Jouw favoriete emoticon

Jouw favoriete emoticon

Hoe wil jij je voelen? Wat is jouw aller aller fijnste gevoel? 

Mijn favoriet is deze: 😇. Maar ik moet altijd het meeste lachen om deze: 😬. Zo grappig om te bedenken welke emotie(s) en gedachten achter deze koppies zitten. 

Wat is jouw favoriete emotiecon? 

Je wilt je vast altijd wel zo voelen: 🤩? Of zo: 🥳? Of zo: 😁? Of lekker zen zo: 😇?

Jammer dat je dat niet met een druk op de knop kunt regelen 💪🏻. 

Onze stemmingen wisselen vaak zo snel: 

  • Het is lekker weer, je bent blij.
  • Er komt een te krappe deadline in je gedachten voorbij, je stemming daalt.
  • Een herinnering aan een fijn gesprek, je voelt je weer goed.
  • Dan je to do-lijst. Frustratie over dat die nooit af is.
  • Je kat geeft je een kopje. Je voelt je weer ontspannen. Een glimlacht komt op je gezicht.
  • Je staat buiten en plotseling begint het te regenen. Bah… 

We worden vaak zo heen en weer geslingerd tussen positieve en negatieve gevoelens. Om er tureluurs van te worden. 

Ik blijf het magisch vinden dat – in plaats van het negatieve weg te duwen, juist het toelaten wat het negatieve én daar mild en met compassie naar te kijken, je zoveel gelukkiger maakt. 

Het toelaten van wat er is, vermindert stress, spanning en frustratie. Omdat er gewoon mag zijn wat er is… 

Omdat jíj́ mag zijn wie je bent. 

Mogen zijn wie je bent, met je fijne én met je lastige kanten, haalt al een hele hoop stress weg. Want er is geen verzet, maar je beweegt méé met het leven. En dan kun je echt van dit leven gaan genieten in plaats van dat je het ziet als een eindeloze weg met problemen die opgelost moeten worden. 

Misschien een aardig oefeningetje: de eerstvolgende keer dat iets je tegen zit, stop dan even… 

sta stil ga zitten als dat kan neem drie lange diepe ademhalingen voel de beweging van de inademhaling voel de beweging van de uitdademhaling 3x. 

Misschien nu even voelen hoe dat voelt? Drie ademhalingen… 

En kom dan pas in actie. Misschien zeg je: “Jaaaaa, dat weeeet ik wel… Dat heb ik vaker gehoord.” 

Maar iets weten en het niet doen, is hetzelfde als iets niet weten.

Met MettaMind help ik je graag om het ook echt te gaan doen.

Ik wens je een fijne dag met veel korte adempauzes.

Met metta, 

WINEKE

Niemand lachte me uit

Niemand lachte me uit

We zaten in een kring op onze kussentjes in de zon op het dakterras. Voor ons de open ruimte van een rimpelloze zee, in de verte de eilanden Capri en Ischia en achter ons de beschutting van de torenhoge sparren. De lucht was zoals gebruikelijk strakblauw en er stond een zwoel windje. Om ons heen waren de zwaluwen al begonnen met hun duikvluchten naar insecten. Iets wat je zo mooi van dichtbij vanuit de villa op de berg kunt aanschouwen. 

Het was de laatste sessie van onze retraite in Castellabate. We stonden op het punt om te beginnen met het ‘afscheidsritueel’ waarvoor ik twee gedichten wilde voordragen. De afronding van een retraite vind ik een van de mooiste momenten van mijn werk. Hierin wordt vaak gedeeld wat het programma je heeft gebracht, nadat je een week lang alle ballast en ruis van je af hebt geschud. Vaak met hele mooie liefdevolle ontroerende woorden. Woorden waar in ons drukke dagelijkse leven maar weinig ruimte voor is. 

Ik had het eerste gedicht net voorgedragen, we hadden elkaar bedankt en dan was dit het moment van ‘de uitsmijter’. Mijn mooiste gedicht. Een gedicht dat ik al meer dan tien jaar voorlees. Een prachtig afscheidsverhaal dat vast nog zal nagalmen tijdens de terugreis. Gegarandeerd kippenvel en een traantje. 

Maar na drie zinnen viel ik stil… 

Ik was precies hetzelfde gedicht aan het voorlezen dat ik drie minuten daarvoor had voorgedragen. Dezelfde zinnen, dezelfde boodschap… en nog 9 zinnen te gaan. 

Oeps. Daar ging mijn uitsmijter. Weg spanningsboog. Weg mooi momentje. Wat nu? Best een uitdaging voor een miss perfect die altijd alles zo goed voorbereid. 

Wat zou jij doen? 

Wat deed ik? 

