Hoe ‘dankbaar zijn’ helpt tegen stress

Hoe ‘dankbaar zijn’ helpt tegen stress

Ik heb niet zoveel met al die diepzinnige quotes die op het internet rondzwerven. Je leest het en je klikt op het volgende dat je aandacht trekt. Maar bij deze stond ik even stil.

Ik nam een pauze, ademde en keek naar buiten, vanuit mijn tuinhuisje, naar het grasveld waar – na de maaibeurt van twee dagen geleden – de knalgele boterbloempjes en de schattige madeliefjes alweer naar boven kwamen.

Een Groenling zat op het voederbakje, druk bezig om met zijn sterke snavel de zonnebloempitjes open te kraken. Erboven op een dun takje van de Gele Iep zat een ongeduldige Koolmees die vond dat hij aan de beurt was. Linksachter in de hoek van de tuin, in de kleine kas, zag ik door de ramen de gele bloesems van de tomatenplant. Dit jaar een stuk later tot bloei gekomen. Ervoor de kruisbessen uit de fruittuin. Bijna klaar om geplukt te worden. Als de merels me niet voor zijn…

Ik vergeet er soms van te genieten als ik een computer werkdag heb. Dan komen er via de mail of tijdens het schrijven, allerlei prikkels voorbij waar mijn geest op reageert. Soms met zorgen of ik het allemaal wel goed doe. Of met alarmbellen dat ik het niet op tijd afkrijg. Of met de boodschap dat het gras van de buurvrouw groener is.

Dan is weer mijn oerinstinct aan het werk die me, tegen beter weten in, opjaagt. Om er zeker van te zijn dat ik er alles aan doe om veilig te zijn.

Herken je dat? Dan zou ik het niet persoonlijk maken.

Het betekent niet dat je niet goed genoeg bent. Of dat je (nog) harder moet werken. Of dat je ervoor moet zorgen dat het gras in jouw tuin nog groener wordt. Het is gewoon angst uit de oertijd. Dat heeft niets met dit moment te maken.

Ga je dat stemmetje de sfeer laten verpesten?

Neem anders even een pauze. En sta eens stil bij wat je NU hebt.

En adem…

En voel…

Wat is er dat je ziet dat je blij maakt? Wat is er in jezelf dat je blij maakt? Als je dat kritische stemmetje in je hoofd negeert, kun je dan blij zijn met je lichaam dat altijd zo hard voor je werkt? Kun je blij zijn met de mensen die dichtbij je staan? Of alleen al met het feit dat je ademt?

We vergeten vaak dat er zoveel meer is om dankbaar voor te zijn. Omdat dat stemmetje in ons hoofd vaak zo dominant is. Zou je dat niet eens tot bedaren willen brengen? Gewoon door af en toe en pauze te nemen en te voelen wat je wel hebt.

Of ga mee met onze retraites. Een hele fijne plek waar je een week lang je onrustige geest tot rust kunt brengen. Je leert hoe je hem kunt negeren als hij weer in paniek is en hoe je ruimte maakt voor je hart. Als je daarnaar gaat luisteren, ziet het leven er heel wat groener uit.

Hier alle info: https://mettamind.nl/yogavakanties/

Hoe Adriaan van Dis weer een jongetje van zes werd.

Hoe Adriaan van Dis weer een jongetje van zes werd.

In een scène uit de televisieserie van Adriaan van Dis over het boeddhisme, loopt de lange presentator naast een klein grijs vrouwtje in donkerpaars gewaad. Ze schuifelen samen door de smalle straatjes van een pittoresk Frans dorpje nabij Plum Village, het retraite centrum van de Vietnamese mindfulness meditatieleraar Thich Nhat Hanh. Hij loopt een beetje gebogen om zich te kunnen richten tot de kleine vrouw en vraagt haar naar het ontstaan van het boeddhisme. Leuke setting voor een interview zo dachten de programmamakers vast.

Maar het oude vrouwtje reageerde niet. Ze stopte, keek hem vriendelijk aan en zei: ‘When I walk I walk. When I talk I talk’. En ze beantwoorde rustig zijn vraag. En liep rustig in stilte verder.

