Actueel, Compassie, Mindful leven, Mindfulness, Mindfulness tips, Ontspannen
Ik heb heel lang gedacht: “Mindfulness is goed voor alles”. Het heeft me zoveel gebracht sinds het op mijn pad is gekomen via yoga op de sportschool, meditatie en het boek ‘Meditatief Ontspannen’ van Jon Kabat-Zin. Rust, verbinding, ruimte voor de dingen die mij voldoening geven, mijn eigen bedrijf MettaMind waarmee ik zoveel mooie trainingen geef, inspirerende coachingssessies voer en prachtige retraites geef op de mooiste plekken van Bali, Ibiza, Italië en nu in Andalusië.
Ik heb me meer dan vijftien jaar ondergedompeld in de mindfulness. Ik verslond boeken, bekeek alle filmpjes van Kabat Zinn (wat kan die man mooi vertellen), ging ieder jaar een week op stilte retraite, in 2022 twee weken…
Mijn filosofie was dat als je beklemmende gedachten en emoties zou kunnen laten gaan en je ruimte zou maken voor je hart, je intuïtie, je gevoel of hoe je het ook wilt noemen, je komt tot een gezond en tevreden leven, zonder (onnodige) stress.
Ik had mijn pad gevonden.
Maar toch begon het een paar jaar geleden weer te kriebelen. Ik voelde dat er ruimte kwam voor meer. Ik wilde meer dan alleen maar op mijn kussentje zitten om mijn gedachten te observeren, mijn geest te kalmeren en naar mijn intuïtie te luisteren.
Want hoewel ik inmiddels heel goed op mijn kussentje kon zitten, bleven in het dagelijks leven oude belemmerende patronen me in de weg zitten. Zeker wanneer het even niet ging zoals ik had verwacht of wanneer dierbaren toch iets anders wilden dan ik.
“Mindfulnesstrainers zijn ook maar mensen”, hield ik mezelf dan maar voor.
Bijzonder hoe er, als je met een bepaalde intentie om je heen gaat kijken, er vanzelf op je pad komt wat je nodig hebt. En dat kwam via de documentaire ‘De Paardenjongen’.
Een indrukwekkend verhaal over het jongetje Rowan dat gediagnostiseerd was met autisme en steeds meer in zichzelf keerde. Omdat Rowan wel contact leek te maken met paarden en zijn vader de kracht van sjamanen had gezien, besloten zijn ouders een reis naar Mongolië te maken. Daar kon gewerkt worden met paarden en sjamanen. De reis dreigde in eerste instantie op een grote mislukking af te stevenen, maar uiteindelijk wist de sjamaan samen met Rowan grote stappen te zetten in zijn ontwikkeling.
Wat mij naast dit bijzondere verhaal over Rowan is bijgebleven, is de ondersteuning die zijn moeder Kristin Neff tijdens de moeilijke momenten ondersteuning vond in compassie voor zichzelf.
Door minder streng, veeleisend en oordelende te zijn voor zichzelf op de momenten dat het moeilijk was met Rowan (zoals die ene keer in het vliegtuig toen hij helemaal door het lint ging), kon ze veel beter met hem en de situatie omgaan.
Fascinerend. Daar wilde ik wel meer over weten.
Follow the bread crumps…
Plotseling leek iedereen met compassie bezig te zijn.
Mijn toenmalig collega Frits Koster van het Instituut voor Mindfulness (nu Gentle Minds), bleek een prachtige training over het thema zelfcompassie te hebben ontwikkeld. Want zoals Frits met een knipoog zegt, als je alleen maar op je kussentje zit dan word je zo’n zijnsdweil.
Wat hij bedoelt en wat ik ook voel en wat Kristin Neff ook zegt, is dat je meer kunt doen dan mindful opmerken wat er is.
Met compassie geef je jezelf een extra tool om te ontspannen en jezelf niet zo af te wijzen als het verkeerd gaat. Wat je helpt om mild met stressvolle situaties om te gaan.
Kunnen erkennen dat je ook maar een mens bent, weten dat je doet wat je kunt, en weten dat dat echt goed genoeg is, opent nieuwe deuren en maakt het leven een stuk liefdevoller.
Je kunt beter met stress omgaan, je bent beter bestand tegen onverwachte situaties, je geniet meer van de dingen die je doet en je relaties worden betekenisvoller.
Hoe fijn is dat…
Mindfulness het wasmiddel en compassie de wasverzachter.
Inmiddels geef ik al een paar jaar deze mooie compassietraining en ieder keer ben ik weer onder de indruk van de kracht van compassie.
