Vroeger was ik een paardenmeisje. Als de kleinste mocht ik vaak op Bobby, een razendsnel zwart shetland pony-tje waar je heerlijk op kon galopperen. Het was ook best een eigenzinnig beestje. Een keer besloot hij, terwijl ik nog in het zadel zat, om lekker te gaan rollen in het ondiepe water van het meertje waar de paarden aan het drinken waren. Geschrokken greep ik mijn vriendinnetje Brenda vast, die vlak naast mij op haar pony zat. Ik trok haar zo mee het water in.
Deze keer had ik met een wat groter exemplaar te maken. Een alfa-merrie van een kudde van zes. In tegenstelling tot wat veel mensen denken, is de leider van de groep niet de harem-hengst maar de alfa-merrie.
Als proefpersoon van een pilot ‘mindfulness met paarden’ liep ik met vier vrouwen het drassige weiland in. Niet recht op de paarden af, maar in een boog. Anders zouden ze zich bedreigd voelen.
Aangekomen werd mij gevraagd om dicht tegen de merrie aan te gaan staan. Om vervolgens een rondje om haar heen te lopen. Ja, ook langzaam achter langs haar enorme achterwerk. Ook voor een paardenmeisje best spannend.
Maar de merrie verroerde zich niet. Ze bleef heel rustig staan en observeerde geduldig hoe een ietwat gespannen vrouw om haar heen liep.
Totdat ik achter me een gesnik hoorde. Een van de deelnemers was hevig geëmotioneerd geraakt. De tranen stroomden over haar wangen.
Niemand deed wat. Alsof de tijd even stil stond. Alsof we ons even geen raad wisten.
Maar mijn paard wist wel wat te doen. Met grote elegante passen stapte ze heel rustig naar de vrouw en ging naast haar staan. En bleef daar gewoon staan.
Alsof ze haar wilde troosten. Gewoon door er te zijn. En dat werkte.
De vrouw (geen paardenmeisje) reageerde wat verbaast, ook een beetje geschrokken, maar haar tranen verdwenen. Ze haalde diep adem en kwam langzaam weer tot rust.
Soms zijn er helemaal geen woorden nodig om weer tot jezelf te komen. Soms hoeven er geen oplossingen bedacht te worden. Soms is alleen al het samen zijn voldoende. Met een open hart en liefdevolle ogen.
In het boeddhisme wordt in deze context gesproken over een sangha. Een groep mensen dat samen komt om met elkaar te zitten. Om zo elkaar te steunen in de uitdagingen van het leven.
Met MettaMind wil ik daar graag aan bijdragen. Voor jullie, en zeker ook voor mezelf.
Mocht je behoefte hebben om samen met een groep like-minded people te zijn, in een prettig omgeving waar je tot rust kunt komen en je ook nog eens helemaal in de watten wordt gelegd, kijk dan eens naar mijn yogavakanties. Wie weet is het ondersteunend voor je.
Ik wens je een verbonden dag.
Met metta,
WINEKE
