Hoe ‘dankbaar zijn’ helpt tegen stress

Hoe ‘dankbaar zijn’ helpt tegen stress

Ik heb niet zoveel met al die diepzinnige quotes die op het internet rondzwerven. Je leest het en je klikt op het volgende dat je aandacht trekt. Maar bij deze stond ik even stil.

Ik nam een pauze, ademde en keek naar buiten, vanuit mijn tuinhuisje, naar het grasveld waar – na de maaibeurt van twee dagen geleden – de knalgele boterbloempjes en de schattige madeliefjes alweer naar boven kwamen.

Een Groenling zat op het voederbakje, druk bezig om met zijn sterke snavel de zonnebloempitjes open te kraken. Erboven op een dun takje van de Gele Iep zat een ongeduldige Koolmees die vond dat hij aan de beurt was. Linksachter in de hoek van de tuin, in de kleine kas, zag ik door de ramen de gele bloesems van de tomatenplant. Dit jaar een stuk later tot bloei gekomen. Ervoor de kruisbessen uit de fruittuin. Bijna klaar om geplukt te worden. Als de merels me niet voor zijn…

Ik vergeet er soms van te genieten als ik een computer werkdag heb. Dan komen er via de mail of tijdens het schrijven, allerlei prikkels voorbij waar mijn geest op reageert. Soms met zorgen of ik het allemaal wel goed doe. Of met alarmbellen dat ik het niet op tijd afkrijg. Of met de boodschap dat het gras van de buurvrouw groener is.

Dan is weer mijn oerinstinct aan het werk die me, tegen beter weten in, opjaagt. Om er zeker van te zijn dat ik er alles aan doe om veilig te zijn.

Herken je dat? Dan zou ik het niet persoonlijk maken.

Het betekent niet dat je niet goed genoeg bent. Of dat je (nog) harder moet werken. Of dat je ervoor moet zorgen dat het gras in jouw tuin nog groener wordt. Het is gewoon angst uit de oertijd. Dat heeft niets met dit moment te maken.

Ga je dat stemmetje de sfeer laten verpesten?

Neem anders even een pauze. En sta eens stil bij wat je NU hebt.

En adem…

En voel…

Wat is er dat je ziet dat je blij maakt? Wat is er in jezelf dat je blij maakt? Als je dat kritische stemmetje in je hoofd negeert, kun je dan blij zijn met je lichaam dat altijd zo hard voor je werkt? Kun je blij zijn met de mensen die dichtbij je staan? Of alleen al met het feit dat je ademt?

We vergeten vaak dat er zoveel meer is om dankbaar voor te zijn. Omdat dat stemmetje in ons hoofd vaak zo dominant is. Zou je dat niet eens tot bedaren willen brengen? Gewoon door af en toe en pauze te nemen en te voelen wat je wel hebt.

Of ga mee met onze retraites. Een hele fijne plek waar je een week lang je onrustige geest tot rust kunt brengen. Je leert hoe je hem kunt negeren als hij weer in paniek is en hoe je ruimte maakt voor je hart. Als je daarnaar gaat luisteren, ziet het leven er heel wat groener uit.

Hier alle info: https://mettamind.nl/yogavakanties/

Hoe Adriaan van Dis weer een jongetje van zes werd.

Hoe Adriaan van Dis weer een jongetje van zes werd.

In een scène uit de televisieserie van Adriaan van Dis over het boeddhisme, loopt de lange presentator naast een klein grijs vrouwtje in donkerpaars gewaad. Ze schuifelen samen door de smalle straatjes van een pittoresk Frans dorpje nabij Plum Village, het retraite centrum van de Vietnamese mindfulness meditatieleraar Thich Nhat Hanh. Hij loopt een beetje gebogen om zich te kunnen richten tot de kleine vrouw en vraagt haar naar het ontstaan van het boeddhisme. Leuke setting voor een interview zo dachten de programmamakers vast.

Maar het oude vrouwtje reageerde niet. Ze stopte, keek hem vriendelijk aan en zei: ‘When I walk I walk. When I talk I talk’. En ze beantwoorde rustig zijn vraag. En liep rustig in stilte verder.