We hebben zo geleerd dat we hard moeten werken en dat het altijd beter kan. Maar wanneer is het dan goed genoeg? Zo putten we onszelf uit en zijn we nooit tevreden.
Deze training gaat je uit deze programmering halen. Je gaat ontdekken dat je een intern zorgsysteem hebt dat je kan helpen om de dingen te doen vanuit vertrouwen en vriendelijkheid in plaats vanuit het moeten vechten voor je plekje.
Wil je hier mee over weten, hier vind je alle info.
Ik wens je een compassievolle dag.
Met metta,
WINEKE
Compassie, Jezelf kalmeren, Mediteren, Mindfulness, Mindfulness & Coaching, Mindfulness tips, Ontspannen, Stress release, Tot rust komen
De meest gestelde vraag na onze vakantie is vast “Hoe kan ik het vakantiegevoel zo lang mogelijk vasthouden?”
Nu heb ik altijd van mijn mindfulness meditatieleraren geleerd dat alles voortdurend verandert en dat je ‘een gelukzalig gevoel’ niet kunt vasthouden. Je kunt eigenlijk niets vasthouden. Al helemaal niet hoe je je voelt.
Het heeft zelfs het tegenovergesteld effect. Proberen dat fijn vakantiegevoel vast te houden geeft juist stress. Wellicht omdat je onbewust ook wel weet dat je eenmaal thuis toch weer meegezogen wordt in de maalstroom van het dagelijks leven met alle to-do’s, verplichtingen en verantwoordelijkheden.
Toch riepen mijn eerste yoga- en mindfulnessretraites op Bali en de vakanties die daarop volgden, dezelfde vraag bij mij op.
Hoe kon ik dat fijne Bali gevoel meenemen naar Nederland?
- De rust waarmee Kadek iedere ochtend de stenen vloer veegt.
- De aandacht waarmee Wayan rond het middaguur de groenten snijdt.
- De liefde waarmee Nengha de kleine offermandjes in elkaar vouwt en met bloemetjes vult.
- De schoonheid van de natuur, de prachtige Balinese kunst, de serene rust van de goudgele tempels.
Het was helaas niet in mijn koffer te proppen. Maar het inspireerde me wel om te onderzoeken hoe ik dat ontspannen en tevreden Balinese gevoel ook thuis kon creëren.
De vraag is dan: “Wat geeft je een vakantiegevoel?”
Voor mij is dat bijvoorbeeld:
- Een dag zonder verplichtingen.
- ’s Ochtends wakker worden zonder wekker.
- Ook eens lekker buiten de deur gaan brunchen of lunchen.
- Geen media (of in ieder geval veel minder).
- Geen telefoon (of in ieder geval veel minder).
- Alle ruimte hebben om te gaan doen waar ik op dat moment zin in heb.
- De natuur in gaan en prachtige (culturele) schoonheid zien.
Dat moet toch wel kunnen in Nederland?
Misschien wel door één eenvoudige aanpassing: je agenda minder vol proppen.
Hoewel dat meestal niet zo eenvoudig is. Iets in onze mind maakt dat we altijd voor iedereen beschikbaar moeten zijn, dat onze to do-lijst leeg moet komen en we talloze projecten moeten managen.
In het boek ‘Droom Groot’ waarin Eva Jinek vrouwen interviewt over hun levenskeuzes, geeft Maite Hontelé een mooie tip:
“Zeg niet alleen maar JA omdat je tijd hebt of omdat het je vraagt.”
Maite is een Nederlandse, in Latijns Amerika zeer beroemde trompettiste, die na haar burn-out Colombia verliet en theater directeur werd in Nijmegen. Dus zei kan er misschien wel wat over zeggen…
Ik kan me echter voorstellen dat de grootste uitdaging hierin niet is “Waar zeg ik JA tegen?”, maar “Hoe zeg ik NEE?”.
Daar is soms best wel wat moed voor nodig. Want je weet dat niemand het leuk vindt om NEE te horen. En je wilt mensen niet teleurstellen of boos maken…
Maar vaak zijn de gevolgen minder groot dan je denkt. NEE is niet het einde van de wereld. En iemand die teleurgesteld is, komt daar vast ook wel overheen. NEE uit een goed hart wordt vaak best wel geaccepteerd.
Herken je dit? Vind jij het ook lastig om ruimte voor jezelf te maken om even lekker niets te doen, alsof je vakantie hebt in eigen land
In mijn boek De Metta Cirkel, een vijf stappen plan voor een gezond en tevreden leven, zonder (onnodige) stress, gaat de 2de stap over ‘Ruimte maken in je leven’.
