze imperfectie. 

Luister niet als de buitenwereld je vertelt hoe je moet leven, hoe je eruit moet zien, wat voor een werk je moet doen (en vooral ook welke spullen je moet kopen). Luister naar je hart. Naar je gevoel, je intuïtie, of hoe jij het ook wilt noemen. Je hart vertelt je dat jij helemaal ok bent. Dat heb ik zelf ervaren en veel van mijn cursisten ook! 

Misschien duurt het even voordat je het echt gaat geloven, maar als je daar eenmaal bent, wordt het leven een stuk makkelijker, liefdevoller en vrolijker. 

Daarom denk ik dat spiritualiteit onze redding is. In welke vorm dan ook. Het gaat je helpen inzien dat jij goed bent zoals je bent (zonder zweverig te worden want je wilt wel met beide voeten op de grond blijven staan). Ik wil je graag uitnodigen om jouw spirituele pad (verder) te bewandelen (en te verdiepen). Weet je niet goed hoe en waar te beginnen, ik heb deze reis al een paar keer eerder gemaakt en help je graag op weg. De wereld heeft meer gelukkige mensen nodig . 

Ik wens je een spirituele dag

Met metta,

WINEKE 

 

.