Ik heb niet zoveel met al die diepzinnige quotes die op het internet rondzwerven. Je leest het en je klikt op het volgende dat je aandacht trekt. Maar bij deze stond ik even stil.
Ik nam een pauze, ademde en keek naar buiten, vanuit mijn tuinhuisje, naar het grasveld waar – na de maaibeurt van twee dagen geleden – de knalgele boterbloempjes en de schattige madeliefjes alweer naar boven kwamen.
Een Groenling zat op het voederbakje, druk bezig om met zijn sterke snavel de zonnebloempitjes open te kraken. Erboven op een dun takje van de Gele Iep zat een ongeduldige Koolmees die vond dat hij aan de beurt was. Linksachter in de hoek van de tuin, in de kleine kas, zag ik door de ramen de gele bloesems van de tomatenplant. Dit jaar een stuk later tot bloei gekomen. Ervoor de kruisbessen uit de fruittuin. Bijna klaar om geplukt te worden. Als de merels me niet voor zijn…
Ik vergeet er soms van te genieten als ik een computer werkdag heb. Dan komen er via de mail of tijdens het schrijven, allerlei prikkels voorbij waar mijn geest op reageert. Soms met zorgen of ik het allemaal wel goed doe. Of met alarmbellen dat ik het niet op tijd afkrijg. Of met de boodschap dat het gras van de buurvrouw groener is.
Dan is weer mijn oerinstinct aan het werk die me, tegen beter weten in, opjaagt. Om er zeker van te zijn dat ik er alles aan doe om veilig te zijn.
Herken je dat? Dan zou ik het niet persoonlijk maken.
Het betekent niet dat je niet goed genoeg bent. Of dat je (nog) harder moet werken. Of dat je ervoor moet zorgen dat het gras in jouw tuin nog groener wordt. Het is gewoon angst uit de oertijd. Dat heeft niets met dit moment te maken.
Ga je dat stemmetje de sfeer laten verpesten?
Neem anders even een pauze. En sta eens stil bij wat je NU hebt.
En adem…
En voel…
Wat is er dat je ziet dat je blij maakt? Wat is er in jezelf dat je blij maakt? Als je dat kritische stemmetje in je hoofd negeert, kun je dan blij zijn met je lichaam dat altijd zo hard voor je werkt? Kun je blij zijn met de mensen die dichtbij je staan? Of alleen al met het feit dat je ademt?
We vergeten vaak dat er zoveel meer is om dankbaar voor te zijn. Omdat dat stemmetje in ons hoofd vaak zo dominant is. Zou je dat niet eens tot bedaren willen brengen? Gewoon door af en toe en pauze te nemen en te voelen wat je wel hebt.
Of ga mee met onze retraites. Een hele fijne plek waar je een week lang je onrustige geest tot rust kunt brengen. Je leert hoe je hem kunt negeren als hij weer in paniek is en hoe je ruimte maakt voor je hart. Als je daarnaar gaat luisteren, ziet het leven er heel wat groener uit.
Hier alle info: https://mettamind.nl/yogavakanties/
