Er was eens…

Er was eens…

Er was eens een koning die drie zonen had. De eerste was knap en heel geliefd. Toen hij 21 werd, liet zijn vader een kasteel in de stad voor hem bouwen. De tweede zoon was intelligent en ook heel geliefd. Toen hij 21 werd, liet zijn vader ook voor hem een kasteel in de stad bouwen. De derde zoon was knap noch intelligent, nors en niet bepaald geliefd. Toen hij 21 werd, zeiden de raadslieden tegen de koning: ‘Laat buiten de stad een paleis voor hem bouwen. U kunt er een bastion van laten maken en een paar van uw soldaten sturen om het te beschermen’.

En dus liet de koning een bastion bouwen en stuurde een paar van zijn soldaten om het te beschermen.

Een jaar later zond de zoon een boodschap naar zijn vader. ‘Ik kan hier niet wonen. De schurken zijn te sterk’. Dus zeiden de raadslieden: ‘Laat een paleis bouwen, dertig kilometer buiten de stad, met meer soldaten om het te beschermen tegen de langstrekkende stammen’. En zo geschiede.

Een jaar later kwam er weer bericht van de zoon. ‘Ik kan hier niet wonen. De stammen zijn te sterk’. Dus zeiden de raadslieden: ‘Laat nog verder weg een kasteel bouwen dat groot genoeg is om vijfhonderd soldaten te kunnen herbergen en sterk genoeg om de aanvallen van de naburige volken te weerstaan’. En zo geschiede.

Maar een jaar later zond de zoon weer een bericht naar de koning. ‘Vader de aanvallen van de naburige volken zijn te sterk. Als ze een derde keer aanvallen vrees ik voor mijn leven en dat van uw soldaten.

Hierop zei de koning tegen zijn raadslieden:

Laat hem maar thuiskomen. Dan kan hij bij mij in het paleis wonen. Het is beter dat ik van mijn zoon leer houden, dan dat ik alle energie en reserves van mijn koninkrijk aanwend om hem op afstand te houden’.

Zo gaat dat soms ook met ons wanneer we in ongemakkelijke onplezierige situaties zitten. Heel veel energie gaat naar het wegduwen, het vermijden, het proberen te veranderen van datgene dat ons stress geeft. ‘Als de buren nou eens wat stiller waren, als mijn manager me nou niet zoveel werk geeft, als mijn moeder nou eens naar me luistert, als mijn partner nou niet zo moeilijk doet’.

Maar we hebben de buitenwereld niet aan een touwtje. Al helemaal niet als het over een wereldwijde pandemie gaat. We kunnen niets doen tegen de beperkende maatregelen; het thuis zitten, het niet uit eten kunnen gaan, niet kunnen sporten, niet met je familie samen kunnen komen…

Maar we kunnen ons wel richten op onze binnenwereld. In onszelf, in ons hart is plenty geluk. Alleen moet je soms eerst de ruis in je hoofd, de zorgen, de negatieve gedachten en emoties uit de weg halen, zodat je het kunt zien en ervaren. En dat is verbazingwekkend eenvoudig met mindfulness.

Meer weten?

Hier onze mind-trainingen: https://mettamind.nl/mindfulness-trainingen/

Hier ons coachingsprogramma: https://mettamind.nl/metta-coaching/

Met metta,

WINEKE

Wat werkt het beste? Klittenband of tefal?

Wat werkt het beste? Klittenband of tefal?

Een van de mindfulness tips die mij het meeste heeft gebracht is er een die je vast zo vaak hebt gehoord dat het bijna een dooddoener is: ‘niet oordelen’.

We oordelen continue, de hele dag. Aan de lopende band. Dit vind ik goed, dat vind ik niet goed. Dit is ok, dat is niet ok. Dit vind ik prettig, dat vind ik niet prettig… En over mensen: hem vind ik leuk, haar vind ik niet leuk. Van hem heb ik last. Zij is ok. Op zich is daar niets mis meer. Het is goed als je kunt beoordelen of iemand het beste met je voor heeft of dat je beter niet dat duistere straatje in kunt lopen.

Onze mind oordeelt met de beste bedoelingen om ervoor te zorgen dat we nu en in de toekomst veilig zijn. Dus we hoeven ook niet te oordelen over het oordelen.

Alleen heeft je mind (met haar klittenband voor het negatieve en tefal laag voor het positieve) de neiging om vooral te focussen op wat niet ok is.