Adriaan keek beteuterd in de camera: ‘Ik voel me nu betrapt. Als een klein jongetje’, zei hij met een pruillip. Grappig. Je zag Adriaan van Dis plotseling als jongetje van zes. Waarschijnlijk had ze op het knopje van een oud patroon gedrukt.

Maar wat ik mooi vind, is dat ze één ding tegelijkertijd doet. Wij hebben zoveel aan ons hoofd dat wij, terwijl wij onze tas inpakken en onze jas aandoen, ons zorgen maken of we wel toekomen aan alles wat we die dag nog moeten doen. Wij fietsen als gekken door de stad, terwijl we in ons hoofd boodschappenlijstjes aan het maken zijn, piekeren over het perfecte cadeautje dat nog gekocht moet worden en denken aan de was die nog opgehangen moet worden. Wij zijn in gesprek met een collega en schrijven in ons hoofd de e-mailtje die nog verstuurd moeten worden.

Zo jagen wij onszelf de hele dag op. En geven onszelf misschien wel doodsangst. Want ons lichaam kan het onderscheid niet maken tussen haasten omdat je je to-dolijst moet afhandelen en haasten omdat je achternagezeten wordt door een tijger. In beide gevallen maakt je lichaam stresshormonen aan. En omdat we altijd maar doorgaan, krijgen die niet de kans om uit ons lichaam te verdwijnen. En dat tast onze gezondheid aan, want te veel cortisol is schadelijk voor je immuunsysteem. Om maar wat te noemen.

Daarom vind ik het motto van Thich Nhat Hahn zo mooi:

One thing at the time. All the time.’

Ik herinner mezelf eraan als ik mij jas aan doe. Niet tegelijkertijd je tas inpakken. Als ik mijn huis aan het opruimen ben. Niet proberen als een Shiva met tien armen alles in een beweging op zijn plek terug te zettenKlik niet alles aan wat beweegt als je achter de computer zit, maar focus op de tekst die je nu aan het schrijven bent.

Niet zo moeilijk maar we moeten onszelf er wel aan herinneren. Deze hints kunnen we niet vaak genoeg krijgen.

Een rabbi werd eens gevraagd waarom hij,
ondanks zijn vele bezigheden zo kalm was.
Hij zei:
Als ik sta, dan sta ik
Als ik ga, dan ga ik
Als ik zit, dan zit ik
Als ik eet, dan eet ik
Als ik praat, dan praat ik

Zijn toehoorders vielen hem in de rede en zeiden:
Dat doen wij ook, maar doe je nog meer?

En hij zei weer:
Als ik sta, dan sta ik
Als ik ga, dan ga ik
Als ik zit, dan zit ik
Als ik eet, dan eet ik
Als ik praat, dan praat ik

Toen zeiden zij: Dat doen wij toch ook?

De rabbi zei: Nee… als jullie zitten dan staan jullie alweer,
als jullie staan, dan lopen jullie alweer, als jullie lopen, dan zijn jullie er al.

Wil je voelen hoe het is om te onthaasten, ga dan mee met onze retraites. 
Een hele week lang compleet ontzorgd worden. Geen enkele prikkels. Niets zal je doen denken aan je agenda, je to do-lijst en al je verantwoordelijkheden en verplichtingen thuis. Zodat je kunt ervaren hoeveel rust het je geeft als je één ding tegelijkertijd doet. En dat je dan echt kunt genieten van de dingen die je doet en de mensen waar je mee bent. Net zoals de oude vrouw uit Plum Village.Als je dat eenmaal hebt gevoeld, weet je hoe je dat thuis kunt volhouden.

Hier alle info: https://mettamind.nl/yogavakanties/

Hoe doe je dat? In  het NU zijn.

Hoe doe je dat? In het NU zijn.

“Waarom zou je eigenlijk in het NU willen zijn?”

Vaak mijn eerste vraag tijdens een mindfulnesstraining.

“Het geeft meer rust, ik pieker minder, ik geniet meer, ik weet beter wat ik doen moet.” Dat zijn dan vaak de antwoorden.

Mijn volgende vraag is:

“Als we weten dat het prettig is om in het NU te zijn, waarom doen we dat dan niet?”

