Compassie, Mediteren, Mindful leven, Mindfulness, Mindfulness tips
Een van de mindfulness tips die mij het meeste heeft gebracht is er een die je vast zo vaak hebt gehoord dat het bijna een dooddoener is: ‘niet oordelen’.
We oordelen continue, de hele dag. Aan de lopende band. Dit vind ik goed, dat vind ik niet goed. Dit is ok, dat is niet ok. Dit vind ik prettig, dat vind ik niet prettig… En over mensen: hem vind ik leuk, haar vind ik niet leuk. Van hem heb ik last. Zij is ok. Op zich is daar niets mis meer. Het is goed als je kunt beoordelen of iemand het beste met je voor heeft of dat je beter niet dat duistere straatje in kunt lopen.
Onze mind oordeelt met de beste bedoelingen om ervoor te zorgen dat we nu en in de toekomst veilig zijn. Dus we hoeven ook niet te oordelen over het oordelen.
Alleen heeft je mind (met haar klittenband voor het negatieve en tefal laag voor het positieve) de neiging om vooral te focussen op wat niet ok is.
Daardoor ziet je leven er vaak veel negatiever uit dan nodig is. En zie jij zélf er ook veel negatiever uit dan nodig is. Want je bent vast ook zo oordelend over jezelf.
Ook iets wat de mind doet. Om ervoor te zorgen dat je altijd het beste uit jezelf haalt.
Ik spreek – als Miss Perfect – uit ervaring. Daarom was het voor mij een extra uitdaging om met entrepeneur Chris Parker (in het Engels!) in gesprek te gaan voor een geluid èn video podcast over ‘what I do and why I do what I do’. Je stem terug horen is een ding, maar naar je eigen sprekende hoofd kijken is iets heel anders.
Maar toen ik terugkeek, ik durf het bijna niet te zeggen… was ik voor het eerst tevreden met mijn verhaal. Ik ging niet malen over mijn haperingen, ik mopperde niet over mijn haar, ik sloeg me niet voor mijn kop. Het was ok. Het was gewoon goed genoeg.
Ik durf het je zelfs hier te laten zien:
Ik weet bijna zeker dat ik dit zonder mijn mindfulnessbeoefening nooit zou hebben gedacht. Mindfulness meditatie heeft mij geleerd de negatieve gedachtestroom in mijn mind te negeren en ruimte te maken voor mijn hart. En natuurlijk hoor ik dan mijn hart zeggen dat ik ok ben. Ieder moment van de dag. Wat ik ook doe.
Hoe fijn is het als je tegen je eigen spiegelbeeld kunt zeggen: jij bent ok. Dat je tegen je lichaam kunt zeggen: dank je wel voor al het harde werk. Het is ok dat je ouder wordt, dat de huid slapper wordt, dat er hier en daar een vetrolletje zit.
Een eenvoudige vaardigheid van de geest die iedereen kan leren.
Geïnteresseerd?
Wij geven 3x per jaar een 8-weekse Compassie Training.
Ik beloof je, na 8 weken zal de wereld, én jij zelf, er heel anders uit zien.
Met metta,
WINEKE
Compassie, Mediteren, Mindfulness, Retraites, Stress release, Yogavakantie
Het moeilijkste van stoppen, in een (te) druk leven, is: stoppen.
Want er staat nog zoveel op je to do-lijst. Je hebt zoveel afspraken. Er zijn nog zoveel mensen die iets van je verwachten… En je wilt niemand teleurstellen. Je wilt niemand boos maken. En je moet toch gewoon doen wat nodig is, om gelukkig te zijn.
Stoppen is geen optie.
Tenminste, dat is wat je hoofd denkt.
Want je hoofd wil geen enkel risico nemen. Voor je hoofd is veiligheid het belangrijkste wat er bestaat. En afgewezen worden de grootste angst.
En kijk: daar is ons oerinstinct weer aan het werk. Uitgestoten worden was in de oertijd levensbedreigend. Daarom is het voor je geest zo belangrijk om goedkeuring te krijgen. Om er voor anderen te zijn. Om erbij te horen. Om vooral niets te doen waar anderen aanstoot aan zouden kunnen nemen.