Daardoor ziet je leven er vaak veel negatiever uit dan nodig is. En zie jij zélf er ook veel negatiever uit dan nodig is. Want je bent vast ook zo oordelend over jezelf.

Ook iets wat de mind doet. Om ervoor te zorgen dat je altijd het beste uit jezelf haalt.

Ik spreek – als Miss Perfect – uit ervaring. Daarom was het voor mij een extra uitdaging om met entrepeneur Chris Parker (in het Engels!) in gesprek te gaan voor een geluid èn video podcast over ‘what I do and why I do what I do’. Je stem terug horen is een ding, maar naar je eigen sprekende hoofd kijken is iets heel anders.

Maar toen ik terugkeek, ik durf het bijna niet te zeggen… was ik voor het eerst tevreden met mijn verhaal. Ik ging niet malen over mijn haperingen, ik mopperde niet over mijn haar, ik sloeg me niet voor mijn kop. Het was ok. Het was gewoon goed genoeg.

Ik durf het je zelfs hier te laten zien:

Ik weet bijna zeker dat ik dit zonder mijn mindfulnessbeoefening nooit zou hebben gedacht. Mindfulness meditatie heeft mij geleerd de negatieve gedachtestroom in mijn mind te negeren en ruimte te maken voor mijn hart. En natuurlijk hoor ik dan mijn hart zeggen dat ik ok ben. Ieder moment van de dag. Wat ik ook doe.

Hoe fijn is het als je tegen je eigen spiegelbeeld kunt zeggen: jij bent ok. Dat je tegen je lichaam kunt zeggen: dank je wel voor al het harde werk. Het is ok dat je ouder wordt, dat de huid slapper wordt, dat er hier en daar een vetrolletje zit.

Een eenvoudige vaardigheid van de geest die iedereen kan leren.

Geïnteresseerd?

Wij geven 3x per jaar een 8-weekse Compassie Training.

Ik beloof je, na 8 weken zal de wereld, én jij zelf, er heel anders uit zien.

Met metta,

WINEKE

Het moeilijkste van stoppen

Het moeilijkste van stoppen

Het moeilijkste van stoppen, in een (te) druk leven, is: stoppen.

Want er staat nog zoveel op je to do-lijst. Je hebt zoveel afspraken. Er zijn nog zoveel mensen die iets van je verwachten… En je wilt niemand teleurstellen. Je wilt niemand boos maken. En je moet toch gewoon doen wat nodig is, om gelukkig te zijn.

Stoppen is geen optie.

Tenminste, dat is wat je hoofd denkt.

Want je hoofd wil geen enkel risico nemen. Voor je hoofd is veiligheid het belangrijkste wat er bestaat. En afgewezen worden de grootste angst.

En kijk: daar is ons oerinstinct weer aan het werk. Uitgestoten worden was in de oertijd levensbedreigend. Daarom is het voor je geest zo belangrijk om goedkeuring te krijgen. Om er voor anderen te zijn. Om erbij te horen. Om vooral niets te doen waar anderen aanstoot aan zouden kunnen nemen.

Maar moet je je daar nu nog door laten leiden?

Zou het echt zo’n groot risico zijn om een keer nee te zeggen? Want zo put je jezelf wel uit. En kom je misschien niet toe aan de dingen die voor jou echt belangrijk zijn.

Je hoofd denkt van wel. Maar je hart ziet dat vast heel anders.

Je hart verlangt ernaar dat je ook een keer nee zegt. Dat je ook af en toe voor jezelf kiest en even niets doet. Om te ontspannen en jezelf weer op te laden. Fysiek en mentaal. Zodat je weer lekker in je vel zit en kunt genieten van de dingen die je doet, zonder dat je in gedachten alweer bezig bent met wat je hiernaar nog moet doen. De boog kan niet altijd gespannen zijn.

Nu zal je hoofd dat niet zo snel doen, maar je lichaam wel. Hoe? Door te vertragen en te voelen hoe ontspannen dat werkt. Bijvoorbeeld:

  • Als je fietst. Een perfect moment om te vertragen. Gewoon iets rustiger fietsen. En voel je lichaam. Voel hoe je benen kracht zetten. Het contact van je handen met het stuur, buikspieren die zich aanspannen…
  • Als je loopt. Vertraag je pas iets. Voel de beweging van je benen, voetzolen die afrollen bij het neerzetten. De adem. Doe dit thuis, op je werk, in een winkel, op straat.
  • Als je eet. Neem kleine hapjes. Leg af en toe je bestek neer. Neem pas een nieuwe hap als je uitgekauwd bent.
  • Als je ademt. Neem af en toe kleine pauzes door drie hele in- en uitademingen te volgen. Helemaal vanaf het begin tot het eind.

