Het paard wist precies wat ze moest doen

Het paard wist precies wat ze moest doen

Vroeger was ik een paardenmeisje. Als de kleinste mocht ik vaak op Bobby, een razendsnel zwart shetland pony-tje waar je heerlijk op kon galopperen. Het was ook best een eigenzinnig beestje. Een keer besloot hij, terwijl ik nog in het zadel zat, om lekker te gaan rollen in het ondiepe water van het meertje waar de paarden aan het drinken waren. Geschrokken greep ik mijn vriendinnetje Brenda vast, die vlak naast mij op haar pony zat. Ik trok haar zo mee het water in.

Deze keer had ik met een wat groter exemplaar te maken. Een alfa-merrie van een kudde van zes. In tegenstelling tot wat veel mensen denken, is de leider van de groep niet de harem-hengst maar de alfa-merrie.

Als proefpersoon van een pilot ‘mindfulness met paarden’ liep ik met vier vrouwen het drassige weiland in. Niet recht op de paarden af, maar in een boog. Anders zouden ze zich bedreigd voelen.

Aangekomen werd mij gevraagd om dicht tegen de merrie aan te gaan staan. Om vervolgens een rondje om haar heen te lopen. Ja, ook langzaam achter langs haar enorme achterwerk. Ook voor een paardenmeisje best spannend.

Maar de merrie verroerde zich niet. Ze bleef heel rustig staan en observeerde geduldig hoe een ietwat gespannen vrouw om haar heen liep.

Totdat ik achter me een gesnik hoorde. Een van de deelnemers was hevig geëmotioneerd geraakt. De tranen stroomden over haar wangen.

Niemand deed wat. Alsof de tijd even stil stond. Alsof we ons even geen raad wisten.

Maar mijn paard wist wel wat te doen. Met grote elegante passen stapte ze heel rustig naar de vrouw en ging naast haar staan. En bleef daar gewoon staan.

Alsof ze haar wilde troosten. Gewoon door er te zijn. En dat werkte.

De vrouw (geen paardenmeisje) reageerde wat verbaast, ook een beetje geschrokken, maar haar tranen verdwenen. Ze haalde diep adem en kwam langzaam weer tot rust.

Soms zijn er helemaal geen woorden nodig om weer tot jezelf te komen. Soms hoeven er geen oplossingen bedacht te worden. Soms is alleen al het samen zijn voldoende. Met een open hart en liefdevolle ogen.

In het boeddhisme wordt in deze context gesproken over een sangha. Een groep mensen dat samen komt om met elkaar te zitten. Om zo elkaar te steunen in de uitdagingen van het leven.

Met MettaMind wil ik daar graag aan bijdragen. Voor jullie, en zeker ook voor mezelf.

Mocht je behoefte hebben om samen met een groep like-minded people te zijn, in een prettig omgeving waar je tot rust kunt komen en je ook nog eens helemaal in de watten wordt gelegd, kijk dan eens naar mijn yogavakanties. Wie weet is het ondersteunend voor je.

Ik wens je een verbonden dag.

Met metta,

WINEKE

Niemand lachte me uit

Niemand lachte me uit

De meest gestelde vraag na onze vakantie is vast “Hoe kan ik het vakantiegevoel zo lang mogelijk vasthouden?”

Nu heb ik altijd van mijn mindfulness meditatieleraren geleerd dat alles voortdurend verandert en dat je ‘een gelukzalig gevoel’ niet kunt vasthouden. Je kunt eigenlijk niets vasthouden. Al helemaal niet hoe je je voelt.

Het heeft zelfs het tegenovergesteld effect. Proberen dat fijn vakantiegevoel vast te houden geeft juist stress. Wellicht omdat je onbewust ook wel weet dat je eenmaal thuis toch weer meegezogen wordt in de maalstroom van het dagelijks leven met alle to-do’s, verplichtingen en verantwoordelijkheden.

Toch riepen mijn eerste yoga- en mindfulnessretraites op Bali en de vakanties die daarop volgden, dezelfde vraag bij mij op.

Hoe kon ik dat fijne Bali gevoel meenemen naar Nederland?

  • De rust waarmee Kadek iedere ochtend de stenen vloer veegt.
  • De aandacht waarmee Wayan rond het middaguur de groenten snijdt.
  • De liefde waarmee Nengha de kleine offermandjes in elkaar vouwt en met bloemetjes vult.
  • De schoonheid van de natuur, de prachtige Balinese kunst, de serene rust van de goudgele tempels.

