Een vogel raakt niet in zichzelf verstrikt… waarom wij wel?

Een vogel raakt niet in zichzelf verstrikt… waarom wij wel?

Wij zijn het enige soort op aarde dat zich zorgen maakt. Een hond ligt niet in zijn mand te tobben of hij die avond wel eten krijgt. Een vogel raakt niet verstrikt in zijn eigen vleugels. Een kat ligt niet wakker van de vraag of de buurtkat zijn territorium overneemt.

Wij mensen kunnen aardig piekeren over wat er in onze (grote en kleine) buitenwereld gebeurt. En als je je eenmaal zorgen maakt, komen er makkelijk nog meer zorgen bij. Alsof onze geest een haakje zoekt om zich aan vast te houden. De ene zorg leidt gemakkelijk tot de volgende zorg. En de volgende… Voor je het weet bestaat je wereld alleen nog maar uit kopzorgen. 

Dat is wat onze geest doet. Dat is ons oerinstinct dat altijd maar bezig is met het zoeken naar problemen en het zoeken van oplossingen. Omdat het er zeker van wil zijn, dat je veilig bent. Nu en in de toekomst. 

Maar het is niet alleen onze geest die het ons lastig maakt. Ook vanuit de buitenwereld komen de zorgen op ons af. Crisis is al jarenlang het meest gebruikte woord in de media. Een crisis verkoopt. Voor je het weet, denk je dat de hele wereld altijd maar in crisis is. 

Maar zou dat ook niet bias zijn? Mijn goede vriend Peter is rechercheur bij de politie en hij vertelde me onlangs dat de meeste ongelukken thuis gebeuren, doordat iemand van de trap valt. Als je daarop gaat letten, dan raak je ervan overtuigd dat trappen levensgevaarlijk zijn en zou je ze misschien allemaal wel willen verbieden. Of zeil je thuis alleen nog maar veilig vastgeketend aan een harnasje de trap af. 

Beetje overdreven natuurlijk, maar we hebben wel een keuze in wat we voeden. Richt je je aandacht op de negatieve dingen in de wereld of op het positieve? Ik denk dat het bijna geen keuze is, wil je van je zorgen afkomen. Ik zie de laatste tijd zoveel angst in de samenleving, in mijn omgeving, in mijn praktijk… Zoveel angsthaakjes. Zou je soms niet willen dat je ze zou kunnen negeren? Zodat je het mooie in deze wereld kunt meemaken. 

De zon die nog steeds schijnt. De vogeltjes die fluiten. De prachtige natuur, de bomen die in de bloesem staan. De fijne gesprekken die je voert. Het lekkere eten dat je aan het bereiden bent. Een weekendje weg dat eraan zit te komen. Lekker sporten. Is dat niet waar het leven voor is bedoeld? Geluk zit in het ervaren van de kleine dingen. Ook een cliché, maar een cliché is een cliché omdat het waar is. 

Voor het vinden van geluk hoef je niet de Mount Everest te beklimmen. Het is hier. Heel dichtbij. In dit moment. In jou. In je hart. In de verbinding. In het voelen. Als je dat eenmaal ziet, dan kun je het niet niet meer zien 

Wil je ook zorgelozer en meer vanuit je hart leven? Doe dan mee met onze mindfulnesstraining. Daarmee leer je jouw zorgen loslaten. Je laat ze voorbij gaan, als wolkjes aan de hemel. En dan ga je contact maken met jouw grote prachtige liefdevolle hart. En ziet de wereld er plotseling heel wat mooier uit. 

Just be nice

Just be nice

Wat gaat er door je heen als iemand die jou ziet aankomen nog even snel voor jou de deur openhoudt? Wat ga er door je heen als een auto voor je stopt als je op een onhandig punt de weg wilt oversteken? En wat als iemand met een volle boodschappenkar bij de kassa jou voor laat gaan als die ziet dat jij alleen maar een stronkje broccoli hoeft af te rekenen?

En wat als het andersom gebeurd? Wat gaat er door jou heen als jij voor iemand de deur openhoudt? Als jij stopt voor een voetganger? Als jij iemand bij de kassa voor laat gaan?

Waarschijnlijk zijn dat toch wel fijne momenten. Momenten waarin je ontspanning voelt, zorgen en gepieker even afwezig is en, als je er echt even bij stil staat, je misschien ook wel voelt dat je hart een beetje warmer wordt…? Hoe fijn is dat ❤️ ?

Er wordt ook wel eens gezegd dat vriendelijkheid het hart is van het boeddhisme. De stroming die voor ons de weg naar verlichting uitstippelt. Nu streef ik zelf niet specifiek naar verlichting, maar ik wel zoveel mogelijk positieve momenten in mijn leven.