Je kunt dit hoofdstuk gratis in je inbox ontvangen:
JA, ik ontvang graag de 4de stap van De Metta Cirkel.
ik wens je veel leesplezier en inspiratie toe.
Op naar vakantie in eigen huis!
Met metta,
WINEKE
PS Wil je een grotere reset doen? Om nu echt patronen te veranderen en voor jezelf te gaan kiezen? Kijk dan eens naar onze yogavakanties.
Compassie, Ervaringen, Jezelf kalmeren, Mindful leven, Mindfulness, Mindfulness tips, Stress release, Tot rust komen
We zaten in een kring op onze kussentjes in de zon op het dakterras. Voor ons de open ruimte van een rimpelloze zee, in de verte de eilanden Capri en Ischia en achter ons de beschutting van de torenhoge sparren. De lucht was zoals gebruikelijk strakblauw en er stond een zwoel windje. Om ons heen waren de zwaluwen al begonnen met hun duikvluchten naar insecten. Iets wat je zo mooi van dichtbij vanuit de villa op de berg kunt aanschouwen.
Het was de laatste sessie van onze retraite in Castellabate. We stonden op het punt om te beginnen met het ‘afscheidsritueel’ waarvoor ik twee gedichten wilde voordragen. De afronding van een retraite vind ik een van de mooiste momenten van mijn werk. Hierin wordt vaak gedeeld wat het programma je heeft gebracht, nadat je een week lang alle ballast en ruis van je af hebt geschud. Vaak met hele mooie liefdevolle ontroerende woorden. Woorden waar in ons drukke dagelijkse leven maar weinig ruimte voor is.
Ik had het eerste gedicht net voorgedragen, we hadden elkaar bedankt en dan was dit het moment van ‘de uitsmijter’. Mijn mooiste gedicht. Een gedicht dat ik al meer dan tien jaar voorlees. Een prachtig afscheidsverhaal dat vast nog zal nagalmen tijdens de terugreis. Gegarandeerd kippenvel en een traantje.
Maar na drie zinnen viel ik stil…
Ik was precies hetzelfde gedicht aan het voorlezen dat ik drie minuten daarvoor had voorgedragen. Dezelfde zinnen, dezelfde boodschap… en nog 9 zinnen te gaan.
Oeps. Daar ging mijn uitsmijter. Weg spanningsboog. Weg mooi momentje. Wat nu? Best een uitdaging voor een miss perfect die altijd alles zo goed voorbereid.
Wat zou jij doen?
Wat deed ik?
Ik las maar gewoon door. Rondde het gedicht af, nam een paar minuten stilte om de boodschap door te laten werken (nu dus voor een tweede keer) en sloot met het belletje formeel de retraite af.
Dat was het. Ik werd niet uitgelachen. Niemand wees me op mijn vergissing. Niemand vroeg me waarom ik twee keer hetzelfde gedicht had voorgelezen. Er gebeurde niets.
Of eigenlijk, er gebeurde precies hetzelfde als altijd aan het einde van een retraite. We gingen zen, gelukkig en uitgelaten naar beneden voor de laatste maaltijd.
We kunnen soms zo inzitten over onze ‘vermeende’ fouten. Dit was natuurlijk maar klein, maar toch zitten we onszelf ook om de kleinste foutjes op de kop. En zeggen we dingen tegen onszelf die we nooit tegen iemand anders zouden zeggen. “Stommerd, waarom doe je dat nou weer? Je ziet er niet uit vandaag! Idioot, waarom ben je dat nou weer vergeten.”
Maar wanneer doe je iets fout? En zijn het eigenlijk wel fouten? Soms loopt het leven anders dan gepland, soms gebeurt er iets onverwachts of verwarrends. Maar is dat erg? Moet het precies zo lopen zoals bedacht of is iets anders ook ok? Het probleem, de fout ontstaat vaak pas als je jezelf gaat afstraffen.
Wat als je de volgende keer dat je denkt dat je een fout maakt, tegen jezelf zegt: “Maak je geen zorgen, het is niet erg. Het loopt nou even iets anders dan gedacht. Ik kan nou eenmaal niet in de toekomst kijken. Ik deed wat ik kon. Meer had ik niet kunnen doen.”
Ik wens je een week met veel vouten.