Adriaan keek beteuterd in de camera: ‘Ik voel me nu betrapt. Als een klein jongetje’, zei hij met een pruillip. Grappig. Je zag Adriaan van Dis plotseling als jongetje van zes. Waarschijnlijk had ze op het knopje van een oud patroon gedrukt.

Maar wat ik mooi vind, is dat ze één ding tegelijkertijd doet. Wij hebben zoveel aan ons hoofd dat wij, terwijl wij onze tas inpakken en onze jas aandoen, ons zorgen maken of we wel toekomen aan alles wat we die dag nog moeten doen. Wij fietsen als gekken door de stad, terwijl we in ons hoofd boodschappenlijstjes aan het maken zijn, piekeren over het perfecte cadeautje dat nog gekocht moet worden en denken aan de was die nog opgehangen moet worden. Wij zijn in gesprek met een collega en schrijven in ons hoofd de e-mailtje die nog verstuurd moeten worden.

Zo jagen wij onszelf de hele dag op. En geven onszelf misschien wel doodsangst. Want ons lichaam kan het onderscheid niet maken tussen haasten omdat je je to-dolijst moet afhandelen en haasten omdat je achternagezeten wordt door een tijger. In beide gevallen maakt je lichaam stresshormonen aan. En omdat we altijd maar doorgaan, krijgen die niet de kans om uit ons lichaam te verdwijnen. En dat tast onze gezondheid aan, want te veel cortisol is schadelijk voor je immuunsysteem. Om maar wat te noemen.

Daarom vind ik het motto van Thich Nhat Hahn zo mooi:

One thing at the time. All the time.’

Ik herinner mezelf eraan als ik mij jas aan doe. Niet tegelijkertijd je tas inpakken. Als ik mijn huis aan het opruimen ben. Niet proberen als een Shiva met tien armen alles in een beweging op zijn plek terug te zettenKlik niet alles aan wat beweegt als je achter de computer zit, maar focus op de tekst die je nu aan het schrijven bent.

Niet zo moeilijk maar we moeten onszelf er wel aan herinneren. Deze hints kunnen we niet vaak genoeg krijgen.

Een rabbi werd eens gevraagd waarom hij,
ondanks zijn vele bezigheden zo kalm was.
Hij zei:
Als ik sta, dan sta ik
Als ik ga, dan ga ik
Als ik zit, dan zit ik
Als ik eet, dan eet ik
Als ik praat, dan praat ik

Zijn toehoorders vielen hem in de rede en zeiden:
Dat doen wij ook, maar doe je nog meer?

En hij zei weer:
Als ik sta, dan sta ik
Als ik ga, dan ga ik
Als ik zit, dan zit ik
Als ik eet, dan eet ik
Als ik praat, dan praat ik

Toen zeiden zij: Dat doen wij toch ook?

De rabbi zei: Nee… als jullie zitten dan staan jullie alweer,
als jullie staan, dan lopen jullie alweer, als jullie lopen, dan zijn jullie er al.

Wil je voelen hoe het is om te onthaasten, ga dan mee met onze retraites. 
Een hele week lang compleet ontzorgd worden. Geen enkele prikkels. Niets zal je doen denken aan je agenda, je to do-lijst en al je verantwoordelijkheden en verplichtingen thuis. Zodat je kunt ervaren hoeveel rust het je geeft als je één ding tegelijkertijd doet. En dat je dan echt kunt genieten van de dingen die je doet en de mensen waar je mee bent. Net zoals de oude vrouw uit Plum Village.Als je dat eenmaal hebt gevoeld, weet je hoe je dat thuis kunt volhouden.

Hier alle info: https://mettamind.nl/yogavakanties/

Hoe doe je dat? In  het NU zijn.

Hoe doe je dat? In het NU zijn.

“Waarom zou je eigenlijk in het NU willen zijn?”

Vaak mijn eerste vraag tijdens een mindfulnesstraining.

“Het geeft meer rust, ik pieker minder, ik geniet meer, ik weet beter wat ik doen moet.” Dat zijn dan vaak de antwoorden.

Mijn volgende vraag is:

“Als we weten dat het prettig is om in het NU te zijn, waarom doen we dat dan niet?”

Dat is een vraag die wat moeilijker te beantwoorden is.