De Amerikaanse meditatieleraar Noah Levin zegt dat je mensen die mediteren, kunt indelen in twee groepen. Zij die mediteren ‘because the want to suffer less’, en zij die mediteren ‘because they want more happiness

Waartoe behoor jij? Ik behoor zelf tot de laatste categorie. Ik ben verslaafd aan die kleine geluksmomentjes. Zo glimlach ik me de hele dag suf. Heerlijk om een glimlach terug te krijgen. Gaat helemaal vanzelf. Deze bliss kun je ook ervaren als je mediteert.

Vooral als je reflecteert op de positieve momenten in je leven en je wat langer stilstaat bij hoe je je toen voelde. Dan worden in het brein positieve neuronen afgevuurd en hoe meer positieve neuronen worden afgevuurd, hoe sterker dat patroon wordt en hoe positiever je je voelt.

En daarnaast is het natuurlijk ook een mooi moment om even de boel de boel te laten, je lekker te ontspannen en gewoon even heel gelukkig te voelen.

 

 

Het is onnatuurlijk, maar het helpt wel

Het is onnatuurlijk, maar het helpt wel

Eigenlijk doe je iets heel onnatuurlijks als je mindfulness beoefent, maar als je het eenmaal doorhebt, dan doe je niets anders meer. 

Met mindfulness neem je een pauze (dat is al wennen tegenwoordig) en je opent je je voor alle gedachten en emoties die voorbij komen. Je probeert ze niet weg te stoppen. Je zoekt geen afleiding. Je negeert ze niet, maar je opent je ervoor. Je laat het allemaal toe. Ook al is het een hoop onrust. Ook al zijn ze onplezierig. En dat zijn we natuurlijk niet gewend.

Want als iets onplezierig is, dan wil je er natuurlijk meteen vanaf. Als je een hete pan soep aanraakt, trek je je hand meteen terug. Als iemand tegen je schreeuwt, wend je je af. Als je onder de douche springt en het water is per ongeluk koud, dan doe je meteen de warme kraan aan. Als je per ongeluk eten dat over de datum is, in je mond stopt, spuug je het meteen uit. 

Heel verstandig. 

Het is onze (korte termijn) strategie om gevaar te vermijden en ervoor te zorgen dat we NU veilig zijn. 

Heel natuurlijk. 

Nu komt er natuurlijk ook wel eens iets onplezierigs voorbij als je mediteert. Zoals onrust. Een pijnlijke knie. Spanning bij de schouders. Herinneringen aan iets verdrietigs. Boosheid over iets wat niet goed is gegaan. Angst voor je gezondheid. Frustratie wanneer zaken anders zijn gelopen… 

En dan voelt het heel onnatuurlijk om dat nare gevoel maar gewoon toe te laten. Het paradoxale is dat juist in het toelaten van het onplezierige jouw ticket naar vrijheid is. Want als je het toelaat en het ziet voor wat het is (een gedachte die komt en ook weer zal gaan), dan gaat het.

Ga maar na. 

Als er in het park plotseling een hond naar je blaft, dan schrik je misschien even (= emotie) en denk je ‘waarom blaft die hond, waar is het baasje, gaat ie mij nu bijten’ (allemaal gedachten). Als dan de eigenaar de hond meetrekt en verder loopt, gaan al deze gedachten en emoties ook weer voorbij. Er was niets aan de hand. 

Gedachten en emoties komen en gaan. That’s live. En als ze gaan, dan ben je weer vrij. 

Dit is iets wat je kunt trainen. Het is geen rocket science. Het is een vaardigheid van de geest die je kunt trainen. Net zo goed als je een instrument kunt leren besteden. 

Het is deze training die mij zoveel vrijheid heeft gegeven. Ik deel het graag met je. 

In groepstrainingen maar ook steeds meer in 1-op-1 coachingstrajecten. Samen naar je mind kijken helpt enorm. Ik kan je helpen je blinde vlekken zichtbaar te maken, ik houd je een spiegel voor en ik geef je een liefdevol duwtje in de rug. Zo ga je nog beter inzien hoezeer je geest bezig is met vermijden, afleiding zoeken en onder het kleed schuiven van ongemak. En dat zijn juist patronen die je ‘gevangen’ houden in de stress. 

Hier alle info: https://mettamind.nl/mindfulness-trainingen/

Ik wens je een onnatuurlijk weekend toe. 