Dat is een vraag die wat moeilijker te beantwoorden is.

We lijken soms wel verslaafd te zijn aan het denken, dat vaak helemaal niet over het nu gaat. Meestal zijn dat gedachten over wat we in de toekomst allemaal nog moeten doen (werk, klusjes thuis, boodschappen, een cadeautje dat gekocht moet worden). Of gedachten over wat er in het verleden gebeurd is (heb ik wel de juiste email gestuurd, heb ik niet iets verkeerds gezegd in de app, heb ik tijdens mijn presentatie niet iets over het hoofd gezien?).

Dat gepieker haalt er wel een beetje de glans vanaf. Een mooie uitspraak van Jon Kabat-Zinn, de man die mindfulness in het westen heeft geïntroduceerd, is “Piekeren is als leven met de handrem aan.”

We zitten zo vaak in ons hoofd dat het soms wel lijkt alsof we wandelende hoofden zijn geworden, met een lichaam dat ons van A naar B brengt. Een lichaam waar we nog een kop koffie in stoppen, als het moe dreigt te worden, in plaats van dat we luisteren naar wat het echt nodig heeft.

Nu kun je niet ‘stoppen met denken’ op basis van wilskracht en goede voornemens. Want dan ga je het denken proberen te stoppen door er nog meer over na te gaan denken. Maar je kunt wel uit je hoofd gaan, door als het ware ’te zakken van het hoofd naar je lichaam’. Door het lichaam te voelen. Door de adem te voelen. Je kunt niet tegelijkertijd denken én voelen.

Probeer het maar eens:

  1. Voel hoe je lichaam nu zit terwijl je dit leest.
  2. De contactpunten met de ondergrond.
  3. De beweging van de adem.
  4. Deze inademing.
  5. Deze uitademing.
En? Je kunt niet én je aandacht richten op het denken én op het voelen. Dus als jij uit het hoofd wilt en je wilt stoppen met het gepieker, dat kan de MBSR Mindfulnesstraining je dit leren. Het is een vaardigheid van de geest die je kunt leren. Net zoals je kunt leren een nieuwe taal te spreken of een instrument te bespelen.
Spreek dat je aan? Wij starten 5 keer per jaar met een mindfulnesstraining. Het is echt opmerkelijk hoe aandacht voor de adem je leven kan veranderen. Ik heb het zelf ervaren en zie het dagelijks in mijn praktijk.
Er is niets mis met jou!

Er is niets mis met jou!

Ik wil je graag vertellen: Er niets mis is met jou!

Wanneer we stress hebben, wanneer de dingen anders lopen dan gepland, wanneer de stoom uit onze oren komt en we als een kip zonder kop rondrennen om alles af te krijgen, niet wetende waar te moeten beginnen, dan denken we vaak dat wij iets niet goed doen.

Dat we niet stressbestendig genoeg zijn, dat we onszelf beter onder controle moeten hebben, dat we iets stoms hebben gedaan, dat we moeten leren prioriteiten te stellen, dat we dingen moeten kunnen loslaten…

Maar het ligt niet aan jou. Het probleem ligt heel ergens anders. Het is gewoon TE VEEL.

Ons geest is gewoon niet gemaakt voor de 21ste eeuw waarin er 24/7 prikkels op je afkomen, je altijd bereikbaar bent, iedereen jouw aandacht wilt en je moet voldoen aan het perfecte plaatje dat social media je voorschotelt.

We worden bestookt door een miljoenen-verslindende-aandachtseconomie waarbij gigantische multinationals met elkaar strijden om jouw aandacht. Je moet best stevig in je schoenen staan, wil je daartegen bestand zijn.

Het is gewoon TE VEEL. Daarom heb jij stress! 

Het goede nieuws is dat je daar wel iets aan kunt doen. Je kunt leren om al die boodschappen die op je afgevuurd worden, van je af te laten glijden. Je kunt jezelf trainen om niet te reageren op al die prikkels en al die informatie van buitenaf die je zo onrustig maakt.