Maar moet je je daar nu nog door laten leiden?
Zou het echt zo’n groot risico zijn om een keer nee te zeggen? Want zo put je jezelf wel uit. En kom je misschien niet toe aan de dingen die voor jou echt belangrijk zijn.
Je hoofd denkt van wel. Maar je hart ziet dat vast heel anders.
Je hart verlangt ernaar dat je ook een keer nee zegt. Dat je ook af en toe voor jezelf kiest en even niets doet. Om te ontspannen en jezelf weer op te laden. Fysiek en mentaal. Zodat je weer lekker in je vel zit en kunt genieten van de dingen die je doet, zonder dat je in gedachten alweer bezig bent met wat je hiernaar nog moet doen. De boog kan niet altijd gespannen zijn.
Nu zal je hoofd dat niet zo snel doen, maar je lichaam wel. Hoe? Door te vertragen en te voelen hoe ontspannen dat werkt. Bijvoorbeeld:
- Als je fietst. Een perfect moment om te vertragen. Gewoon iets rustiger fietsen. En voel je lichaam. Voel hoe je benen kracht zetten. Het contact van je handen met het stuur, buikspieren die zich aanspannen…
- Als je loopt. Vertraag je pas iets. Voel de beweging van je benen, voetzolen die afrollen bij het neerzetten. De adem. Doe dit thuis, op je werk, in een winkel, op straat.
- Als je eet. Neem kleine hapjes. Leg af en toe je bestek neer. Neem pas een nieuwe hap als je uitgekauwd bent.
- Als je ademt. Neem af en toe kleine pauzes door drie hele in- en uitademingen te volgen. Helemaal vanaf het begin tot het eind.
Probeer het eens uit. Vandaag al. Zo meteen. Dat zal je al een eerste gevoel van rust en ontspanning geven. En wanneer je daar eenmaal aan geproefd hebt, wil je niet anders meer. (Meer in De Metta Cirkel, p. 133)
Als je echt een time-out nodig hebt, dan heb ik nog iets anders heel fijns voor je. Fijne yogavakanties waar je een week lang compleet ontzorgd wordt. Je komt helemaal tot jezelf en je weet weer hoe je nee kunt zeggen tegen de dingen die je geen energie (meer) geven, en ja tegen de dingen die jou wél energie geven. Zodat je kunt genieten van het leven en toekomt aan de dingen die voor jou belangrijk zijn.
Ik zou het super vinden je een keer te mogen ontvangen. Hier alle info: https://mettamind.nl/yogavakanties/
Met metta,
WINEKE
Mediteren, Mindfulness, Retraites, Stress release, Yogavakantie
Ik heb niet zoveel met al die diepzinnige quotes die op het internet rondzwerven. Je leest het en je klikt op het volgende dat je aandacht trekt. Maar bij deze stond ik even stil.
Ik nam een pauze, ademde en keek naar buiten, vanuit mijn tuinhuisje, naar het grasveld waar – na de maaibeurt van twee dagen geleden – de knalgele boterbloempjes en de schattige madeliefjes alweer naar boven kwamen.
Een Groenling zat op het voederbakje, druk bezig om met zijn sterke snavel de zonnebloempitjes open te kraken. Erboven op een dun takje van de Gele Iep zat een ongeduldige Koolmees die vond dat hij aan de beurt was. Linksachter in de hoek van de tuin, in de kleine kas, zag ik door de ramen de gele bloesems van de tomatenplant. Dit jaar een stuk later tot bloei gekomen. Ervoor de kruisbessen uit de fruittuin. Bijna klaar om geplukt te worden. Als de merels me niet voor zijn…
Ik vergeet er soms van te genieten als ik een computer werkdag heb. Dan komen er via de mail of tijdens het schrijven, allerlei prikkels voorbij waar mijn geest op reageert. Soms met zorgen of ik het allemaal wel goed doe. Of met alarmbellen dat ik het niet op tijd afkrijg. Of met de boodschap dat het gras van de buurvrouw groener is.
