Ken je dat gevoel, dat je er echt even tussenuit moet? Dat je een enorme behoefte hebt aan even niets te moeten… en dat je dat tegelijkertijd ook heel goed kan negeren?

Daar ben ik er een van. Ik kan heel goed hard werken en doorgaan op adrenaline. Ik denk omdat ik overdag vaak mini-breaks neem en regelmatig op mijn meditatiekussentje zit.

Maar dan sla ik wel iets over.

Namelijk: het mezelf gunnen om even niet bezig te zijn met de organisatie van mijn leven maar te genieten van alles wat ik heb.

Ik werd er even aan herinnerd hoe voedend het is om even niet bezig te zijn met plannen, regelen, mailen etc., toen ik afgelopen weekend in Spanje was voor onze nieuwe retraite locatie.

Het was dus wel een beetje werk, maar in een omgeving waarin niets me deed denken aan de to-do’s van thuis. Alle verantwoordelijkheden en verplichtingen leken als sneeuw voor de zon te verdwijnen en ik kon echt even met mezelf zijn.

Dat gaf me zoveel energie. Nieuwe ideeën en waardevolle inzichten kwamen naar boven. En vooral, een heel blij en tevreden gevoel. Over de dingen die ik doe, over de mensen in mijn leven, over mezelf. Ik kon de dingen veel beter in perspectief plaatsen en ging eigenlijk alles veel meer waarderen.

Jezelf een break geven is misschien geen luxe maar eerder noodzaak. Of het nu in Spanje is, in een vakantiehuisje in Nederland of gewoon thuis.

Alleen is het buiten Nederland wel wat makkelijker om je los te koppelen.

Want thuis moeten we zoveel ballen in de lucht houden. Misschien wel te veel.

Zou je er soms niet gewoon een paar willen laten vallen. Alleen, welke zijn dat? Welke ballen leg je even in de hoek en welke mogen het raam uit?

Je mind gaat je dat niet vertellen, want die wil vooral dat je voldoet aan de verwachtingen van anderen. Dat je altijd beschikbaar bent en niemand teleurstelt.

Voor je mind kan er altijd wel een bal bij.

Maar je lichaam, je hart, je gevoel, je intuïtie (of hoe je het ook wilt noemen), weet wel wanneer het genoeg is en wat weg mag.

In een omgeving – waarin je mind stil kan zijn en zich kan ontspannen – kun je dat beter horen.

Daarom moet je er soms even tussenuit. You can’t see the forest from the trees.

Is dat iets waar je ook naar verlangt? Dan zijn onze retraites in Andalusië misschien wel wat voor jou. 

Je wordt een week lang helemaal in de watten gelegd. Je hoeft geen enkele beslissing te nemen, vanaf het moment dat je op het vliegveld van Malaga staat wordt alles voor je geregeld. Het enige wat jij hoeft te doen is je ticket te kopen en je tandenborstel in te pakken.

We zitten in een prachtige villa, midden in de natuur. Er wordt de hele week er heerlijk Ayurvedisch voor je gekookt en je wordt verwend met fijne yoga en mindfulness sessies. Tussendoor is genoeg ruimte voor een wandelingetje over het landgoed, een duik in de rivier of gewoon voor een goed boek aan het zwembad. 

De hele week is een ware detox voor lichaam en geest. Een complete reset. Ballast verdwijnt. Waardevolle inzichten zullen naar boven komen zodat jij weer weet hoe jij wilt leven.  

Soms moet je daar even aan herinnerd worden.

Heb je interesse? Kijk hier dan eens naar ons programma.

Ik wens je een fijne dag, met vanavond misschien wel even helemaal niets.

Met metta,

WINEKE

Ik kan het nog niet echt geloven, we hebben een nieuwe retraite locatie. Na een pauze (die toch wat langer duurde dan gepland), is er een prachtige plek op ons pad gekomen… Dank je wel lief universum .

In gedachten ben ik er al.

Ik stel me voor hoe we op het nieuwe houten yogadek de ochtend verwelkomen met energieke yogasessies en krachtige meditaties. Hoe we wandelen in de bossen om daarna af te koelen in het riviertje.

Ik denk aan een yogasessies aan het strand bij zonsondergang, aan fijne gesprekken en blije gezichten. En natuurlijk aan de heerlijke Ayurvedische maaltijden die niet alleen super yummy zijn, maar ook heel veel energie geven en reinigend en helend werken.

Ik voel zoveel energie door me heen gaan als ik denk aan de fijne ervaringen die daar gemaakt gaan worden. Alleen al deze gedachten maken me blij. En ik ben er nog niet eens.

Toch weer heel bijzonder hoe onze mind werkt.