Het was helaas niet in mijn koffer te proppen. Maar het inspireerde me wel om te onderzoeken hoe ik dat ontspannen en tevreden Balinese gevoel ook thuis kon creëren.

De vraag is dan: “Wat geeft je een vakantiegevoel?”

Voor mij is dat bijvoorbeeld:

  • Een dag zonder verplichtingen.
  • ’s Ochtends wakker worden zonder wekker.
  • Ook eens lekker buiten de deur gaan brunchen of lunchen.
  • Geen media (of in ieder geval veel minder).
  • Geen telefoon (of in ieder geval veel minder).
  • Alle ruimte hebben om te gaan doen waar ik op dat moment zin in heb.
  • De natuur in gaan en prachtige (culturele) schoonheid zien.

Dat moet toch wel kunnen in Nederland?

Misschien wel door één eenvoudige aanpassing: je agenda minder vol proppen.

Hoewel dat meestal niet zo eenvoudig is. Iets in onze mind maakt dat we altijd voor iedereen beschikbaar moeten zijn, dat onze to do-lijst leeg moet komen en we talloze projecten moeten managen.

In het boek ‘Droom Groot’ waarin Eva Jinek vrouwen interviewt over hun levenskeuzes, geeft Maite Hontelé een mooie tip:

“Zeg niet alleen maar JA omdat je tijd hebt of omdat het je vraagt.”

Maite is een Nederlandse, in Latijns Amerika zeer beroemde trompettiste, die na haar burn-out Colombia verliet en theater directeur werd in Nijmegen. Dus zei kan er misschien wel wat over zeggen…

Ik kan me echter voorstellen dat de grootste uitdaging hierin niet is “Waar zeg ik JA tegen?”, maar “Hoe zeg ik NEE?”.

Daar is soms best wel wat moed voor nodig. Want je weet dat niemand het leuk vindt om NEE te horen. En je wilt mensen niet teleurstellen of boos maken…

Maar vaak zijn de gevolgen minder groot dan je denkt. NEE is niet het einde van de wereld. En iemand die teleurgesteld is, komt daar vast ook wel overheen. NEE uit een goed hart wordt vaak best wel geaccepteerd.

Herken je dit? Vind jij het ook lastig om ruimte voor jezelf te maken om even lekker niets te doen, alsof je vakantie hebt in eigen land

In mijn boek De Metta Cirkel, een vijf stappen plan voor een gezond en tevreden leven, zonder (onnodige) stress, gaat de 2de stap over ‘Ruimte maken in je leven’.

Je kunt dit hoofdstuk gratis in je inbox ontvangen:

JA, ik ontvang graag de 4de stap van De Metta Cirkel.

ik wens je veel leesplezier en inspiratie toe.

Op naar vakantie in eigen huis!

Met metta,

WINEKE

PS Wil je een grotere reset doen? Om nu echt patronen te veranderen en voor jezelf te gaan kiezen? Kijk dan eens naar onze yogavakanties.

 

 

 

 

 

 

 

Jouw favoriete emoticon

Jouw favoriete emoticon

Hoe wil jij je voelen? Wat is jouw aller aller fijnste gevoel? 

Mijn favoriet is deze: 😇. Maar ik moet altijd het meeste lachen om deze: 😬. Zo grappig om te bedenken welke emotie(s) en gedachten achter deze koppies zitten. 

Wat is jouw favoriete emotiecon? 

Je wilt je vast altijd wel zo voelen: 🤩? Of zo: 🥳? Of zo: 😁? Of lekker zen zo: 😇?

Jammer dat je dat niet met een druk op de knop kunt regelen 💪🏻. 

Onze stemmingen wisselen vaak zo snel: 

  • Het is lekker weer, je bent blij.
  • Er komt een te krappe deadline in je gedachten voorbij, je stemming daalt.
  • Een herinnering aan een fijn gesprek, je voelt je weer goed.
  • Dan je to do-lijst. Frustratie over dat die nooit af is.
  • Je kat geeft je een kopje. Je voelt je weer ontspannen. Een glimlacht komt op je gezicht.
  • Je staat buiten en plotseling begint het te regenen. Bah… 

We worden vaak zo heen en weer geslingerd tussen positieve en negatieve gevoelens. Om er tureluurs van te worden. 