Dan is weer mijn oerinstinct aan het werk die me, tegen beter weten in, opjaagt. Om er zeker van te zijn dat ik er alles aan doe om veilig te zijn.
Herken je dat? Dan zou ik het niet persoonlijk maken.
Het betekent niet dat je niet goed genoeg bent. Of dat je (nog) harder moet werken. Of dat je ervoor moet zorgen dat het gras in jouw tuin nog groener wordt. Het is gewoon angst uit de oertijd. Dat heeft niets met dit moment te maken.
Ga je dat stemmetje de sfeer laten verpesten?
Neem anders even een pauze. En sta eens stil bij wat je NU hebt.
En adem…
En voel…
Wat is er dat je ziet dat je blij maakt? Wat is er in jezelf dat je blij maakt? Als je dat kritische stemmetje in je hoofd negeert, kun je dan blij zijn met je lichaam dat altijd zo hard voor je werkt? Kun je blij zijn met de mensen die dichtbij je staan? Of alleen al met het feit dat je ademt?
We vergeten vaak dat er zoveel meer is om dankbaar voor te zijn. Omdat dat stemmetje in ons hoofd vaak zo dominant is. Zou je dat niet eens tot bedaren willen brengen? Gewoon door af en toe en pauze te nemen en te voelen wat je wel hebt.
Of ga mee met onze retraites. Een hele fijne plek waar je een week lang je onrustige geest tot rust kunt brengen. Je leert hoe je hem kunt negeren als hij weer in paniek is en hoe je ruimte maakt voor je hart. Als je daarnaar gaat luisteren, ziet het leven er heel wat groener uit.
Hier alle info: https://mettamind.nl/yogavakanties/
Mediteren, Mindful leven, Mindfulness, Mindfulness tips, Retraites, Stress release, Yogavakantie
In een scène uit de televisieserie van Adriaan van Dis over het boeddhisme, loopt de lange presentator naast een klein grijs vrouwtje in donkerpaars gewaad. Ze schuifelen samen door de smalle straatjes van een pittoresk Frans dorpje nabij Plum Village, het retraite centrum van de Vietnamese mindfulness meditatieleraar Thich Nhat Hanh. Hij loopt een beetje gebogen om zich te kunnen richten tot de kleine vrouw en vraagt haar naar het ontstaan van het boeddhisme. Leuke setting voor een interview zo dachten de programmamakers vast.
Maar het oude vrouwtje reageerde niet. Ze stopte, keek hem vriendelijk aan en zei: ‘When I walk I walk. When I talk I talk’. En ze beantwoorde rustig zijn vraag. En liep rustig in stilte verder.
Adriaan keek beteuterd in de camera: ‘Ik voel me nu betrapt. Als een klein jongetje’, zei hij met een pruillip. Grappig. Je zag Adriaan van Dis plotseling als jongetje van zes. Waarschijnlijk had ze op het knopje van een oud patroon gedrukt.
Maar wat ik mooi vind, is dat ze één ding tegelijkertijd doet. Wij hebben zoveel aan ons hoofd dat wij, terwijl wij onze tas inpakken en onze jas aandoen, ons zorgen maken of we wel toekomen aan alles wat we die dag nog moeten doen. Wij fietsen als gekken door de stad, terwijl we in ons hoofd boodschappenlijstjes aan het maken zijn, piekeren over het perfecte cadeautje dat nog gekocht moet worden en denken aan de was die nog opgehangen moet worden. Wij zijn in gesprek met een collega en schrijven in ons hoofd de e-mailtje die nog verstuurd moeten worden.
Zo jagen wij onszelf de hele dag op. En geven onszelf misschien wel doodsangst. Want ons lichaam kan het onderscheid niet maken tussen haasten omdat je je to-dolijst moet afhandelen en haasten omdat je achternagezeten wordt door een tijger. In beide gevallen maakt je lichaam stresshormonen aan. En omdat we altijd maar doorgaan, krijgen die niet de kans om uit ons lichaam te verdwijnen. En dat tast onze gezondheid aan, want te veel cortisol is schadelijk voor je immuunsysteem. Om maar wat te noemen.