We lijken soms wel verslaafd te zijn aan het denken, dat vaak helemaal niet over het nu gaat. Meestal zijn dat gedachten over wat we in de toekomst allemaal nog moeten doen (werk, klusjes thuis, boodschappen, een cadeautje dat gekocht moet worden). Of gedachten over wat er in het verleden gebeurd is (heb ik wel de juiste email gestuurd, heb ik niet iets verkeerds gezegd in de app, heb ik tijdens mijn presentatie niet iets over het hoofd gezien?).

Dat gepieker haalt er wel een beetje de glans vanaf. Een mooie uitspraak van Jon Kabat-Zinn, de man die mindfulness in het westen heeft geïntroduceerd, is “Piekeren is als leven met de handrem aan.”

We zitten zo vaak in ons hoofd dat het soms wel lijkt alsof we wandelende hoofden zijn geworden, met een lichaam dat ons van A naar B brengt. Een lichaam waar we nog een kop koffie in stoppen, als het moe dreigt te worden, in plaats van dat we luisteren naar wat het echt nodig heeft.

Nu kun je niet ‘stoppen met denken’ op basis van wilskracht en goede voornemens. Want dan ga je het denken proberen te stoppen door er nog meer over na te gaan denken. Maar je kunt wel uit je hoofd gaan, door als het ware ‘te zakken van het hoofd naar je lichaam’. Door het lichaam te voelen. Door de adem te voelen. Je kunt niet tegelijkertijd denken én voelen.

Probeer het maar eens:

  1. Voel hoe je lichaam nu zit terwijl je dit leest.
  2. De contactpunten met de ondergrond.
  3. De beweging van de adem.
  4. Deze inademing.
  5. Deze uitademing.
En? Je kunt niet én je aandacht richten op het denken én op het voelen. Dus als jij uit het hoofd wilt en je wilt stoppen met het gepieker, dat kan de MBSR Mindfulnesstraining je dit leren. Het is een vaardigheid van de geest die je kunt leren. Net zoals je kunt leren een nieuwe taal te spreken of een instrument te bespelen.
Spreek dat je aan? Wij starten 5 keer per jaar met een mindfulnesstraining. Het is echt opmerkelijk hoe aandacht voor de adem je leven kan veranderen. Ik heb het zelf ervaren en zie het dagelijks in mijn praktijk.
Er is niets mis met jou!

Er is niets mis met jou!

Ik wil je graag vertellen: Er niets mis is met jou!

Wanneer we stress hebben, wanneer de dingen anders lopen dan gepland, wanneer de stoom uit onze oren komt en we als een kip zonder kop rondrennen om alles af te krijgen, niet wetende waar te moeten beginnen, dan denken we vaak dat wij iets niet goed doen.

Dat we niet stressbestendig genoeg zijn, dat we onszelf beter onder controle moeten hebben, dat we iets stoms hebben gedaan, dat we moeten leren prioriteiten te stellen, dat we dingen moeten kunnen loslaten…

Maar het ligt niet aan jou. Het probleem ligt heel ergens anders. Het is gewoon TE VEEL.

Ons geest is gewoon niet gemaakt voor de 21ste eeuw waarin er 24/7 prikkels op je afkomen, je altijd bereikbaar bent, iedereen jouw aandacht wilt en je moet voldoen aan het perfecte plaatje dat social media je voorschotelt.

We worden bestookt door een miljoenen-verslindende-aandachtseconomie waarbij gigantische multinationals met elkaar strijden om jouw aandacht. Je moet best stevig in je schoenen staan, wil je daartegen bestand zijn.

Het is gewoon TE VEEL. Daarom heb jij stress! 

Het goede nieuws is dat je daar wel iets aan kunt doen. Je kunt leren om al die boodschappen die op je afgevuurd worden, van je af te laten glijden. Je kunt jezelf trainen om niet te reageren op al die prikkels en al die informatie van buitenaf die je zo onrustig maakt.