Ik blijf het magisch vinden dat – in plaats van het negatieve weg te duwen, juist het toelaten wat het negatieve én daar mild en met compassie naar te kijken, je zoveel gelukkiger maakt. 

Het toelaten van wat er is, vermindert stress, spanning en frustratie. Omdat er gewoon mag zijn wat er is… 

Omdat jíj́ mag zijn wie je bent. 

Mogen zijn wie je bent, met je fijne én met je lastige kanten, haalt al een hele hoop stress weg. Want er is geen verzet, maar je beweegt méé met het leven. En dan kun je echt van dit leven gaan genieten in plaats van dat je het ziet als een eindeloze weg met problemen die opgelost moeten worden. 

Misschien een aardig oefeningetje: de eerstvolgende keer dat iets je tegen zit, stop dan even… 

sta stil ga zitten als dat kan neem drie lange diepe ademhalingen voel de beweging van de inademhaling voel de beweging van de uitdademhaling 3x. 

Misschien nu even voelen hoe dat voelt? Drie ademhalingen… 

En kom dan pas in actie. Misschien zeg je: “Jaaaaa, dat weeeet ik wel… Dat heb ik vaker gehoord.” 

Maar iets weten en het niet doen, is hetzelfde als iets niet weten.

Met MettaMind help ik je graag om het ook echt te gaan doen.

Ik wens je een fijne dag met veel korte adempauzes.

Met metta, 

WINEKE

De magie van havermout

De magie van havermout

Op het kleine houten tafeltje staat een kom dampende havermout. Gepimpt met rozijnen, kaneelpoeder, kokosrasp, wat chia zaadjes, stukjes mango en een kiwi. Rechts achter de kom havermout staat een mok verveine thee en borrelglaasje met een schattig blauw bloemetje. Links ligt een papieren servetje. Daarnaast een banaan. Ik nam alle tijd om dit stilleven te aanschouwen want voorlopig hoefde ik helemaal nergens heen. Ik had niets anders te doen. Geen actiepunten, geen emails, mijn agenda bleef gesloten en mijn telefoon stond uit.

Het was halverwege mijn meditatieretraite bij Sangha Metta in Naarden en de drukte van het dagelijks leven was inmiddels van me afgegleden. Ik voelde een weldadige rust en vanuit die rust kwamen dit soort kleine wondertjes naar boven. 

Nu denk je misschien zo bijzonder is dat toch niet, een kopje havermout? Misschien vind je het niet eens lekker. 

Ik bekijk het meestal ook niet zo, maar nu zag ik heel iets anders… Ik zag de kleine pareltjes die de natuur ons heeft geschonken. 

  • Druiventrossen, geplukt en gedroogd onder de warme zon. Kaneelstokjes, ontstaan doordat binnenste bast van de Aziatische kaneelboom zichzelf oprolt wanneer het afgesneden wordt.
  • Mango, van de mangoboom uit zuidoost Azië die maar liefst 40 meter hoog kan worden, met enorme uiteenlopende takken en waar je lekker in kunt klimmen. Iets wat mijn lief Dean in zijn kindertijd vaak deed om dan het fruit met een beetje sambal op te peuzelen.
  • Chiazaadjes, van de chia struik met haar paarse bloemetjes, waarvan de Azteken als wisten dat het zo voedzaam was. Bloemetjes uit de tuin waar de bijtjes van genieten. Die op hun beurt weer zorgen voor de bevruchting van planten.
  • Het papier van het servetje, gemaakt van houtvezels van de bomen die zo waardevol zijn voor onze gezondheid. 

En wat denk je van alle mensen die eraan bij hebben gedragen dat dit nu op mijn tafeltje ligt? De kok, de mensen van het retraitecentrum, de mensen die al deze heerlijkheden hebben geplukt, bewerkt, verpakt en vervoerd… 

Als je daarbij stil staat, dan is het misschien toch wel bijzonder? 

Je kunnen verwonderen over de kleine dingen van het leven, met respect voor de natuur en de mensen, helpt je om meer te genieten. Blijvende tevredenheid zit voor een groot deel in het kunnen zien wat je hebt. Dankbaar zijn voor wat je hebt, geeft je het gevoel dat wat je hebt genoeg is. Angst voor schaarste verdwijnt en het wordt makkelijker om vrij en onbezorgd te leven. 