Met metta,
WINEKE
Compassie, Jezelf kalmeren, Mediteren, Mindful leven, Mindfulness, Mindfulness tips, Tot rust komen
Toen ik tijdens een retraite in Castricum met een groep mooie mensen zat te mediteren, realiseerde ik me waarom mindfulness me zo aanspreekt. Het is een van de weinige methodieken van leren, waarin je niets fout kunt doen
Er wordt niet over je geoordeeld. Nergens hoor je dat je harder je best moet doen. Nooit word je gezegd dat je het niet goed doet. Je hoeft jezelf niet te veranderen. En die boodschap hoor je niet zo vaak…
Mindfulness gaat er over jezelf beter te leren kennen en jezelf gaan accepteren precies zoals je bent. Met alles wat daarbij hoort. Je nukken, je vrolijkheid, je somberheid, je korte lontje, je liefde, je verhalen, met de dingen die je doet en met de dingen die je niet doet…
Eigenlijk gaat bijna alle spirituele soul searching over jezelf accepteren zoals je bent, want je bent goed zoals je bent.
Lees het nog een keertje en laat het even tot je doordringen: Je bent goed zoals je bent
En dat is echt zo!
Om de een of andere reden hebben we altijd geleerd dat we niet goed genoeg zijn. Alsof we nog niet helemaal af zijn. Dat we aan onszelf moeten werken, dat we nieuwe vaardigheden moeten leren en andere weer moeten afleren.
Maar geloof het niet. Jij bent onderdeel van de natuur. De natuur is perfect en daarom ben jij dat ook. En ik ook. We zijn perfect in onze imperfectie.
Luister niet als de buitenwereld je vertelt hoe je moet leven, hoe je eruit moet zien, wat voor een werk je moet doen (en vooral ook welke spullen je moet kopen). Luister naar je hart. Naar je gevoel, je intuïtie, of hoe jij het ook wilt noemen. Je hart vertelt je dat jij helemaal ok bent. Dat heb ik zelf ervaren en veel van mijn cursisten ook!
Misschien duurt het even voordat je het echt gaat geloven, maar als je daar eenmaal bent, wordt het leven een stuk makkelijker, liefdevoller en vrolijker.
Daarom denk ik dat spiritualiteit onze redding is. In welke vorm dan ook. Het gaat je helpen inzien dat jij goed bent zoals je bent (zonder zweverig te worden want je wilt wel met beide voeten op de grond blijven staan). Ik wil je graag uitnodigen om jouw spirituele pad (verder) te bewandelen (en te verdiepen). Weet je niet goed hoe en waar te beginnen, ik heb deze reis al een paar keer eerder gemaakt en help je graag op weg. De wereld heeft meer gelukkige mensen nodig .
Ik wens je een spirituele dag
Met metta,
WINEKE
.
Jezelf kalmeren, Mindful leven, Mindfulness, Mindfulness & Coaching, Mindfulness tips, Ontspannen
Wij zijn het enige soort op aarde dat zich zorgen maakt. Een hond ligt niet in zijn mand te tobben of hij die avond wel eten krijgt. Een vogel raakt niet verstrikt in zijn eigen vleugels. Een kat ligt niet wakker van de vraag of de buurtkat zijn territorium overneemt.
Wij mensen kunnen aardig piekeren over wat er in onze (grote en kleine) buitenwereld gebeurt. En als je je eenmaal zorgen maakt, komen er makkelijk nog meer zorgen bij. Alsof onze geest een haakje zoekt om zich aan vast te houden. De ene zorg leidt gemakkelijk tot de volgende zorg. En de volgende… Voor je het weet bestaat je wereld alleen nog maar uit kopzorgen.
Dat is wat onze geest doet. Dat is ons oerinstinct dat altijd maar bezig is met het zoeken naar problemen en het zoeken van oplossingen. Omdat het er zeker van wil zijn, dat je veilig bent. Nu en in de toekomst.
Maar het is niet alleen onze geest die het ons lastig maakt. Ook vanuit de buitenwereld komen de zorgen op ons af. Crisis is al jarenlang het meest gebruikte woord in de media. Een crisis verkoopt. Voor je het weet, denk je dat de hele wereld altijd maar in crisis is.
Maar zou dat ook niet bias zijn? Mijn goede vriend Peter is rechercheur bij de politie en hij vertelde me onlangs dat de meeste ongelukken thuis gebeuren, doordat iemand van de trap valt. Als je daarop gaat letten, dan raak je ervan overtuigd dat trappen levensgevaarlijk zijn en zou je ze misschien allemaal wel willen verbieden. Of zeil je thuis alleen nog maar veilig vastgeketend aan een harnasje de trap af.
Beetje overdreven natuurlijk, maar we hebben wel een keuze in wat we voeden. Richt je je aandacht op de negatieve dingen in de wereld of op het positieve? Ik denk dat het bijna geen keuze is, wil je van je zorgen afkomen. Ik zie de laatste tijd zoveel angst in de samenleving, in mijn omgeving, in mijn praktijk… Zoveel angsthaakjes. Zou je soms niet willen dat je ze zou kunnen negeren? Zodat je het mooie in deze wereld kunt meemaken.