Ik las maar gewoon door. Rondde het gedicht af, nam een paar minuten stilte om de boodschap door te laten werken (nu dus voor een tweede keer) en sloot met het belletje formeel de retraite af. 

Dat was het. Ik werd niet uitgelachen. Niemand wees me op mijn vergissing. Niemand vroeg me waarom ik twee keer hetzelfde gedicht had voorgelezen. Er gebeurde niets. 

Of eigenlijk, er gebeurde precies hetzelfde als altijd aan het einde van een retraite. We gingen zen, gelukkig en uitgelaten naar beneden voor de laatste maaltijd. 

We kunnen soms zo inzitten over onze ‘vermeende’ fouten. Dit was natuurlijk maar klein, maar toch zitten we onszelf ook om de kleinste foutjes op de kop. En zeggen we dingen tegen onszelf die we nooit tegen iemand anders zouden zeggen. “Stommerd, waarom doe je dat nou weer? Je ziet er niet uit vandaag! Idioot, waarom ben je dat nou weer vergeten.” 

Maar wanneer doe je iets fout? En zijn het eigenlijk wel fouten? Soms loopt het leven anders dan gepland, soms gebeurt er iets onverwachts of verwarrends. Maar is dat erg? Moet het precies zo lopen zoals bedacht of is iets anders ook ok? Het probleem, de fout ontstaat vaak pas als je jezelf gaat afstraffen. 

Wat als je de volgende keer dat je denkt dat je een fout maakt, tegen jezelf zegt: Maak je geen zorgen, het is niet erg. Het loopt nou even iets anders dan gedacht. Ik kan nou eenmaal niet in de toekomst kijken. Ik deed wat ik kon. Meer had ik niet kunnen doen.” 

Ik wens je een week met veel vouten. 

Met metta, 

WINEKE 

Het zou je maar overkomen

Het zou je maar overkomen

Afgelopen zaterdag mocht ik weer naar een blij event. Ik was door het tijdschrift De Optimist uitgenodigd om voor het Happy Spirit Festival in Blaricum een lezing te geven over Compassie. Ik was er best trots op.

Vroeger moest ik er niet aan denken om op een podium te staan. 

Tijdens mijn studententijd zag ik een keer een spreker tijdens een congres in de Oude Lutherse kerk een black-out krijgen. Ten overstaande van zo’n 600 studenten kon de arme man niet meer op zijn woorden komen. Hij moest voortijdig zijn verhaal afbreken.

Het zou je maar overkomen”, zeggen we dan. 

Tijdens mijn consultancydagen heb ik er veel mee kunnen oefenen. 

Was het niet voor de klant, dan wel tijdens trainingsdagen waarin trainersacteurs je buikpijn en klamme handen gaven. Vond ik best pittig. Zeker toen ik als projectmanager vol passie de opties voor mogelijke IT- structuren aan de klant moet uitleggen (zoals bedacht met onze deskundigen). 

Met MettaMind kan ik nu presentaties geven over thema’s die dichter bij mijzelf staan. Ik had onderschat hoe mooi het is om, samen met een zaal onbekenden, ons hart te openen en te horen wat voor moois ons hart te vertellen heeft: 

  • Tijdens de eerste meditatie kwam in mijn gedachten een oude vriendin voorbij. Ik ga haar weer eens opzoeken.
  • Ik neem mee dat ik met minder moet moeten.
  • Ik verplaatste mezelf tijdens de oefening naar de duinpan van het strand waar ik vroeger altijd ging zitten. Ik moet vaker tijd voor mezelf nemen.
  • Ik heb genoten van je energie en van de schittering in je ogen. Ik ga je boek lezen, hopelijk voel ik me daarna ook zo. 

Ik bereid mijn boodschap wel altijd heel goed voor (soms misschien een beetje te goed, als een echte perfectionist). Maar als er sta, laat ik het los. Je hebt eigenlijk ook geen andere keuze. This is it. Hier moet je het mee doen. 

En dan is het altijd goed. Want je laat het oordelen los, je negeert dat kritische stemmetje en je richt je daar waar de flow zit. En dan geniet je van de dingen die je doet. 

Zoals ik afgelopen zaterdag deed.

Zou dat eigenlijk niet voor alles gelden? Dat je veel meer geniet van het leven als je je focust op datgene wat je blij maak en je die innerlijke criticus die er zo vaak de glans vanaf haalt negeert? En je daarbij de dingen laat gaan die steeds maar weer een worsteling blijken te zijn (privé of op je werk)? 

Dat je erkent dat sommige dingen niet werken omdat ze simpelweg niet bij je passen. Niet omdat er iets mis is met jou. 

