Mag ik je vragen een glimlach op je gezicht te brengen. Gewoon nu even je mondhoeken omhoog krullen. En ontspannen vasthouden terwijl je deze woorden leest:

Voel de glimlach op je lippen…
Voel de beweging van je adem…
En denk dan aan iets waar je boos over bent.
En houd je glimlach vast 😀.

Merk je dat het lastig wordt deze boosheid te blijven voelen

Dat is de kracht van vriendelijkheid.

“Vriendelijkheid en boosheid gaan niet samen door Ă©Ă©n deur”.

Ik hoor het Jotika Hermsen nog zeggen tijdens mijn eerste meditatieretraite meer dan tien jaar geleden. Jotika (87) is een boeddhistisch meditatieleraar. Tenger postuur, kort grijs haar, vriendelijke ogen. Ze oogt vitaal maar loopt voorzichtig met een stok. Jotika is 24 jaar katholiek non geweest, totdat ze zich realiseerde dat wat ze beoefende eigenlijk meditatie was en voor het boeddhisme koos. Inmiddels heeft ze ook een lintje en van de VN de onderscheiding ‘Outstanding Woman in Buddhism’ gekregen.

Jotika is voor mij de belichaming van mindfulness. Als je met haar praat heb je het idee dat ze je beste vriendin is. Ik denk omdat ze helemaal ‘aanwezig’ is. Dat wordt ook gezegd van de Dalai Lama. Van Bill Clinton trouwens ook. Vandaar wellicht zijn charisma. Zou Clinton ook mediteren?

Anyways, mijn punt is dat je niet tegelijkertijd boos kunt zijn én vriendelijk kunt ervaren. Probeer het maar eens:

Neem iemand in gedachte die je heeft gekwetst
Stel je voor dat die ander, net zoals jij, te maken heeft met verdriet, pijn, angst.. Bedenk dan dat die ander ook maar zijn best doet om gelukkig te zijn en het ook niet altijd weet… En daarom soms rare bokkesprongen maakt.

Dan kun je je misschien ook bedenken dat dit gedrag niet zoveel met jou te maken heeft, maar meer met het ongelukkig zijn van de ander
 Wordt je boosheid al iets minder?

Zo zou je ook met meer compassie naar jezelf kunnen kijken. Dat je, als je iets stoms hebt gezegd of gedaan, tegen jezelf zegt: “Ik ben ook maar ‘Van Mens’. Als ik het beter had geweten, dan had ik het anders gedaan.” Dan wordt je misschien ook niet meer zo boos op jezelf.

Compassie is een antidote voor negativiteit. Het voelen van compassie opent je hart, je voelt je meer verbonden met anderen, het haalt je uit je isolement van zelfkritiek en je verzet je minder tegen wat er gebeurt. Je doet wat je kunt en dat is goed genoeg.

Het mooie is, dat we dit allemaal in ons hebben. Zouden we daar niet meer gebruik van moeten maken? Als je wilt kan ik je daarmee helpen.

We geven 5x per jaar mindfulness trainingen en 3x per jaar compassietrainingen.

Hier meer info over onze trainingen: https://mettamind.nl/mindfulness-trainingen/

Met metta,
WINEKE