Ons voorstellingsvermogen kan ons heel veel stress geven. Door stil te staan bij alle beren die we op de weg tegenkomen. Door allerlei mogelijke rampscenario’s door te lopen. Door te denken aan wat we (volgens onze mind) in het verleden allemaal verkeerd hebben gedaan…

Maar ons voorstellingsvermogen kan ons net zo goed een heel blij en tevreden gevoel geven. Gewoon door een positieve toekomst in gedachten te nemen of door aan positieve ervaringen te denken die je eerder hebt gehad (of die je gaat maken).

Zouden we daar niet wat vaker gebruik van moeten maken?

Mijn voorstel is daarom: Ga eens in je gedachten naar een plek waar je hele fijne herinneringen aan hebt. Een vakantielocatie, een fijne plek in je huis, een fantasieplek, ergens in de natuur, op het strand, met goede vrienden… Spanje?

Adem een paar keer diep in en uit en voel dat je daar bent. Sluit voor even je ogen en voel de sfeer, voel de mensen die er zijn, zie de spullen… ruik de geuren, hoor de geluiden…

…

Ik voel met je mee .

Want ik zit nu in gedachten in Spanje. Misschien wel met jou ?

Ik wens je een blije dag.

Met metta,

WINEKE

Zo aan het begin van het nieuwe jaar heb ik een boodschap voor je. Het gaat over jou:

Jij bent sterk

Jij bent vriendelijk

Jij bent krachtig

Jij bent leuk

Jij bent gezegend

Jij bent mooi

Jij bent slim

Jij bent moedig

Jij bent genoeg

Jij bent gerespecteerd

Jij bent vrij

Jij bent genereus

Jij bent dankbaar

Jij bent inspirerend

Jij bent liefdevol

Jij bent warm

Jij bent aardig

Jij bent betrokken

Jij bent liefdevol

Print dit uit, plak het op je spiegel en zeg het tegen jezelf. Elke dag. En dan ga je het op een gegeven moment ook geloven.

Want het wordt tijd dat we van onszelf gaan houden. We hebben genoeg geleden. We hebben genoeg zorgen gehad. Er is genoeg gepiekerd. Het is tijd om gelukkig te zijn, om het mooie in deze wereld te zien en te vertrouwen in de goedheid van jezelf en van anderen.

Alles wat je aandacht geeft groei. Dus zo ook de goedheid in jezelf.

Dat doet me denken aan een vraag die Einstein stelde (volgens de overlevering):

Is de wereld volgens jou een liefdevolle plek?

Wat denk jij?

Wat onze echte natuur zijn? Zijn we diep van binnen boze, angstige, gefrustreerd en verdrietig mensen? Of zijn dat emoties die in de loop van ons leven (bewust of onbewust) in ons rugzakje terecht zijn gekomen? Doordat we in de loop van ons leven allerlei ervaringen hebben opgedaan, boodschappen hebben gehoord en gevoelens hebben gehad die ons verwarren. Waarbij we geen idee hadden hoe we daarmee om moeten gaan en daardoor misschien wel verder van onszelf zijn verwijderd?

Als dat zo zou zijn, dan zou het toch ook mogelijk moeten zijn, dit weer uit onze rugzak te halen? Zodat we weer dichter bij onszelf kunnen komen?

Wat zou er dan overblijven als we alle boosheid, angst, verdriet en frustratie kunnen laten gaan? Zou dat niet liefde zijn? Vriendelijkheid? Compassie?

Zou dit niet onze ware ‘boeddha-natuur’ zijn, zoals in het boeddhisme wordt gezegd? Worden we niet allemaal geboren als liefde?

Ik kies ervoor om dit te geloven. Ik kies ervoor om de stress en negativiteit uit mijn rugzakje te halen en te voelen dat we liefde zijn.

Doe je mee? De wereld heeft meer gelukkige mensen nodig!

Blijf me volgen en ik beloof je, je zult steeds meer met een liefdevolle blik naar de wereld kijken.

Ik wens je een liefdevolle dag.

Met metta,

WINEKE

Hoe verloopt jouw kerst dit jaar? Ben je al bij je familie of vrienden? Ga je er nog naar toe? Kijk je er naar uit of zie je het als verplichting? Of sla je het dit jaar even over?

Ik vind Kerstmis altijd best een aparte tijd. Je geniet van het samen zijn, het lachen, het lekkere eten, maar tegelijkertijd kun je je ook enorm ergeren aan de ander en soms ook boos worden. Bestsellerauteur en meditatieleraar Jan Geurtz zegt dat familieleden de beste ‘knoppendrukkers’ zijn. En leraar Ram Dass heel grappig: “Als je denkt dat je verlicht bent, brengt dan maar eens wat tijd door met je familie”.

Hoe zou het zijn als je dit jaar tijdens Kerst alle oordelen die je over je familie hebt (hoe ‘waar’ ze soms ook voelen), maar even negeert?

Gewoon niet meegaan in een interne dialoog als je vindt dat je broer weer eens het gesprek domineert? Als je vindt dat je neefje te veel herrie maakt. Of als je stiekem het eten niet lekker vindt…

Gewoon niet meegaan in die gedachten maar stoppen…. Even rustig diep in en uit ademen… en de gedachten het raam uit laten waaien.

