Coaching, Compassie, Jezelf kalmeren, Mediteren, Mindfulness
Hi. Leuk dat je deze peptalk leest.
Mag ik je vragen: Hoe zit je erbij?
Mag ik je vragen: adem eens een keer diep in en uit….…
Misschien nog een keertje 😇🙏🏻.
Voel je het contact met de stoel of bank waar je nu op zit?
Ben je erbij? Bij mij en mijn peptalk?
Dan wil ik nu graag een van mijn mooiste verhaaltjes met je delen. Een verhaaltje dat ik vaak bewaar voor de afsluiting van een MettaMind-traject. Het ontroert mij iedere keer weer. En mijn deelnemers ook 🥲. Hier, speciaal voor jou.
Het gaat over geluk ❤️.
Geluk kan niet gevonden worden door grote inspanning en wilskracht,
Het is er al, in ontspanning en loslaten.
Forceer jezelf niet, je hoeft niets te doen.
Alleen onze zoektocht naar geluk verhinderd ons om het te zien.
Geloof niet in de waarheid van goede en slecht ervaringen,
ze zijn als regenbogen.
Terwijl je wilt grijpen wat ongrijpbaar is, put je jezelf uit, tevergeefs.
Zodra je dit grijpen ontspant, is er ruimte,
open, uitnodigend en comfortabel.
Dus maak er gebruik van. Alles behoort je al toe.
Zoek niet meer verder.
Niets te doen.
Niets te forceren.
Niets te willen.
En alles gebeurt vanuit zichzelf.
Van: Gendun Rinpoche
Niet meer hoeven te zoeken naar geluk? Hoe fijn is dat. Bijna te mooi om waar te zijn, maar deze Tibetaanse leraar zou het waarschijnlijk wel weten met zijn jarenlange studie en beoefening?
Maar misschien is gelukkig zijn, eenvoudiger dan je denkt.
Good old Paul Witteman heeft ooit een televisieserie gemaakt over zijn zoektocht naar geluk.
Hij bezocht de kerk, liet zich knuffelen, deed vrijwilligerswerk, beoefende yoga en probeerde zelfs mindfulness bij een van mijn collega’s.
Een sluitende conclusie over wat hem gelukkig maakt, had hij niet, maar hij voelde wel hoe fijn de contacten met andere mensen waren geweest. Hij sloot de serie dan ook af met de opmerking “De momenten die voor mij het beste werkte, waren de momenten waarop ik gedwongen werd om dingen samen te doen, zoals vrijwilligerswerk, het zingen in een koor en mensen omarmen”.
Ik herken het wel. Het samen zijn, samen iets doen, is vaak heel bevredigend. Wat je doet hoeft dan niet eens zo belangrijk te zijn. Het haalt je uit je hoofd, uit de zorgen over de toekomst, uit het piekeren over het verleden, maar je bent gewoon.
SAMEN.
Daarom kan soms zelfs een bedrijfsuitje leuk zijn. Gewoon omdat je samen bent. Dat heeft de natuur ook zo geregeld want wanneer je samen met anderen bent, maakt je lichaam het gelukshormoon oxytocine aan.
Met MettaMind wil ik ook graag het ‘samen zijn’ faciliteren. Met trainingen, workshops en retraites. Voor jullie, en voor mezelf. Ik blijft het heel bijzonder vinden hoe krachtig het werkt om met elkaar in een kring te zitten.
Ik wens je veel gezelschap (of een plan voor gezelschap) toe.
Met metta,
WINEKE
Coaching, Compassie, Jezelf kalmeren, Mediteren, Mindfulness
Dit is Tommy. Het 15 jaar oude zwerfkatje uit ons tuinpark. Ooit woonde hij hier met zijn baasjes. Maar die zijn vertrokken. Tommy wilde niet mee en liep van zijn nieuwe woning helemaal terug naar het tuinpark
En nu loopt hij heen en weer van tuinhuisje naar tuinhuisje.
Er zijn altijd wel bewoners die hem binnen laten en eten geven.
Er is zelfs een Tommy appgroep. Heel handig om hem zo op te sporen als hij te laat is voor zijn afspraak met de dierenarts.
Tommy vermaakt zich meestal wel. Alleen niet als hij andere katten tegenkomt. Dan kan hij nogal uit zijn slof schieten.