Daarom vind ik het motto van Thich Nhat Hahn zo mooi:
‘One thing at the time. All the time.’
Ik herinner mezelf eraan als ik mij jas aan doe. Niet tegelijkertijd je tas inpakken. Als ik mijn huis aan het opruimen ben. Niet proberen als een Shiva met tien armen alles in een beweging op zijn plek terug te zetten. Klik niet alles aan wat beweegt als je achter de computer zit, maar focus op de tekst die je nu aan het schrijven bent.
Niet zo moeilijk maar we moeten onszelf er wel aan herinneren. Deze hints kunnen we niet vaak genoeg krijgen.
Een rabbi werd eens gevraagd waarom hij,
ondanks zijn vele bezigheden zo kalm was.Hij zei:
Als ik sta, dan sta ik
Als ik ga, dan ga ik
Als ik zit, dan zit ik
Als ik eet, dan eet ik
Als ik praat, dan praat ik
Zijn toehoorders vielen hem in de rede en zeiden:
Dat doen wij ook, maar doe je nog meer?
En hij zei weer:
Als ik sta, dan sta ik
Als ik ga, dan ga ik
Als ik zit, dan zit ik
Als ik eet, dan eet ik
Als ik praat, dan praat ik
Toen zeiden zij: Dat doen wij toch ook?
De rabbi zei: Nee… als jullie zitten dan staan jullie alweer,
als jullie staan, dan lopen jullie alweer, als jullie lopen, dan zijn jullie er al.
Wil je voelen hoe het is om te onthaasten, ga dan mee met onze retraites.
Een hele week lang compleet ontzorgd worden. Geen enkele prikkels. Niets zal je doen denken aan je agenda, je to do-lijst en al je verantwoordelijkheden en verplichtingen thuis. Zodat je kunt ervaren hoeveel rust het je geeft als je één ding tegelijkertijd doet. En dat je dan echt kunt genieten van de dingen die je doet en de mensen waar je mee bent. Net zoals de oude vrouw uit Plum Village.Als je dat eenmaal hebt gevoeld, weet je hoe je dat thuis kunt volhouden.
Hier alle info: https://mettamind.nl/yogavakanties/
Mediteren, Mindful leven, Mindfulness, Mindfulness tips, Stress release
“Waarom zou je eigenlijk in het NU willen zijn?”
Vaak mijn eerste vraag tijdens een mindfulnesstraining.
“Het geeft meer rust, ik pieker minder, ik geniet meer, ik weet beter wat ik doen moet.” Dat zijn dan vaak de antwoorden.
Mijn volgende vraag is:
“Als we weten dat het prettig is om in het NU te zijn, waarom doen we dat dan niet?”
Dat is een vraag die wat moeilijker te beantwoorden is.
We lijken soms wel verslaafd te zijn aan het denken, dat vaak helemaal niet over het nu gaat. Meestal zijn dat gedachten over wat we in de toekomst allemaal nog moeten doen (werk, klusjes thuis, boodschappen, een cadeautje dat gekocht moet worden). Of gedachten over wat er in het verleden gebeurd is (heb ik wel de juiste email gestuurd, heb ik niet iets verkeerds gezegd in de app, heb ik tijdens mijn presentatie niet iets over het hoofd gezien?).
Dat gepieker haalt er wel een beetje de glans vanaf. Een mooie uitspraak van Jon Kabat-Zinn, de man die mindfulness in het westen heeft geïntroduceerd, is “Piekeren is als leven met de handrem aan.”
We zitten zo vaak in ons hoofd dat het soms wel lijkt alsof we wandelende hoofden zijn geworden, met een lichaam dat ons van A naar B brengt. Een lichaam waar we nog een kop koffie in stoppen, als het moe dreigt te worden, in plaats van dat we luisteren naar wat het echt nodig heeft.