“Geluk is je geboorterecht”, schreef ik in mijn vorige peptalk over het andere blije event waar ik naartoe kon, het concert van mijn salsa hero Marc Anthouny. Nu vind ik deze uitspraak nog steeds een beetje zweverig, maar toch is het mijn missie om geluk te voelen, te doorvoelen en te genieten. Van mijn tenen tot aan mijn kruin. Graag in verbinding met jou. Bekend of onbekend. Live, online of via deze peptalk. 

Ik wens je een liefdevolle dag in verbinding. 

Met metta, 

WINEKE 

Geloof het niet als dat over je wordt gezegd!

Geloof het niet als dat over je wordt gezegd!

Toen ik tijdens een retraite in Castricum met een groep mooie mensen zat te mediteren, realiseerde ik me waarom mindfulness me zo aanspreekt. Het is een van de weinige methodieken van leren, waarin je niets fout kunt doen 

Er wordt niet over je geoordeeld. Nergens hoor je dat je harder je best moet doen. Nooit word je gezegd dat je het niet goed doet. Je hoeft jezelf niet te veranderen. En die boodschap hoor je niet zo vaak… 

Mindfulness gaat er over jezelf beter te leren kennen en jezelf gaan accepteren precies zoals je bent. Met alles wat daarbij hoort. Je nukken, je vrolijkheid, je somberheid, je korte lontje, je liefde, je verhalen, met de dingen die je doet en met de dingen die je niet doet… 

Eigenlijk gaat bijna alle spirituele soul searching over jezelf accepteren zoals je bent, want je bent goed zoals je bent. 

Lees het nog een keertje en laat het even tot je doordringen: Je bent goed zoals je bent 

En dat is echt zo! 

Om de een of andere reden hebben we altijd geleerd dat we niet goed genoeg zijn. Alsof we nog niet helemaal af zijn. Dat we aan onszelf moeten werken, dat we nieuwe vaardigheden moeten leren en andere weer moeten afleren. 

Maar geloof het niet. Jij bent onderdeel van de natuur. De natuur is perfect en daarom ben jij dat ook. En ik ook. We zijn perfect in onze imperfectie. 

Luister niet als de buitenwereld je vertelt hoe je moet leven, hoe je eruit moet zien, wat voor een werk je moet doen (en vooral ook welke spullen je moet kopen). Luister naar je hart. Naar je gevoel, je intuïtie, of hoe jij het ook wilt noemen. Je hart vertelt je dat jij helemaal ok bent. Dat heb ik zelf ervaren en veel van mijn cursisten ook! 

Misschien duurt het even voordat je het echt gaat geloven, maar als je daar eenmaal bent, wordt het leven een stuk makkelijker, liefdevoller en vrolijker. 

Daarom denk ik dat spiritualiteit onze redding is. In welke vorm dan ook. Het gaat je helpen inzien dat jij goed bent zoals je bent (zonder zweverig te worden want je wilt wel met beide voeten op de grond blijven staan). Ik wil je graag uitnodigen om jouw spirituele pad (verder) te bewandelen (en te verdiepen). Weet je niet goed hoe en waar te beginnen, ik heb deze reis al een paar keer eerder gemaakt en help je graag op weg. De wereld heeft meer gelukkige mensen nodig . 

Ik wens je een spirituele dag

Met metta,

WINEKE 

 

. 

Een vogel raakt niet in zichzelf verstrikt… waarom wij wel?

Een vogel raakt niet in zichzelf verstrikt… waarom wij wel?

Wij zijn het enige soort op aarde dat zich zorgen maakt. Een hond ligt niet in zijn mand te tobben of hij die avond wel eten krijgt. Een vogel raakt niet verstrikt in zijn eigen vleugels. Een kat ligt niet wakker van de vraag of de buurtkat zijn territorium overneemt.

Wij mensen kunnen aardig piekeren over wat er in onze (grote en kleine) buitenwereld gebeurt. En als je je eenmaal zorgen maakt, komen er makkelijk nog meer zorgen bij. Alsof onze geest een haakje zoekt om zich aan vast te houden. De ene zorg leidt gemakkelijk tot de volgende zorg. En de volgende… Voor je het weet bestaat je wereld alleen nog maar uit kopzorgen. 

Dat is wat onze geest doet. Dat is ons oerinstinct dat altijd maar bezig is met het zoeken naar problemen en het zoeken van oplossingen. Omdat het er zeker van wil zijn, dat je veilig bent. Nu en in de toekomst. 

Maar het is niet alleen onze geest die het ons lastig maakt. Ook vanuit de buitenwereld komen de zorgen op ons af. Crisis is al jarenlang het meest gebruikte woord in de media. Een crisis verkoopt. Voor je het weet, denk je dat de hele wereld altijd maar in crisis is. 