Probeer het eens uit. Vandaag al. Zo meteen. Dat zal je al een eerste gevoel van rust en ontspanning geven. En wanneer je daar eenmaal aan geproefd hebt, wil je niet anders meer. (Meer in De Metta Cirkel, p. 133)

Als je echt een time-out nodig hebt, dan heb ik nog iets anders heel fijns voor je. F
ijne yogavakanties waar je een week lang compleet ontzorgd wordt.  Je komt helemaal tot jezelf en je weet weer hoe je nee kunt zeggen tegen de dingen die je geen energie (meer) geven, en ja tegen de dingen die jou wél energie geven. Zodat je kunt genieten van het leven en toekomt aan de dingen die voor jou belangrijk zijn.

Ik zou het super vinden je een keer te mogen ontvangen. Hier alle info: https://mettamind.nl/yogavakanties/

Met metta,

WINEKE

Hoe ‘dankbaar zijn’ helpt tegen stress

Hoe ‘dankbaar zijn’ helpt tegen stress

Ik heb niet zoveel met al die diepzinnige quotes die op het internet rondzwerven. Je leest het en je klikt op het volgende dat je aandacht trekt. Maar bij deze stond ik even stil.

Ik nam een pauze, ademde en keek naar buiten, vanuit mijn tuinhuisje, naar het grasveld waar – na de maaibeurt van twee dagen geleden – de knalgele boterbloempjes en de schattige madeliefjes alweer naar boven kwamen.

Een Groenling zat op het voederbakje, druk bezig om met zijn sterke snavel de zonnebloempitjes open te kraken. Erboven op een dun takje van de Gele Iep zat een ongeduldige Koolmees die vond dat hij aan de beurt was. Linksachter in de hoek van de tuin, in de kleine kas, zag ik door de ramen de gele bloesems van de tomatenplant. Dit jaar een stuk later tot bloei gekomen. Ervoor de kruisbessen uit de fruittuin. Bijna klaar om geplukt te worden. Als de merels me niet voor zijn…

Ik vergeet er soms van te genieten als ik een computer werkdag heb. Dan komen er via de mail of tijdens het schrijven, allerlei prikkels voorbij waar mijn geest op reageert. Soms met zorgen of ik het allemaal wel goed doe. Of met alarmbellen dat ik het niet op tijd afkrijg. Of met de boodschap dat het gras van de buurvrouw groener is.

Dan is weer mijn oerinstinct aan het werk die me, tegen beter weten in, opjaagt. Om er zeker van te zijn dat ik er alles aan doe om veilig te zijn.

Herken je dat? Dan zou ik het niet persoonlijk maken.

Het betekent niet dat je niet goed genoeg bent. Of dat je (nog) harder moet werken. Of dat je ervoor moet zorgen dat het gras in jouw tuin nog groener wordt. Het is gewoon angst uit de oertijd. Dat heeft niets met dit moment te maken.

Ga je dat stemmetje de sfeer laten verpesten?

Neem anders even een pauze. En sta eens stil bij wat je NU hebt.

En adem…

En voel…

Wat is er dat je ziet dat je blij maakt? Wat is er in jezelf dat je blij maakt? Als je dat kritische stemmetje in je hoofd negeert, kun je dan blij zijn met je lichaam dat altijd zo hard voor je werkt? Kun je blij zijn met de mensen die dichtbij je staan? Of alleen al met het feit dat je ademt?

We vergeten vaak dat er zoveel meer is om dankbaar voor te zijn. Omdat dat stemmetje in ons hoofd vaak zo dominant is. Zou je dat niet eens tot bedaren willen brengen? Gewoon door af en toe en pauze te nemen en te voelen wat je wel hebt.

Of ga mee met onze retraites. Een hele fijne plek waar je een week lang je onrustige geest tot rust kunt brengen. Je leert hoe je hem kunt negeren als hij weer in paniek is en hoe je ruimte maakt voor je hart. Als je daarnaar gaat luisteren, ziet het leven er heel wat groener uit.