Bovendien heb je het grootste deel helemaal niet nodig. Je kunt heel gelukkig zijn zonder al die boodschappen die je vertellen waar je naar toe moet op vakantie, waar je je boodschappen moet doen, hoe je eruit moet zien, welke gadgets je moet kopen, welke jas en schoenen je deze winter nodig hebt…

Je weet zelf veel beter wat je nodig hebt en wat jou gelukkig maakt, alleen hoor je dat vaak niet omdat je geest zo overbelast is.

Daarom is het zo belangrijk om bij jezelf te kunnen blijven in een wereld die zoveel van je vraagt. Anders word je helemaal gek.

Rust vinden, jezelf en je eigen behoeften beter leren kennen, is een vaardigheid van de geest die je kunt trainen. Net zoals je een nieuwe taal kunt leren spreken of een nieuw instrument kunt leren bespelen. Ik sta te popelen om je daarmee te helpen!

Wij geven 5x per jaar de wetenschappelijk onderbouwde MBSR mindfulnesstrainingen. Een methode die je gaat leren omgaan met alle stress in en om je heen.

Have you brushed your mind today?

Have you brushed your mind today?

Have you brushed your mind today?

Komen ze jou aan het begin van het jaar ook ‘lastig vallen’? De goede voornemens? Voor mij gaat het ieder jaar over meer bewegen/ minder computer, detoxen, meer vrije tijd nemen en meer leuke dingen doen.

Het bijhouden van mijn meditatiebeoefening staat niet op mijn lijstje. Dat hoeft ook niet. Inmiddels is het een routine. Net zoals tandenpoetsen. En net zoals tandenpoetsen had het in het begin wat vriendelijke duwtje in de rug nodig. Maar net zoals ik nu niet meer zonder mijn tanden te poetsen naar bed ga, ga ik ook niet meer zonder meditatie door het leven. 

Mediteren maakt het leven zoveel makkelijker. Het geeft meer rust, meer focus en ik ben me er steeds beter van bewust wat er gebeurt als er ergens wrijving ontstaat en hoe ik daarmee om moet gaan. Ook raak ik minder snel gefrustreerd als de dingen niet gaan zoals ik zou willen. Teleurstellingen zijn er nog wel, maar dat nare gevoel lost steeds sneller op. En dan ga ik door met mijn leven. 

Waar betekent meditatie voor jou?

Intrigeert het je of vind je het maar zweverig? Ik denk eerder het eerste anders zou je niet op deze site zijn, toch? 

Zou je het wel eens willen proberen, maar vind je de tijd niet?

Heb je een eigen meditatiebeoefening?

Ik hoor nog wel eens van oud-cursisten dat het bijhouden van hun beoefening een grote uitdaging is. Er is ook maar weinig in deze wereld dat je uitnodigt om stil te zitten en naar binnen te gaan. Voor je het weet wordt je meegesleurd in de maalstroom van het leven.

Je moet ergens je inspiratie vandaan halen. 

De Boeddha zei het al tegen zijn monniken: “Wat je nodig hebt is de sangha (een community, mensen die elkaar motiveren in het oefenen, weten dat je niet de enige bent die mediteert), de dhamma (de leer achter het mediteren) en de Boeddha (een leraar die je een spiegel voorhoudt, die je bewust maakt van je blinde vlekken, iemand aan wie je vragen kunt stellen, iemand die jou vragen stelt).”

Het is mijn intentie met MettaMind om dit te faciliteren. Een community waar je like-minded people tegen komt, een plek waar je kunt leren en iemand die je vragen kunt stellen. Ik geniet enorm van het overdragen van de leer – zoals ik het weer van mijn leraren heb geleerd. Het is voor mij een grote eer dat ik af en toe jullie Boeddha mag zijn.

En jullie zijn mijn Boeddha’s. Ieder gesprek, iedere gezamenlijke meditatie en onderzoek verdiept mijn kennis en begrip van meditatie. En van de werking van de mind. Ik ben je zeer dankbaar voor het fijne contact.

Ik wil je met MettaMind graag een liefdevol duwtje in de rug geven om tijd voor jezelf vrij te maken. En misschien ook om op je meditatiekussentje te gaan zitten. Het hoeft echt niet veel tijd te kosten. Het is al een enorm verschil of je een paar minuten per dag mediteert of helemaal niets doet. 