Met metta, 

WINEKE 

Het bos niet meer zien door de bomen

Het bos niet meer zien door de bomen

Verwonder jij je ook altijd zo als je door het bos loopt. Als je er bij stil staat hebben bomen toch iets magisch… heb je er bijvoorbeeld wel eens bij stilgestaan dat de bomen die je links en rechts ziet staan, met elkaar communiceren? Zelfs over grotere afstanden van tientallen meters, en misschien wel meer. Dit is wat ze kunnen:
  • Als een eik wordt aangevallen door een insect maakt hij zijn blad bitter door giftige looistoffen omhoog te sturen en vervolgens zie je dat de eiken in de buurt dat ook doen.
  • Een boom die op een droge plek staat, kan vocht ontvangen van een boom die op een natte plek staat.
  • In loofbossen zorgen de bomen ervoor dat hun toppen elkaar zelden echt raken. Om lichtconcurrentie te voorkomen.

Wij hebben altijd geleerd dat de natuur met elkaar concurreert, maar dat blijkt helemaal niet zo te zijn. De natuur wil zichzelf juist in balans houden. Bomen helpen elkaar. Bomen zijn veel sterker met elkaar verbonden dan we dachten.

De organismen in de natuur hebben elkaar nodig en de natuur weet dat te faciliteren.

Nu hebben wij mensen elkaar ook nodig. Net zoals de bomen in het loofbos. Wij zijn ook onderdeel van de natuur. Wij komen ook samen omdat we elkaars ondersteuning nodig hebben. Als wij samen komen dat de energie stromen. Wij helpen elkaar om te voelen, om te ontspannen, om ideeën naar boven te laten komen, om je blij te voelen…

Het interessante is, dat we het niet eens leuk te hoeven te vinden om er profijt van te hebben dat we samen komen. (Handig om te weten als je tegen verplichte familiebijeenkomsten opziet). Dat komt omdat ons lichaam, alleen al door samen zijn, het gelukshormoon oxytocine aanmaakt. En dan voel je je gewoon prettig. 

Dat zag je ook bij Paul Witteman toen hij een paar jaar geleden, in een van zijn televisieprogramma’s op zoek ging naar geluk. Hij bezocht de kerk, liet zich knuffelen, deed vrijwilligerswerk, beoefende yoga en probeerde zelfs mindfulness bij een van mijn collega’s.

Hij kon niet echt benoemen wat hem nou gelukkig maakt, maar hij voelde wel hoe fijn de contacten met andere mensen waren geweest. “De momenten waarop ik ‘gedwongen’ werd dingen samen te doen, zoals vrijwilligerswerk, in een koor zingen en mensen omarmen werkten voor mij het beste” vertelt hij in de serie. Daar kon zelfs zijn denkende geest niet omheen.

Verlang jij er ook naar om je even helemaal te kunnen ontspannen? Met MettaMind faciliteer ik met liefde trainingen en retraites waarmee je samen kunt komen met like-minded people. Je zult zien, na een dag is het alsof je elkaar al jaren kent. Gewoon, omdat je op dezelfde golflengte zit.

Je wordt tijdens elk programma compleet in de watten gelegd. Je hoeft geen enkele beslissing te nemen zodat je je heerlijk kunt ontspannen en je jezelf weer helemaal kunt opladen. Je zult met veel nieuwe inzichten en inspiratie weer huiswaarts gaan zodat je eenmaal thuis de stappen kunt nemen die nodig zijn om je leven weer (of nog meer) op de rit te krijgen.

Ik wens je een mooie dag met verbinding in liefde

Met metta,

WINEKE

Deze kapstok kan jouw kompas zijn!

Deze kapstok kan jouw kompas zijn!

Een van de krachtigste onderdelen van de compassietraining die ik sinds vorig jaar geef, is de kapstok waaraan alles wordt opgehangen.

In deze peptalk wil ik deze kapstok graag met je delen. Het is wat theoretisch, je zou er best wel eens veel aan kunnen hebben,

Het gaat over de drie ‘systemen’ die voor een groot deel bepalen hoe we ons voelen en wat we doen.

  • De eerste kennen we heel goed. Dat is ons gevaarsysteem dat ons waarschuwt voor gevaar en zorgt dat we in actie komen (de bekende fight/flight/en soms freeze reactie).
  • De tweede is ons jaagsysteem. Dat gaat over streven naar korte termijn behoeftebevrediging: eten, status, seks, spullen. Ontstaan in de oertijd toen er schaarste was, want je wist nooit wanneer er een volgende kans voorbij zou komen.
  • Het derde systeem, en dat wil ik hier graag uitlichten, is ons zorgsysteem. Ontwikkeld door de natuur voor ons ‘zoogdieren’ zodat we goed voor ons nageslacht, voor elkaar maar ook voor onszelf zorgen.
We zorgen vaak heel goed voor onze kinderen, ons omaatje, ons huisdier, voor een goede vriendin die hulp nodig heeft, maar we vergeten we nog wel eens voor onszelf te zorgen. Terwijl dat ons, vooral nu, zo goed van dienst kan zijn.
  • Om jezelf gerust te kunnen stellen op momenten dat je in de stress schiet.
  • Om jezelf een knuffel te kunnen geven wanneer je het moeilijk hebt en je kunt zeggen, het is ok, het gaat ook weer voorbij.
  • Om op momenten dat je boos wordt op jezelf, je kunt zeggen ‘Ik ben ook maar een mens. Ik doe wat ik kan en dat is goed genoeg.’