Bovendien heb je het grootste deel helemaal niet nodig. Je kunt heel gelukkig zijn zonder al die boodschappen die je vertellen waar je naar toe moet op vakantie, waar je je boodschappen moet doen, hoe je eruit moet zien, welke gadgets je moet kopen, welke jas en schoenen je deze winter nodig hebt…

Je weet zelf veel beter wat je nodig hebt en wat jou gelukkig maakt, alleen hoor je dat vaak niet omdat je geest zo overbelast is.

Daarom is het zo belangrijk om bij jezelf te kunnen blijven in een wereld die zoveel van je vraagt. Anders word je helemaal gek.

Rust vinden, jezelf en je eigen behoeften beter leren kennen, is een vaardigheid van de geest die je kunt trainen. Net zoals je een nieuwe taal kunt leren spreken of een nieuw instrument kunt leren bespelen. Ik sta te popelen om je daarmee te helpen!

Wij geven 5x per jaar de wetenschappelijk onderbouwde MBSR mindfulnesstrainingen. Een methode die je gaat leren omgaan met alle stress in en om je heen.

De zin van het leven

De zin van het leven

Hoe doe je dat? Tevreden leven, als je ‘s avonds en in het weekend nog aan het werk bent met emails en  projecten? Als je agenda overloopt van de verplichtingen, als thuis de klusjes opstapelen en je een huishouden hebt te runnen. Het zou niet vreemd zijn, als je ‘s nachts wakker zou liggen van alle to-do’s die maar niet afkomen.

We denken vaak dat als dat ene project klaar is, dan kan ik ontspannen. Als mijn huis schoon en opgeruimd is, dan heb ik rust in mijn hoofd. Als ik dat issue op mijn werk heb opgelost, dan kan ik tevreden zijn.

Als… als… als… dan ben ik gelukkig.

Het probleem is dat er altijd wel weer een nieuw project, een nieuw probleem, een nieuwe uitdaging op je staat te wachten. Het leven is nooit AF.

Misschien gaat het leven niet om het af te maken, om het bereiken van dat doel. Natuurlijk is het prettig als je je doelen bereikt. Maar als je alleen maar oog hebt voor je doel en geen aandacht hebt voor de weg daarnaar toe, zou je dan niet een hele hoop pareltjes van geluk missen?

Als je een bergwandeling maakt en je hebt alleen maar oog voor de top van de berg, dan zie je niet de prachtige bomen langs de weg, dan mis je de heerlijke geur van de bloemen, dan merk je het gezang van de vogeltjes niet op en geniet je niet meer van het gezelschap waar je mee bent.

En wellicht mis je dan ook een short cut, of een paadje naar een veel mooiere top.

Zou je geluk niet veel meer zitten in de weg? In het horen van de vogels, het ruiken van de bloemen, het contact met de mensen om je heen. ‘Alles wat je aandacht geeft wordt mooier.’ Het was zelfs een slogan van Ikea.

Ik raak altijd enorm geïnspireerd door dit verhaal van de Britse filosoof Alan Watts. Hij zegt: “Life is a dance. It’s not about the end. Life isn’t a journey. We don’t have to go anywhere. We are supposed to dance”.

“Als het alleen om het eindresultaat zou gaan, dan zouden we alleen de laatste noten van een concert hoeven te horen en alleen de laatste vijf minuten van een dansvoorstelling hoeven te zien”, zegt Watts.

Zou dansen door het leven het leven niet veel plezieriger, leuker en vrolijker maken? Als je bewust bent van de smaak van een lekkere kopje thee, je de zon je huid voelt verwarmen, je verbinding hebt met de mensen waar je mee bent.

Nu zal dat niet altijd zo makkelijk zijn. Want er komen 24/7 zoveel prikkels op ons af en onze geest houdt zich liever vast aan bekende patronen van hard werken, doelen stellen en pas tevreden zijn wanneer het af is (want dat is veilig volgens je oerinstinct). We lijken wel verslaafd te zijn aan denken en doen. Het moeilijkste – als je adrenaline en cortisol in je lijf hebt – is vaak gas terugnemen.

Soms is een vriendelijk duwtje in de rug nodig om blinde vlekken en patronen te veranderen. 

Als jij het gevoel hebt dat er iets moet veranderen, als jij verlangt naar meer genieten en je niet weet hoe en waar te beginnen, dan kan een mindfulnesstraining je net die tools geven die je nodig hebt.