Alleen vraag ik me af hoe het voor hem is, als het regent. Je denkt dat dieren daar wel tegen kunnen, maar toen ik gisteravond in de stromende regen op het park aankwam, kroop hij, toch wel enigszins klagend, onder een heg vandaan om achter me aan te rennen voor een warm plekje en wat brokjes.
Nu zijn er de laatste paar jaar wel een paar nieuwe katten met hun baasje op het park komen wonen. Dus moet Tommy af en toe zijn territorium bewaken. Niet eenvoudig voor het oude baasje. Gelukkig heeft hij een paar plekken op het park waar zijn concurrenten worden weggejaagd door de bewoners.
We houden allemaal van hem en hij houdt van ons. Maar met iets minder gehechtheid. Hij komt, eet, slaapt en vertrekt weer. Om dan weer terug te komen wanneer hij het wil.
En wij ontvangen hem met open armen, zijn zielsgelukkig wanneer hij onze warmte en ons eten opzoekt en ook een beetje verdrietig wanneer hij weer vertrekt. En vragen ons dan af bij welke vrouw hij zich nu weer neervlijt.
Genieten van katje Tommy vergt de vaardigheid van loslaten. Van niet – gehecht zijn. Van meegenieten met zijn leventje. Van iedereen zijn eigen keuzes laten maken. Van hem zijn tevreden slaapje bij de een andere vrouw te gunnen.
We hebben we allemaal onze gehechtheden en soms hebben we daar last van. Want we zijn allemaal ‘van mens’. Maar je wilt er niet in verstrikt raken waardoor je eronder gaat lijden.
Loslaten ontstaat vanzelf. Dat kun je niet afdwingen. Maar het gebeurt wanneer je leert om de dingen te laten zijn zoals ze zijn. Een vaardigheid van de geest die je kunt ‘trainen’. Een van de dingen die je leert met mindfulness en meditatie. Gewoon door jezelf te leren niet mee te gaan in je gedachtestroom, en je aandacht steeds weer terug te brengen naar de adem.
Heel fijn als je wat vrijer en weerbaarder in het leven wilt staan.
Ik wens je een vrij weekend.
Met metta,
WINEKE
Coaching, Compassie, Jezelf kalmeren, Mediteren, Mindfulness
Wel ff wennen weer, die regen. Het is goed voor de plantjes – mijn tuintje is er blij mee – maar ik kijk toch wel een beetje met weemoed terug naar die mooie zomer. Heb jij ook zo genoten van de warmte, de zon op je huid, de lange avonden, het slenteren op je slippers, de lange wandelingen. Wat een topzomer.
Toch heeft het ook wel wat, de verandering van de seizoenen. Nu ziet alles er weer heel anders uit. Blaadjes die door de lucht dansen, planten die afsterven om de winter onder de grond door te brengen, om dan in de lente weer naar boven te komen met mooie stengels en prachtige bloemen. Het onstuimige geruis van de twintig meter hoge fluisteriepen achter mijn tuin wat past stopt als al hun bladeren zijn gevallen.
Deze circle of life helpt me om blij te zijn met het aankomende najaar en haar regen en kou te accepteren.
Het helpt om te zien dat alles verandert. Altijd. De hele tijd… Soms moet er iets afsterven zodat er daarna een groeispurt gemaakt kan worden.
En dat kan best spannend zijn. Want je weet niet hoe dit proces gaat verlopen. Maar je kunt het niet tegenhouden. Dat kost alleen maar energie.
Meebewegen maakt het leven veel makkelijker. Dan kun je dansen met de seizoenen en ga je door met leven zoals leven voor jou is bedoeld.
“You can’t control the waves, but you can learn how to surf.”
Een mooie mindfulness-quote die je misschien wel kent.
Wanneer je leert surfen op de golven van het leven, kun je er misschien ook wel meer van genieten. Dan schrik je niet meer zo van de angst die je voelt als je boven op een metershoge golf balanceert. Dan geniet je meer van de kriebels in je buik als je weer met een hoge snelheid naar beneden glijdt. Dan behoud je je balans als je soepel het strand op vaart. En spring je heigh van de adrenaline van de plank om weer op vaste bodem terecht te komen.