De zon die nog steeds schijnt. De vogeltjes die fluiten. De prachtige natuur, de bomen die in de bloesem staan. De fijne gesprekken die je voert. Het lekkere eten dat je aan het bereiden bent. Een weekendje weg dat eraan zit te komen. Lekker sporten. Is dat niet waar het leven voor is bedoeld? Geluk zit in het ervaren van de kleine dingen. Ook een cliché, maar een cliché is een cliché omdat het waar is.
Voor het vinden van geluk hoef je niet de Mount Everest te beklimmen. Het is hier. Heel dichtbij. In dit moment. In jou. In je hart. In de verbinding. In het voelen. Als je dat eenmaal ziet, dan kun je het niet niet meer zien
Wil je ook zorgelozer en meer vanuit je hart leven? Doe dan mee met onze mindfulnesstraining. Daarmee leer je jouw zorgen loslaten. Je laat ze voorbij gaan, als wolkjes aan de hemel. En dan ga je contact maken met jouw grote prachtige liefdevolle hart. En ziet de wereld er plotseling heel wat mooier uit.
Mediteren, Mindfulness, Mindfulness tips, Ontspannen, Stress release, Tot rust komen
Een oude monnik ligt lekker op een groot meer in zijn bootje te doezelen. De zon verwarmt zijn huid en hij voelt zich heerlijk gewiegd door het kabbelende water. Dan schrikt hij plotseling wakker doordat een ander bootje dat met een doffe knal tegen de zijkant van zijn bootje aanstoot. BOEM!
De oude monnik springt overeind, klaar om de stuurman eens goed te vertellen dat hij beter uit zijn doppen moet kijken! Maar dan ziet hij dat er niemand in het bootje zit. Het bootje was losgeraakt van de kant en de stroming had het naar hem toe geleid…
De oude man realiseerde zich op dat moment dat de boosheid in hem zelf zat, niet in het bootje. ‘En…’, zo eindigen dit soort verhaaltjes over oude monniken vaak, ‘toen bereikte hij verlichting’. De man wist dat hij zelf zijn boosheid moest lo laten wilde hij vrij zijn. En dat was wat hij deed.
Wij kunnen soms zo boos worden op personen die op onze knoppen drukken. Als iemand je in het verkeer afsnijdt, als iemand in een winkel onaardig tegen je doet, als je het idee hebt dat je manager je passeert of je nare feedback geeft. Vaak heeft het geen zin om boos te worden op die persoon. Je hebt ze niet aan een touwtje.
De onlangs overleden Vietnamese mindfulnessleraar Thich Nhat Hanh zei dat ‘boos worden op iemand anders, is als het gooien van hete kolen. Je hebt er alle twee last van.’
Je kunt nog zoveel gelijk hebben, maar misschien heb je er meer aan als je – net als die monnik – je irritatie van je af kunt laten glijden. Dan kun je weer contact maken met jezelf, met je hart, met wie je echt bent. En dat is niet boosheid. Dat is een sluier. Die kun je van je af zetten.
Ik denk dat wat je echt bent, een vriendelijk persoon vol liefde is. Iemand die het beste met anderen voorheeft en het liefst wil dat we allemaal gelukkig samen leven.
Dat is toch een veel fijnere emotie om te voelen dan boosheid? Ook al heb je al het gelijk van de wereld…
Eens proberen? Dus de volgende keer als iemand op jouw knoppen drukt: adem in…. adem uit…. Open je voor de spanning in je lichaam… Verzet je niet tegen boze gedachten… Kijk er naar… adem ermee… Een paar minuutjes even alleen maar voelen wat er door je heen gaat… Dan kan de boosheid ook weer gaan, als wolkjes aan de hemel die voorbij gaan. En dan ben jij vrij.
Mindful met boosheid omgaan is natuurlijk geen toverpil. Soms vergt het wat oefening. Maar het is te leren. Dat is in ieder geval mijn ervaring. Ik ben een veel vrolijker persoon geworden sinds ik op mijn kussentje zit. Vraag het maar aan mijn familie ;).
Maar ik zie ook bij mijn cursisten, dat er vaak een last van hun schouders valt.
Als jij ook van die vervelende emoties af wilt, als jij niet zo gevoelig wilt zijn voor knoppendrukkers (vaak de mensen die het dichts bij je staan), doen dan mee met mijn mindfulnesstraining. Met deze training heb ik het geleerd en ik sta te popelen om het jou ook te leren. De wereld heeft meer gelukkig mensen nodig!