Wij starten vijf keer per jaar met de 8-weekse MBSR mindfulnesstrainingeen krachtige, wetenschappelijk onderbouwde training. Je leert je onrustige geest te kalmeren en aandacht te hebben voor wat er NU gebeurd. Van moment tot moment. Zodat je dansend van plezier door het leven kunt gaan.

Je bent van harte welkom.

Met metta,
WINEKE

Stress verminderen? Doe als Jimmy

Stress verminderen? Doe als Jimmy

Weer terug van vakantie wil ik je graag wat vertellen over Jimmy. Jimmy is jarenlang mijn huisgenoot geweest. Ik heb hem uitgekozen om zijn rode haarkleur. Dat paste goed bij mijn parketvloer. Hij sprong altijd op de vensterbank als ik mijn fiets voor de deur op slot zette. Het gerinkel van mijn sleutelbos herkende hij uit duizenden.

Hij was iets minder enthousiast over honden, als die blaffend tegen het raam op sprongen. Dan zag je de bekende ‘bolle rug – haren overeind – en blaas – reactie’. Grappig dat ie dan altijd een paar seconden later zich weer lekker oprolde om ontspannen verder te slapen.

Je kunt best jaloers zijn op zo’n kattenleven. Want als wij lekker lagen te slapen op een vensterbank en een hond zou blaffend tegen het raam springen, dan zouden wij niet meer kunnen slapen. Wij zouden nog heel lang bang zijn dat ie terug zou komen met z’n vader en al zijn broertjes, zusjes, neefjes en nichtjes. En we zouden boos worden op onszelf omdat we op de verkeerde plek waren gaan liggen. En we zouden allerlei voorbereidingen gaan treffen voor het geval het nog een keer gebeurt. Dan is weer ons oerinstinct aan het werk.

Het voorstellingsvermogen van onze geest heeft ons heel ver gebracht. Daarom zitten we niet meer in hutjes op de hei maar leven we in maar leven we in comfortabele huizen met allerlei voorzieningen. Maar het maakt ons ook vaak nodeloos ongerust.

Daar heeft de natuur ook wel iets op gevonden. Als zoogdieren hebben wij ook een ‘kalmeringssysteem’ waarmee we onszelf tot rust kunnen brengen. Zodat we kunnen ontspannen en de stresshormonen weer kunnen afvloeien. Net zoals een kat dat doet wanneer hij zichzelf oprolt en weer lekker gaat liggen.

Alleen is dit zorgsysteem bij ons onderontwikkeld omdat we vaak stress hebben. Dan neemt de bekende fight/flight/freeze reactie het over en kunnen we onszelf nog maar moeilijk tot rust brengen. Waardoor we vaak ’s nachts nog liggen te piekeren over iets wat de dag daarvoor is gebeurd en bezorgd opstaan of alles deze dag wel goed zal gaan.

We hebben het ‘kalmeren’ eigenlijk een beetje afgeleerd. Wil jij leren hoe je jezelf sneller tot rust kunt brengen na een stressvol moment? Wil je je minder zorgen maken en minder last hebben van piekeren? Wil je meer ruimte voelen om te genieten van je leven? En wil je gewoon blijer in het leven staan?

Dan heb ik iets voor je.

Twee keer per jaar geef ik een Mindfulness Compassietraining. In 8 weken ga je ontdekken hoe krachtig jouw ‘kalmering systeem’ is. Dat maakt je weerbaarder voor stress, onzekerheid en tegenslag en je gaat ervaren dat er zoveel meer te genieten is in je leven dan je denkt. Overbodige ballast verdwijnt en je gaat lichter en gelukkiger leven. Zeker in deze bizarre tijd geen overbodige luxe.

Deze training is een mooi vervolg op, en verdieping van de MBSR mindfulnesstraining. Voor veel mensen vaak de volgende stap in hun pad naar een mindful leven waarin ze de dingen doen die hun voldoening geeft.

Benieuwd? Hier alle info. 

Vragen? Stuur me hier een mailtje. 

Ik wens je een prettige kalme dag.

WINEKE

Ps Kijk nog eens naar de foto van de kat en blijf er een paar minuten naar kijken. Voel je je al kalm worden?