Dus laten we gaan surfen. En niet bang zijn voor de angst. Vertrouw op de golven, vertrouw op de natuur en vertrouw op jezelf.
Laat spanning toe
Voel het in je lichaam
Adem ermee
Maak jezelf zacht…
Verzet je niet
Laat het er zijn
En wie weet komt er dan ruimte voor vertrouwen.
Kun je het voelen?
Wanneer je zacht blijft, kun je ook beter aanvoelen wanneer een winterslaap zich aandient en je even lekker warm onder een dekentje moet gaan liggen.
En je voelt het wanneer er een groeispurt zit aan te komen.
Dat maakt het makkelijker om de winter door te komen. Als de tijd rijp is, kom je wel weer in actie.
Hoe klinkt dat? Wil je ook leren surfen? Ik ben er al een tijdje mee bezig en leer je graag hoe je je zorgen en onrust kunt pareren, zodat je echt gaat genieten van het bijzondere leven dat je is gegund. Ook als het even spannend wordt.
Iedere week geef twee gratis ‘Op Weg Naar Rust Sessies’ waarin je minstens drie tips krijgt die je gaan helpen overbodige ballast uit je rugzakje te halen.
Om jou te helpen je balans te behouden en zodat je kunt meebewegen met de veranderlijkheid van het leven.
Ja, fijn, ik wil graag een ‘Op Weg Naar Rust Sessie’.
Ik wens je een mooie veranderlijke week.
Met metta,
WINEKE
Eén ding staat vast: niets is zeker
Ons lot hangt van onwaarschijnlijk toeval aan elkaar
Alles wat in hoop verankerd ligt
Is een speelbal van veranderend getij
En op de golven dansen wij
Uit: Op De Golven Dansen Wij. Van Dik Hout (2022)
Compassie, Jezelf kalmeren, Mediteren, Mindfulness, Mindfulness & Coaching, Mindfulness tips, Ontspannen, Stress release, Tot rust komen
De meest gestelde vraag na onze vakantie is vast “Hoe kan ik het vakantiegevoel zo lang mogelijk vasthouden?”
Nu heb ik altijd van mijn mindfulness meditatieleraren geleerd dat alles voortdurend verandert en dat je ‘een gelukzalig gevoel’ niet kunt vasthouden. Je kunt eigenlijk niets vasthouden. Al helemaal niet hoe je je voelt.
Het heeft zelfs het tegenovergesteld effect. Proberen dat fijn vakantiegevoel vast te houden geeft juist stress. Wellicht omdat je onbewust ook wel weet dat je eenmaal thuis toch weer meegezogen wordt in de maalstroom van het dagelijks leven met alle to-do’s, verplichtingen en verantwoordelijkheden.
Toch riepen mijn eerste yoga- en mindfulnessretraites op Bali en de vakanties die daarop volgden, dezelfde vraag bij mij op.
Hoe kon ik dat fijne Bali gevoel meenemen naar Nederland?
- De rust waarmee Kadek iedere ochtend de stenen vloer veegt.
- De aandacht waarmee Wayan rond het middaguur de groenten snijdt.
- De liefde waarmee Nengha de kleine offermandjes in elkaar vouwt en met bloemetjes vult.
- De schoonheid van de natuur, de prachtige Balinese kunst, de serene rust van de goudgele tempels.
Het was helaas niet in mijn koffer te proppen. Maar het inspireerde me wel om te onderzoeken hoe ik dat ontspannen en tevreden Balinese gevoel ook thuis kon creëren.
De vraag is dan: “Wat geeft je een vakantiegevoel?”
Voor mij is dat bijvoorbeeld:
- Een dag zonder verplichtingen.
- ’s Ochtends wakker worden zonder wekker.
- Ook eens lekker buiten de deur gaan brunchen of lunchen.
- Geen media (of in ieder geval veel minder).
- Geen telefoon (of in ieder geval veel minder).
- Alle ruimte hebben om te gaan doen waar ik op dat moment zin in heb.
- De natuur in gaan en prachtige (culturele) schoonheid zien.
Dat moet toch wel kunnen in Nederland?
Misschien wel door één eenvoudige aanpassing: je agenda minder vol proppen.