Ons zorgsysteem is een hele krachtige bron van heling. Het is alleen ondergesneeuwd door ons jaag- en gevaarsysteem dat zo overprikkeld is.

Maar je kunt het wel versterken. Door te zakken vanuit je gestreste hoofd naar je lichaam. En je hand op je hart te leggen en de geruststellende beweging van je adem te voelen.

Misschien ook nu? Met je hand op je hart… het voelen van de ademhaling….

En je dan voel je misschien ook wel de zorgzame liefde die in jou zit. Diezelfde liefde die jij hebt gekregen van mensen die jou waarderen. Diezelfde liefde die jij geeft aan mensen die jij waardeert. Een zorgzaamheid die je rust, ontspanning en voldoening geeft. Als een antidote voor angst en stress.

Misschien een interessant experiment om het komend weekend te leven vanuit je zorgsysteem: op momenten dat je even in de war bent, leg je je hand op je hart, volg je de ademhaling en voel je hoe jouw liefdevol hart je ondersteunt.

.
Ik ben benieuwd wat deze blog met je doet. Als je het leuk vindt, kun je hieronder een reactie achterlaten.
.
Meer weten over onze compassietraining? Hier alle info: https://mettamind.nl/mbcl-mindfulness-compassie-training/
Wat we met mindfulness over het hoofd zien

Wat we met mindfulness over het hoofd zien

Ik heb soms wel eens het idee dat we met mindfulness iets over het hoofd zien.

We beginnen vaak met de beste intenties. We willen meer rust in ons hoofd en rust in ons leven. En misschien zitten we ook wel regelmatig op ons kussentje. Om te leren ‘onze gedachten voorbij te laten gaan als wolkjes aan de hemel’. En vaak voelt dat ook heel goed. Je krijgt rust in je hoofd, je hebt weer energie en zin in de dag.

En dan… gaat je laptop open, check je je telefoon en komt er een stortvloed aan informatie over je heen. Vaak voor een groot deel NIEUWS. Nieuws over corona, over wat we allemaal wel en niet kunnen en mogen, over de vluchtelingen crisis, over ongelijkheid, over het klimaat…

En weg is de rust.
 En is er dezelfde kater als op de tweede dag na je vakantie. Wanneer het fijne vakantiegevoel weggesmolten is, als sneeuw voor de zon.

Hoe zou het voor je zijn als je dit soort berichten gewoon helemaal niet meer bekijkt? Als je alleen maar informatie opzoekt dat je nodig hebt? Om je werk te doen, om in contact te blijven met naasten, om je te laten inspireren?

Zou dat je helpen om je rust te behouden?

En misschien wel belangrijker, zou het met meer rust ook niet makkelijker zijn om naar binnen te gaan en te voelen wat jij nodig hebt?

Is dat nu niet veel waardevoller dan al die boodschappen die je vertellen hoe jij je leven moet leiden?

Je (wat vaker) afsluiten voor al dat nieuws is belangrijk om mindful te kunnen leven. Dat is wat we niet over het hoofd moeten zien.

Met MettaMind help ik je graag om je af te sluiten voor dat wat er ‘buiten gebeurd’ en je te openen voor dat wat er binnen gebeurd.

Want in je eentje kan het knap lastig zijn. Onze geest is zo verslaafd aan al die prikkels. Ga maar na, op het moment dat je even niets te doen hebt, pak je je telefoon. Om op zoek te gaan naar informatie.

Als alle nieuwsupdates en appjes zijn gelezen, dan maar Het Weer…

Ik wil je graag leren hoe je deze neiging van de geest kunt negeren en hoe je naar binnen kunt gaan. Want daar zit je geluk. Daar begint je vrijheid.

Zo geven we meerder keren per jaar mindfulness, compassie en vervolgtrainingen, retraites en coachingstrajecten om op te ruimen wat jouw groei en geluk in de weg zit.

Hier onze complete agenda voor 2022. Wie weet zit er wat voor je bij.