Hier alle info: https://mettamind.nl/yogavakanties/

Hoe Adriaan van Dis weer een jongetje van zes werd.

Hoe Adriaan van Dis weer een jongetje van zes werd.

In een scène uit de televisieserie van Adriaan van Dis over het boeddhisme, loopt de lange presentator naast een klein grijs vrouwtje in donkerpaars gewaad. Ze schuifelen samen door de smalle straatjes van een pittoresk Frans dorpje nabij Plum Village, het retraite centrum van de Vietnamese mindfulness meditatieleraar Thich Nhat Hanh. Hij loopt een beetje gebogen om zich te kunnen richten tot de kleine vrouw en vraagt haar naar het ontstaan van het boeddhisme. Leuke setting voor een interview zo dachten de programmamakers vast.

Maar het oude vrouwtje reageerde niet. Ze stopte, keek hem vriendelijk aan en zei: ‘When I walk I walk. When I talk I talk’. En ze beantwoorde rustig zijn vraag. En liep rustig in stilte verder.

Adriaan keek beteuterd in de camera: ‘Ik voel me nu betrapt. Als een klein jongetje’, zei hij met een pruillip. Grappig. Je zag Adriaan van Dis plotseling als jongetje van zes. Waarschijnlijk had ze op het knopje van een oud patroon gedrukt.

Maar wat ik mooi vind, is dat ze één ding tegelijkertijd doet. Wij hebben zoveel aan ons hoofd dat wij, terwijl wij onze tas inpakken en onze jas aandoen, ons zorgen maken of we wel toekomen aan alles wat we die dag nog moeten doen. Wij fietsen als gekken door de stad, terwijl we in ons hoofd boodschappenlijstjes aan het maken zijn, piekeren over het perfecte cadeautje dat nog gekocht moet worden en denken aan de was die nog opgehangen moet worden. Wij zijn in gesprek met een collega en schrijven in ons hoofd de e-mailtje die nog verstuurd moeten worden.

Zo jagen wij onszelf de hele dag op. En geven onszelf misschien wel doodsangst. Want ons lichaam kan het onderscheid niet maken tussen haasten omdat je je to-dolijst moet afhandelen en haasten omdat je achternagezeten wordt door een tijger. In beide gevallen maakt je lichaam stresshormonen aan. En omdat we altijd maar doorgaan, krijgen die niet de kans om uit ons lichaam te verdwijnen. En dat tast onze gezondheid aan, want te veel cortisol is schadelijk voor je immuunsysteem. Om maar wat te noemen.

Daarom vind ik het motto van Thich Nhat Hahn zo mooi:

One thing at the time. All the time.’

Ik herinner mezelf eraan als ik mij jas aan doe. Niet tegelijkertijd je tas inpakken. Als ik mijn huis aan het opruimen ben. Niet proberen als een Shiva met tien armen alles in een beweging op zijn plek terug te zettenKlik niet alles aan wat beweegt als je achter de computer zit, maar focus op de tekst die je nu aan het schrijven bent.

Niet zo moeilijk maar we moeten onszelf er wel aan herinneren. Deze hints kunnen we niet vaak genoeg krijgen.

Een rabbi werd eens gevraagd waarom hij,
ondanks zijn vele bezigheden zo kalm was.
Hij zei:
Als ik sta, dan sta ik
Als ik ga, dan ga ik
Als ik zit, dan zit ik
Als ik eet, dan eet ik
Als ik praat, dan praat ik

Zijn toehoorders vielen hem in de rede en zeiden:
Dat doen wij ook, maar doe je nog meer?

En hij zei weer:
Als ik sta, dan sta ik
Als ik ga, dan ga ik
Als ik zit, dan zit ik
Als ik eet, dan eet ik
Als ik praat, dan praat ik

Toen zeiden zij: Dat doen wij toch ook?

De rabbi zei: Nee… als jullie zitten dan staan jullie alweer,
als jullie staan, dan lopen jullie alweer, als jullie lopen, dan zijn jullie er al.