Hoewel dat meestal niet zo eenvoudig is. Iets in onze mind maakt dat we altijd voor iedereen beschikbaar moeten zijn, dat onze to do-lijst leeg moet komen en we talloze projecten moeten managen.
In het boek ‘Droom Groot’ waarin Eva Jinek vrouwen interviewt over hun levenskeuzes, geeft Maite Hontelé een mooie tip:
“Zeg niet alleen maar JA omdat je tijd hebt of omdat het je vraagt.”
Maite is een Nederlandse, in Latijns Amerika zeer beroemde trompettiste, die na haar burn-out Colombia verliet en theater directeur werd in Nijmegen. Dus zei kan er misschien wel wat over zeggen…
Ik kan me echter voorstellen dat de grootste uitdaging hierin niet is “Waar zeg ik JA tegen?”, maar “Hoe zeg ik NEE?”.
Daar is soms best wel wat moed voor nodig. Want je weet dat niemand het leuk vindt om NEE te horen. En je wilt mensen niet teleurstellen of boos maken…
Maar vaak zijn de gevolgen minder groot dan je denkt. NEE is niet het einde van de wereld. En iemand die teleurgesteld is, komt daar vast ook wel overheen. NEE uit een goed hart wordt vaak best wel geaccepteerd.
Herken je dit? Vind jij het ook lastig om ruimte voor jezelf te maken om even lekker niets te doen, alsof je vakantie hebt in eigen land
In mijn boek De Metta Cirkel, een vijf stappen plan voor een gezond en tevreden leven, zonder (onnodige) stress, gaat de 2de stap over ‘Ruimte maken in je leven’.
Je kunt dit hoofdstuk gratis in je inbox ontvangen:
JA, ik ontvang graag de 4de stap van De Metta Cirkel.
ik wens je veel leesplezier en inspiratie toe.
Op naar vakantie in eigen huis!
Met metta,
WINEKE
PS Wil je een grotere reset doen? Om nu echt patronen te veranderen en voor jezelf te gaan kiezen? Kijk dan eens naar onze yogavakanties.
Coaching, Compassie, Jezelf kalmeren, Mindful leven, Mindfulness & Coaching, Ontspannen, Tot rust komen
Hoe wil jij je voelen? Wat is jouw aller aller fijnste gevoel?
Mijn favoriet is deze: 😇. Maar ik moet altijd het meeste lachen om deze: 😬. Zo grappig om te bedenken welke emotie(s) en gedachten achter deze koppies zitten.
Wat is jouw favoriete emotiecon?
Je wilt je vast altijd wel zo voelen: 🤩? Of zo: 🥳? Of zo: 😁? Of lekker zen zo: 😇?
Jammer dat je dat niet met een druk op de knop kunt regelen 💪🏻.
Onze stemmingen wisselen vaak zo snel:
- Het is lekker weer, je bent blij.
- Er komt een te krappe deadline in je gedachten voorbij, je stemming daalt.
- Een herinnering aan een fijn gesprek, je voelt je weer goed.
- Dan je to do-lijst. Frustratie over dat die nooit af is.
- Je kat geeft je een kopje. Je voelt je weer ontspannen. Een glimlacht komt op je gezicht.
- Je staat buiten en plotseling begint het te regenen. Bah…
We worden vaak zo heen en weer geslingerd tussen positieve en negatieve gevoelens. Om er tureluurs van te worden.
Ik blijf het magisch vinden dat – in plaats van het negatieve weg te duwen, juist het toelaten wat het negatieve én daar mild en met compassie naar te kijken, je zoveel gelukkiger maakt.
Het toelaten van wat er is, vermindert stress, spanning en frustratie. Omdat er gewoon mag zijn wat er is…
Omdat jíj́ mag zijn wie je bent.
Mogen zijn wie je bent, met je fijne én met je lastige kanten, haalt al een hele hoop stress weg. Want er is geen verzet, maar je beweegt méé met het leven. En dan kun je echt van dit leven gaan genieten in plaats van dat je het ziet als een eindeloze weg met problemen die opgelost moeten worden.
Misschien een aardig oefeningetje: de eerstvolgende keer dat iets je tegen zit, stop dan even…
sta stil ga zitten als dat kan neem drie lange diepe ademhalingen voel de beweging van de inademhaling voel de beweging van de uitdademhaling 3x.