Maar zou dat ook niet bias zijn? Mijn goede vriend Peter is rechercheur bij de politie en hij vertelde me onlangs dat de meeste ongelukken thuis gebeuren, doordat iemand van de trap valt. Als je daarop gaat letten, dan raak je ervan overtuigd dat trappen levensgevaarlijk zijn en zou je ze misschien allemaal wel willen verbieden. Of zeil je thuis alleen nog maar veilig vastgeketend aan een harnasje de trap af. 

Beetje overdreven natuurlijk, maar we hebben wel een keuze in wat we voeden. Richt je je aandacht op de negatieve dingen in de wereld of op het positieve? Ik denk dat het bijna geen keuze is, wil je van je zorgen afkomen. Ik zie de laatste tijd zoveel angst in de samenleving, in mijn omgeving, in mijn praktijk… Zoveel angsthaakjes. Zou je soms niet willen dat je ze zou kunnen negeren? Zodat je het mooie in deze wereld kunt meemaken. 

De zon die nog steeds schijnt. De vogeltjes die fluiten. De prachtige natuur, de bomen die in de bloesem staan. De fijne gesprekken die je voert. Het lekkere eten dat je aan het bereiden bent. Een weekendje weg dat eraan zit te komen. Lekker sporten. Is dat niet waar het leven voor is bedoeld? Geluk zit in het ervaren van de kleine dingen. Ook een cliché, maar een cliché is een cliché omdat het waar is. 

Voor het vinden van geluk hoef je niet de Mount Everest te beklimmen. Het is hier. Heel dichtbij. In dit moment. In jou. In je hart. In de verbinding. In het voelen. Als je dat eenmaal ziet, dan kun je het niet niet meer zien 

Wil je ook zorgelozer en meer vanuit je hart leven? Doe dan mee met onze mindfulnesstraining. Daarmee leer je jouw zorgen loslaten. Je laat ze voorbij gaan, als wolkjes aan de hemel. En dan ga je contact maken met jouw grote prachtige liefdevolle hart. En ziet de wereld er plotseling heel wat mooier uit. 

Je krijgt die apen echt niet te pakken

Je krijgt die apen echt niet te pakken

Een van de grootste misverstanden over meditatie, ik hoor na al die jaren nog steeds, is dat je je hoofd moet leegmaken. Dus dat je de gedachten moet zien weg te duwen. En dat je het dan goed doet. En dat je het dus fout doet als er nog steeds gedachten zijn. 

Op die manier wordt meditatie wel heel hard werken. Want je kunt niet stoppen met denken. Je hebt het vast vaak genoeg geprobeerd. Dat komt misschien door de manier waarop we in het westen meditatie hebben leren kennen. Met afbeeldingen van monniken die er zo sereen bij zitten. Maar dat is een marketing verhaal. Je kunt je gedachten niet tegenhouden. 

Ik zou niet weten hoe. Je hebt geen controle over wat er binnen komt. Er zit niemand aan het stuur. Ook niet bij mensen die al honderd jaar mediteren. Ook niet bij de monniken. Ook niet bij de Dalai Lama. 

Maar je kunt het wel rustig krijgen in je hoofd. 

In Azië hebben ze het over de monkey mind: in ons hoofd zitten allemaal aapjes die de hele dag door van tak tot tak springen. We hebben een blije monkey, een onrustige monkey, een boze monkey, een verdrietige monkey, een plannende monkey, een verzorgende monkey. 

Als je ze probeert te vangen (wanneer ze je helemaal gek maken) dan gaan ze alleen maar harder krijsen. Maar als je ze negeert, of er gewoon naar kijkt en niets doet, dan gaan ze op een gegeven moment vanzelf wel zitten en wordt het rustig in je hoofd. 

Dat is wat je doet met meditatie. Dat kan iedereen. 

Het bijzondere is, dat als er rust komt in je hoofd, er ruimte ontstaat voor je hart. En daar hoor je vast iets heel moois. 

Want in je hart zit vriendelijkheid, compassie, geduld, begrip. Je hart oordeelt niet, je hart zegt dat het ok is zoals het is. Dat jij ok bent zoals je bent. 

Ga maar na, als je even een klein geluksmomentje hebt, als je een mooie zonsondergang bewondert, als je je kind of je huisdier knuffelt, als iemand lief voor je is… dan open je je hart en zit je even niet in je hoofd en kun je heel zachtjes je hart horen zeggen, dat het allemaal ok is. Dat je kunt relaxen en mag genieten van je mooie leven. 

Als je dat maar vaak genoeg hoort, dan ga je het misschien ook wel geloven. Want het is echt zo. 

Maar onze geest geeft zich niet zo snel gewonnen. Want die heeft stress. Soms heb je een beetje hulp nodig om de gestreste monkeys tot bedaren te brengen. Het wordt bijna een cliché, maar mindfulness is echt een wondermethode voor rust in je hoofd en balans in je leven. Wil je meer lezen over onze mindfulnesstrainingen, kijk dan eens hier op de site.