Kijk eens naar wat er nu voor jou op de tafel ligt? Wat zie je? Waar komt het vandaan? Hoe en waarvan is het gemaakt? Wie zouden er allemaal aan mee hebben gewerkt dat dit daar nu ligt? 

Je ziet het alleen als je er aandacht voor hebt. En je mist het als je in gedachten bezig bent met je emails, je to do-lijst en al het andere wat je allemaal nog moet doen. 

Dit kunnen zien is een kwestie van trainen. Je kunt jezelf als het ware herprogrammeren om meer te genieten van het leven. Enkel en alleen door te oefenen om aandacht te hebben voor wat er nu is… Nu, alleen maar nu… En nu… 

Dat hoeft helemaal geen grote inspanning te zijn. Dat kan al met tien minuten per dag. Dus waarom niet?

Ik ben er al wat vaker geweest, dus als je het spannend vindt of niet zo goed weet hoe, dan loop ik graag even met je mee. Als je wilt kunnen we daar een keer een gesprekje voor inplannen. Ik noem het mijn ‘Gratis Op Weg Naar Rust Sessies. Daarin geef ik je drie waardevolle tips die jou persoonlijk gaan helpen om mee te genieten van het leven. Zonder verplichting, je zit nergens aan vast. Ik help je graag. 

Ja leuk, ik plan graag een gesprekje met je in.

Met metta, 

WINEKE 

Niemand lachte me uit

Niemand lachte me uit

We zaten in een kring op onze kussentjes in de zon op het dakterras. Voor ons de open ruimte van een rimpelloze zee, in de verte de eilanden Capri en Ischia en achter ons de beschutting van de torenhoge sparren. De lucht was zoals gebruikelijk strakblauw en er stond een zwoel windje. Om ons heen waren de zwaluwen al begonnen met hun duikvluchten naar insecten. Iets wat je zo mooi van dichtbij vanuit de villa op de berg kunt aanschouwen. 

Het was de laatste sessie van onze retraite in Castellabate. We stonden op het punt om te beginnen met het ‘afscheidsritueel’ waarvoor ik twee gedichten wilde voordragen. De afronding van een retraite vind ik een van de mooiste momenten van mijn werk. Hierin wordt vaak gedeeld wat het programma je heeft gebracht, nadat je een week lang alle ballast en ruis van je af hebt geschud. Vaak met hele mooie liefdevolle ontroerende woorden. Woorden waar in ons drukke dagelijkse leven maar weinig ruimte voor is. 

Ik had het eerste gedicht net voorgedragen, we hadden elkaar bedankt en dan was dit het moment van ‘de uitsmijter’. Mijn mooiste gedicht. Een gedicht dat ik al meer dan tien jaar voorlees. Een prachtig afscheidsverhaal dat vast nog zal nagalmen tijdens de terugreis. Gegarandeerd kippenvel en een traantje. 

Maar na drie zinnen viel ik stil… 

Ik was precies hetzelfde gedicht aan het voorlezen dat ik drie minuten daarvoor had voorgedragen. Dezelfde zinnen, dezelfde boodschap… en nog 9 zinnen te gaan. 

Oeps. Daar ging mijn uitsmijter. Weg spanningsboog. Weg mooi momentje. Wat nu? Best een uitdaging voor een miss perfect die altijd alles zo goed voorbereid. 

Wat zou jij doen? 

Wat deed ik? 

Ik las maar gewoon door. Rondde het gedicht af, nam een paar minuten stilte om de boodschap door te laten werken (nu dus voor een tweede keer) en sloot met het belletje formeel de retraite af. 

Dat was het. Ik werd niet uitgelachen. Niemand wees me op mijn vergissing. Niemand vroeg me waarom ik twee keer hetzelfde gedicht had voorgelezen. Er gebeurde niets. 

Of eigenlijk, er gebeurde precies hetzelfde als altijd aan het einde van een retraite. We gingen zen, gelukkig en uitgelaten naar beneden voor de laatste maaltijd. 

We kunnen soms zo inzitten over onze ‘vermeende’ fouten. Dit was natuurlijk maar klein, maar toch zitten we onszelf ook om de kleinste foutjes op de kop. En zeggen we dingen tegen onszelf die we nooit tegen iemand anders zouden zeggen. “Stommerd, waarom doe je dat nou weer? Je ziet er niet uit vandaag! Idioot, waarom ben je dat nou weer vergeten.” 