Misschien nu even voelen hoe dat voelt? Drie ademhalingen…
En kom dan pas in actie. Misschien zeg je: “Jaaaaa, dat weeeet ik wel… Dat heb ik vaker gehoord.”
Maar iets weten en het niet doen, is hetzelfde als iets niet weten.
Met MettaMind help ik je graag om het ook echt te gaan doen.
Ik wens je een fijne dag met veel korte adempauzes.
Met metta,
WINEKE
Compassie, Ervaringen, Jezelf kalmeren, Mindful leven, Mindfulness, Mindfulness tips, Stress release, Tot rust komen
We zaten in een kring op onze kussentjes in de zon op het dakterras. Voor ons de open ruimte van een rimpelloze zee, in de verte de eilanden Capri en Ischia en achter ons de beschutting van de torenhoge sparren. De lucht was zoals gebruikelijk strakblauw en er stond een zwoel windje. Om ons heen waren de zwaluwen al begonnen met hun duikvluchten naar insecten. Iets wat je zo mooi van dichtbij vanuit de villa op de berg kunt aanschouwen.
Het was de laatste sessie van onze retraite in Castellabate. We stonden op het punt om te beginnen met het ‘afscheidsritueel’ waarvoor ik twee gedichten wilde voordragen. De afronding van een retraite vind ik een van de mooiste momenten van mijn werk. Hierin wordt vaak gedeeld wat het programma je heeft gebracht, nadat je een week lang alle ballast en ruis van je af hebt geschud. Vaak met hele mooie liefdevolle ontroerende woorden. Woorden waar in ons drukke dagelijkse leven maar weinig ruimte voor is.
Ik had het eerste gedicht net voorgedragen, we hadden elkaar bedankt en dan was dit het moment van ‘de uitsmijter’. Mijn mooiste gedicht. Een gedicht dat ik al meer dan tien jaar voorlees. Een prachtig afscheidsverhaal dat vast nog zal nagalmen tijdens de terugreis. Gegarandeerd kippenvel en een traantje.
Maar na drie zinnen viel ik stil…
Ik was precies hetzelfde gedicht aan het voorlezen dat ik drie minuten daarvoor had voorgedragen. Dezelfde zinnen, dezelfde boodschap… en nog 9 zinnen te gaan.
Oeps. Daar ging mijn uitsmijter. Weg spanningsboog. Weg mooi momentje. Wat nu? Best een uitdaging voor een miss perfect die altijd alles zo goed voorbereid.
Wat zou jij doen?
Wat deed ik?
Ik las maar gewoon door. Rondde het gedicht af, nam een paar minuten stilte om de boodschap door te laten werken (nu dus voor een tweede keer) en sloot met het belletje formeel de retraite af.
Dat was het. Ik werd niet uitgelachen. Niemand wees me op mijn vergissing. Niemand vroeg me waarom ik twee keer hetzelfde gedicht had voorgelezen. Er gebeurde niets.
Of eigenlijk, er gebeurde precies hetzelfde als altijd aan het einde van een retraite. We gingen zen, gelukkig en uitgelaten naar beneden voor de laatste maaltijd.
We kunnen soms zo inzitten over onze ‘vermeende’ fouten. Dit was natuurlijk maar klein, maar toch zitten we onszelf ook om de kleinste foutjes op de kop. En zeggen we dingen tegen onszelf die we nooit tegen iemand anders zouden zeggen. “Stommerd, waarom doe je dat nou weer? Je ziet er niet uit vandaag! Idioot, waarom ben je dat nou weer vergeten.”
Maar wanneer doe je iets fout? En zijn het eigenlijk wel fouten? Soms loopt het leven anders dan gepland, soms gebeurt er iets onverwachts of verwarrends. Maar is dat erg? Moet het precies zo lopen zoals bedacht of is iets anders ook ok? Het probleem, de fout ontstaat vaak pas als je jezelf gaat afstraffen.
Wat als je de volgende keer dat je denkt dat je een fout maakt, tegen jezelf zegt: “Maak je geen zorgen, het is niet erg. Het loopt nou even iets anders dan gedacht. Ik kan nou eenmaal niet in de toekomst kijken. Ik deed wat ik kon. Meer had ik niet kunnen doen.”
Ik wens je een week met veel vouten.
Met metta,
WINEKE