Nu kun je niet ‘stoppen met denken’ op basis van wilskracht en goede voornemens. Want dan ga je het denken proberen te stoppen door er nog meer over na te gaan denken. Maar je kunt wel uit je hoofd gaan, door als het ware ‘te zakken van het hoofd naar je lichaam’. Door het lichaam te voelen. Door de adem te voelen. Je kunt niet tegelijkertijd denken én voelen.
Probeer het maar eens:
- Voel hoe je lichaam nu zit terwijl je dit leest.
- De contactpunten met de ondergrond.
- De beweging van de adem.
- Deze inademing.
- Deze uitademing.
En? Je kunt niet én je aandacht richten op het denken én op het voelen. Dus als jij uit het hoofd wilt en je wilt stoppen met het gepieker, dat kan de MBSR Mindfulnesstraining je dit leren. Het is een vaardigheid van de geest die je kunt leren. Net zoals je kunt leren een nieuwe taal te spreken of een instrument te bespelen.
Spreek dat je aan? Wij starten 5 keer per jaar met een
mindfulnesstraining. Het is echt opmerkelijk hoe aandacht voor de adem je leven kan veranderen. Ik heb het zelf ervaren en zie het dagelijks in mijn praktijk.
Mediteren, Mindful leven, Mindfulness, Mindfulness tips, Stress release
Ik wil je graag vertellen: Er niets mis is met jou!
Wanneer we stress hebben, wanneer de dingen anders lopen dan gepland, wanneer de stoom uit onze oren komt en we als een kip zonder kop rondrennen om alles af te krijgen, niet wetende waar te moeten beginnen, dan denken we vaak dat wij iets niet goed doen.
Dat we niet stressbestendig genoeg zijn, dat we onszelf beter onder controle moeten hebben, dat we iets stoms hebben gedaan, dat we moeten leren prioriteiten te stellen, dat we dingen moeten kunnen loslaten…
Maar het ligt niet aan jou. Het probleem ligt heel ergens anders. Het is gewoon TE VEEL.
Ons geest is gewoon niet gemaakt voor de 21ste eeuw waarin er 24/7 prikkels op je afkomen, je altijd bereikbaar bent, iedereen jouw aandacht wilt en je moet voldoen aan het perfecte plaatje dat social media je voorschotelt.
We worden bestookt door een miljoenen-verslindende-aandachtseconomie waarbij gigantische multinationals met elkaar strijden om jouw aandacht. Je moet best stevig in je schoenen staan, wil je daartegen bestand zijn.
Het is gewoon TE VEEL. Daarom heb jij stress!
Het goede nieuws is dat je daar wel iets aan kunt doen. Je kunt leren om al die boodschappen die op je afgevuurd worden, van je af te laten glijden. Je kunt jezelf trainen om niet te reageren op al die prikkels en al die informatie van buitenaf die je zo onrustig maakt.
Bovendien heb je het grootste deel helemaal niet nodig. Je kunt heel gelukkig zijn zonder al die boodschappen die je vertellen waar je naar toe moet op vakantie, waar je je boodschappen moet doen, hoe je eruit moet zien, welke gadgets je moet kopen, welke jas en schoenen je deze winter nodig hebt…
Je weet zelf veel beter wat je nodig hebt en wat jou gelukkig maakt, alleen hoor je dat vaak niet omdat je geest zo overbelast is.
Daarom is het zo belangrijk om bij jezelf te kunnen blijven in een wereld die zoveel van je vraagt. Anders word je helemaal gek.
Rust vinden, jezelf en je eigen behoeften beter leren kennen, is een vaardigheid van de geest die je kunt trainen. Net zoals je een nieuwe taal kunt leren spreken of een nieuw instrument kunt leren bespelen. Ik sta te popelen om je daarmee te helpen!
Wij geven 5x per jaar de wetenschappelijk onderbouwde MBSR mindfulnesstrainingen. Een methode die je gaat leren omgaan met alle stress in en om je heen.