Wil je voelen hoe het is om te onthaasten, ga dan mee met onze retraites. 
Een hele week lang compleet ontzorgd worden. Geen enkele prikkels. Niets zal je doen denken aan je agenda, je to do-lijst en al je verantwoordelijkheden en verplichtingen thuis. Zodat je kunt ervaren hoeveel rust het je geeft als je één ding tegelijkertijd doet. En dat je dan echt kunt genieten van de dingen die je doet en de mensen waar je mee bent. Net zoals de oude vrouw uit Plum Village.Als je dat eenmaal hebt gevoeld, weet je hoe je dat thuis kunt volhouden.

Hier alle info: https://mettamind.nl/yogavakanties/

Goedemorgen schat, fijn je weer te zien

Goedemorgen schat, fijn je weer te zien

Ken je het water experiment van de Japanner Masuro Emoto dat zoveel indruk heeft gemaakt? Hij zette glazen potjes met water op een stukje papier met twee verschillende soorten woorden. Op de ene reeks stonden vriendelijke en liefdevolle woorden en op de andere reeks hatelijke woorden. Daarna bevroor hij het water en legde de waterkristallen onder een microscoop.

En toen zag hij iets heel bijzonders. De waterkristallen van de liefdevolle woorden waren prachtig om te zien: symmetrisch, helder, sprankelend. Terwijl het bevroren water van de hatelijke woorden totaal geen kristalstructuur liet zien maar alles donker en verwrongen was.

Dr. Emoto heeft ook geëxperimenteerd met rijst. Op het ene potje schreef hij ‘I Love You’ en op het andere potje ‘You Fool’. Dertig dagen sprak hij deze woorden uit tegen de potjes rijst – wat er vast heel grappig uitzag – en ook hier zag hij iets soortgelijks. De ‘I Love You – rijst’ was nog helemaal wit en de ‘Fool’ was zwart en bedorven.

Als woorden dit effect hebben op water, wat voor een effect zouden de woorden die we tegen onszelf uitspreken, op ons hebben? Wij bestaan voor meer dan de helft uit water.

Zeg jij tegen jezelf: ‘I hou van jou. Dat heb je goed gedaan! Wat zit je haar leuk’. Of is het vaker iets van: ‘Stommerd, hoe had je dat nou kunnen doen. Of ‘Wat heb je nou weer voor iets doms gezegd’. Of: ‘Je ziet er niet uit, hoe kun je zo de deur uitgaan!’.

Ik vermoed het laatste. We zijn vaak zo kritisch op onszelf. Vooral als de dingen niet zo gaan zoals we willen. Dan zeggen we woorden tegen onszelf die we nooit tegen iemand anders zouden zeggen.

Hoe zou het voor je zijn, als je ’s ochtends bij het opstaan tegen jezelf in de spiegel zou zeggen:

‘Goedemorgen schat. Fijn je weer te zien’.

En dan als je de deur uitgaat en een laatste blik in de spiegel werpt: ‘Goh, wat zie je er leuk uit vandaag’.

Of na een presentatie op je werk: ‘Wat heb je dat goed gedaan lieverd. Ik ben trots op je’.

En in gesprek met een vriendin: ‘Wat ben ik toch een fijne vriend(in)’.

Dat maakt je vast heel blij.

We zijn het gewoon niet gewend om lief voor onszelf te zijn. Omdat ons oerinstinct ons zo opjaagt. Vanuit de intentie om ons scherp te houden en om fouten en problemen in de toekomst te voorkomen.

Maar het haalt er wel een beetje de glans vanaf. En is vaak helemaal niet nodig.

Het goede nieuws is dat je dit wel kunt ontwikkelen.

Heb jij nu ook het gevoel dat je jezelf meer naar beneden haalt dan nodig is? Dat je jezelf onder druk zet met negatieve boodschappen?

Wil je dat veranderen en positiever in het leven te staan en blij zijn met jezelf, met de dingen die je doet, wat je zegt en hoe je eruit ziet…?

Dan is mijn Compassietraining misschien wel wat voor jou.

In deze training ga je de positiviteit, de liefde en vriendelijkheid die in je zit voelen. Dat is een hele sterke kracht waarmee je jezelf kunt ondersteunen wanneer het even tegen zit. Een kracht die je helpt om met stress om te gaan en je weerbaar maakt voor tegenslag en onzekerheid.

Zodat je voluit kunt gaan genieten van het leven, van de dingen die je doet en de mensen waar je mee bent. Zelfs tijdens een crisis.

Hier alle info: https://mettamind.nl/mbcl-mindfulness-compassie-training/