Bovendien hebben anderen ook baat bij jou beoefening. 

Wanneer jij goed voor jezelf gaat zorgen zul je ook beter voor jouw omgeving zorgen.

Wanneer jij begrip hebt voor je eigen worstelingen, zul je ook begrip hebben voor die van anderen.

Daarmee maken we met elkaar de wereld een beetje mooier.

Met metta,

WINEKE

Waarom je beter niet kunt haasten

Waarom je beter niet kunt haasten

Waarom je beter niet kunt haasten

Doe jij dit ook wel eens:

  • Beheerst rennen door de supermarkt.
  • Op volle kracht fietsen door de stad. 
  • Thuis de trap afrennen.
  • Staand eten terwijl je spullen in je tas stopt.

Het lijkt misschien efficient om alles snel en meerdere dingen tegelijkertijd te doen, ik was er vroeger erg trots op dat ik dat zo goed kon, maar je betaalt wel een prijs voor dat gehaast. Je lichaam kan namelijk niet het onderscheid maken tussen haasten omdat je zoveel moet doen of haasten omdat je achterna gezeten wordt door een tijger.

In beide gevallen maak je stresshormonen aan en wanneer die onvoldoende kunnen afvloeien (doordat je je rust niet pakt), raakt je hormoonhuishouding ontregelt. Met allerlei gezondheidsklanten als gevolg.

Daarnaast maak je door je te haasten niet altijd de juiste keuzes. Want de stress die met het haasten gepaard gaat, geeft je een tunnelvisie. Zoals ze in het Engels zeggen: ‘the rabbit only sees the rabbit whole’. Want als die om zich heen gaat kijken wordt ie opgegeten door de vos. 

Tijdens mijn tijd als consultant had ik meer tunnelvisie dan ik me realiseerde. Zo was ik er op een koude winterochtend van overtuigd dat mijn auto was gestolen. IJsberend in de vrieskou belde ik direct de politie en precies op het moment dat werd opgenomen zag ik, in een flits, waar ik de avond te voren mijn auto had geparkeerd. Of, nog vervelender, tijdens de opbouw van een stand op de woonbeurs in de RAI reed ik achteruit over de parkeerplaats (in de Alpha Romeo van mijn toenmalige partner waarin jedoor de hoge kont nauwelijks kunt zien wat er achter je gebeurd tenzij je 2 meter lang bent), hard tegen de zijportier van een andere auto op. Toevallig net van een collega die die ochtend zijn splinternieuwe golf bij de leasemaatschappij had afgehaald. Het gevolg: een enorme deuk in zijn voorportier en een gebroken ruit en voor mijn partner een verhoogde no-claim.

Het lastigste van haasten is hiermee stoppen. De adrenaline is verslavend. Daardoor gaat op momenten van rust je geest toch weer opzoek naar actie.

Hoe ga je dan je ontspanning vinden? De boog kan toch niet altijd gespannen zijn.

Je geest gaat dit niet voor je doen. Dit zit vast in de patronen van presteren, perfectionisme, geen fouten mogen maken, niemand willen teleurstellen, etc. Maar je kunt wel gebruik maken van een hele andere bron: je gevoel. Je gevoel weet echt wel wanneer je je rust moet pakken.

En wanneer je nog even lekker kunt knallen.

Als je echt naar je gevoel gaat luisteren wordt het veel makkelijker om goed voor jezelf te gaan zorgen. Dan voel je wanneer je moet vertragen, in plaats van dat je je laat opjagen door je to do-lijst en je agenda.

Wanneer je in contact bent met je gevoel zul je veel meer genieten van het leven. Van een kopje koffie, van de tijd met je kinderen, van een fijn contact, zonder dat je je zorgen maakt over wat je straks allemaal nog moet doen.

Wanneer je kunt voelen, zal het lijken alsof je tijd over hebt. En jouw tijd is kostbaar. Jouw leven is kostbaar. We hebben er maar één en daar kunnen we beter maar zorgvuldig mee omgaan.

Met metta,
WINEKE