Zou je dan niet meer genieten van het samen zijn?

Het hoeft ook niet altijd super gezellig te zijn om het leuk te hebben. Alleen al ‘samen-zijn’ maakt ons gelukkig. Dat is omdat ons lichaam – als we samen komen – het gelukshormoon oxytocine aanmaakt. Dat heeft de natuur zo voor ons bedacht om ons te stimuleren elkaar op te zoeken. Omdat we elkaar echt nodig hebben.

Nu zal onze geest niet zo snel de oordelen die we over onze familieleden hebben opgeven. Onze ratio heeft deze gedachten al zo vaak herhaalt, dat het hardnekkige patronen zijn geworden.

Daar heb ik nu een trucje op bedacht. Probeer eens, elke keer als je merkt dat je je aan iemand ergert, te bedenken wat je wél leuk vindt aan de ander.

Bijvoorbeeld dat je irritante oom zijn best doet om iedereen te entertainen. Dat je moeder zich mooi heeft aangekleed en smaak heeft. Dat je broer goed zorgt voor zijn vrouw. Dat je oma een bijzonder leven heeft geleid en zich nu kan ontspannen.

Of als dat lastig is, bedenk dan wat je wél leuk vindt aan de situatie.  Dat je lekker binnen zit. Dat er lekker voor je gekookt is of dat anderen genieten van jouw kookkunsten. Dat je in ieder geval onder de pannen bent. Dat iemand graag met jou in gesprek is.

Zo negeer je jouw ratio en maak je ruimte voor het voelen. Voelen geeft verbinding en verbinding geeft geluk (waarbij je ratio soms tot afstand leidt. En soms zelfs tot eenzaamheid).

Doe je mee met deze Kerstchallenge? Ga je deze twee kerstdagen niet mee met de oordelen van je ratio en open je je hart? Ga je voor verbinding en geluk?

Ik ben benieuwd hoe je deze kerst zult ervaren.

Ik wens je hele mooie dagen toe.

En als ik je niet meer spreek voor de jaarwisseling: op naar een liefdevol en verbonden 2023.

Met metta,

WINEKE

Kun jij ook bijna niet geloven dat 2022 bijna voorbij is? Wat een jaar. En wat zal 2023 wel niet gaan brengen? Het lijkt alsof we van het ene naar het andere probleem gaan. Juist wanneer het even rustig is, word je weer overvoerd door allerlei berichten over de volgende crisis die zich aandient.

Terwijl er tegelijkertijd zoveel moois in de wereld is. De vriendschappen die we hebben. Ons grote hart. De creativiteit die we in ons hebben, onze humor, vrolijkheid…

En daarbuiten de bijzondere natuur in Nederland, waar we als het even goed koud is, schaatsend het ijs op kunnen. Ik heb het gisteren nog gedaan. Op de meren bij Ransdorp, met bloemetjes van vorst op het gras en op de achtergrond het kerkje en overal blije vrolijke mensen.

‘s Avonds ging ik naar De Kompaszaal waar mijn lief met zijn salsaband een optreden verzorgde. Heerlijk de hele avond gedanst op die bijzonder Latijns Amerikaanse ritmes waar geen einde aan leek te komen.

En straks verzorg ik een meditatiedag voor mijn lopende mindfulnesstraining. Ook heel bijzonder om een paar uur elkaar te steunen, gewoon door het samen zitten en verbinden.

Ik schrijf dit omdat ik besloten heb dat het tijd is dat we ons focussen op leuke dingen in ons leven! We genoeg hebben gestrest. We hebben genoeg gewerkt aan onszelf en onze moeilijke gedachten en emoties. We hebben genoeg ons best gedaan om contact met onszelf te maken, om meer in het nu te leven, om onze ‘passie’ te ontdekken en om ons mooiste leven te leiden.

Het is tijd om gewoon ‘te leven’ en om te genieten. Alsof het leven een dans is. Een muziekstuk. Het is tijd om ons te focussen op plezier. Op onze hobby’s, onze vrienden en familie, op de dingen die ons voldoening geven.

Ik heb besloten om de negativiteit in de wereld te laten zijn wat het is en te gaan genieten. Niet door passief te worden, ik ben er nog steeds voor de samenleving en voor anderen, maar ik verzet me niet meer tegen de conflicten in deze wereld. Ik word er niet boos over. Ik ga geen strijd aan. Ik probeer niet anderen van mijn gelijk te overtuigen. Maar ik richt me op wat we allemaal samen delen en doen in deze prachtige wereld. En ik wil je heel graag uitnodigen om mee te doen.

Werk je mee om met elkaar de wereld mooier en liefdevoller te maken?

We hebben elkaar nodig. We zijn mensen en we floreren door samen te zijn.

…

Ik denk dat plezierig samen zijn, prio zou moeten hebben in 2023.