Maar wanneer doe je iets fout? En zijn het eigenlijk wel fouten? Soms loopt het leven anders dan gepland, soms gebeurt er iets onverwachts of verwarrends. Maar is dat erg? Moet het precies zo lopen zoals bedacht of is iets anders ook ok? Het probleem, de fout ontstaat vaak pas als je jezelf gaat afstraffen. 

Wat als je de volgende keer dat je denkt dat je een fout maakt, tegen jezelf zegt: Maak je geen zorgen, het is niet erg. Het loopt nou even iets anders dan gedacht. Ik kan nou eenmaal niet in de toekomst kijken. Ik deed wat ik kon. Meer had ik niet kunnen doen.” 

Ik wens je een week met veel vouten. 

Met metta, 

WINEKE 

Ze werd rood en pakte demonstratief een speculaasje

De trein naar Amsterdam zou pas over een half uur verstrekken dus Celine had nog alle tijd om wat lekkers te kopen. Bij de stationsrestauratie vond ze een pak speculaasje en ze installeerde zich tevreden aan een leeg tafeltje waar ze haar boek opensloeg. 

Celine glimlachte naar de tanige jonge man die naast haar ging zitten en verloor zich al snel in het verhaal. Geritsel aan de andere kant van de tafel trok haar aandacht. “Wat? Deze jonge man pakt zomaar een koekje uit mijn pak speculaasjes!” 

Ze voelde dat ze rood werd, durfde niets te zeggen en pakte demonstratief ook een speculaasje. De jonge man pakte er nog een en zonder op of om te kijken nog een. “Wat een brutaliteit! Dit wordt toch wel heel irritant.” Nog steeds durfde Celine niets te zeggen. Ze pakte nog een keer een speculaasje. 

Dat ging zo door totdat er nog maar één koekje over was… Inmiddels kookte ze van binnen. De man pakte zonder blikken of blozen het laatste koekje, brak het in tweeën en gaf de helft aan Celine. Het andere deel stak hij in zijn mond en al kauwend liep hij weg. 

Je kunt je vast voorstellen hoe verbouwereerd Celine was, toen ze later in de trein haar tas open maakte om haar OV kaart te laten zien en daar haar pak speculaas aantrof. Al die tijd was zij dus zíjń koekjes aan het eten. 

Je hebt het vast zelf ook wel eens ervaren. Dat je iemand in eerste instantie ergens van beschuldigd om er later achter te komen dat dat helemaal onterecht was. En er juist positieve intenties waren geweest. 

Dat komt omdat onze mind een ‘negativity bias’ heeft. We zien eerder het negatieve dan het positieve in ons leven. Want we moeten voorbereid zijn op problemen. 

Daarom blijft dat wat niet goed hangen en dat wat wel goed gaat vergeten we. Want dat is niet interessant voor onze mind. Wat niet goed gaat in ons leven moeten we onthouden. Om te voorkomen dat dat ons in de toekomst in de problemen brengt. En om ervoor te zorgen dat we van onze fouten leren. Vroeger belangrijk voor onze overlevering, maar nu maakt het ons nu vaak ongeruster dan nodig is. 

Ik wil je graag voor komende week uitnodigen voor een experiment. Doe je mee? 

Kijk eens of je van de gebeurtenissen en de mensen om je heen kunt zien vanuit een positieve bril. En negeer negatieve gedachten. Zo kun je bijvoorbeeld : 

De positieve bedoelingen van de mensen om je heen zien.
Bedenken wat ging goed in plaats van piekeren over fouten die je hebt gemaakt.

Je richten op groei en ontwikkeling in plaats van op tekortkomingen.

En wees flexibel in relaties. Neem een verzoenende houding aan, in plaats van je te focussen op wat er niet goed is. 

Zo maak je contact met je Innerlijke Helper zoals ik hem/haar noem in De Compassie Training. Jouw innerlijke helper helpt je: 

Om met tegenslag om te gaan
Geeft je meer zelfvertrouwen
Maakt je over het algemeen een positiever mens

Wil je ook jouw ‘Innerlijke Helper’ ontmoeten? 

Iemand die er altijd al voor je is geweest en die staat te popelen om je te helpen om ontspannen en tevreden te leven? Doe dan mee met mijn Compassie Training. Je zult aangenaam verrast zijn over wie je daar zult aantreffen.