Afgelopen zaterdag mocht ik weer naar een blij event. Ik was door het tijdschrift De Optimist uitgenodigd om voor het Happy Spirit Festival in Blaricum een lezing te geven over Compassie. Ik was er best trots op.
Vroeger moest ik er niet aan denken om op een podium te staan.
Tijdens mijn studententijd zag ik een keer een spreker tijdens een congres in de Oude Lutherse kerk een black-out krijgen. Ten overstaande van zo’n 600 studenten kon de arme man niet meer op zijn woorden komen. Hij moest voortijdig zijn verhaal afbreken.
“Het zou je maar overkomen”, zeggen we dan.
Tijdens mijn consultancydagen heb ik er veel mee kunnen oefenen.
Was het niet voor de klant, dan wel tijdens trainingsdagen waarin trainersacteurs je buikpijn en klamme handen gaven. Vond ik best pittig. Zeker toen ik als projectmanager vol passie de opties voor mogelijke IT- structuren aan de klant moet uitleggen (zoals bedacht met onze deskundigen).
Met MettaMind kan ik nu presentaties geven over thema’s die dichter bij mijzelf staan. Ik had onderschat hoe mooi het is om, samen met een zaal onbekenden, ons hart te openen en te horen wat voor moois ons hart te vertellen heeft:
- Tijdens de eerste meditatie kwam in mijn gedachten een oude vriendin voorbij. Ik ga haar weer eens opzoeken.
- Ik neem mee dat ik met minder moet moeten.
- Ik verplaatste mezelf tijdens de oefening naar de duinpan van het strand waar ik vroeger altijd ging zitten. Ik moet vaker tijd voor mezelf nemen.
- Ik heb genoten van je energie en van de schittering in je ogen. Ik ga je boek lezen, hopelijk voel ik me daarna ook zo.
Ik bereid mijn boodschap wel altijd heel goed voor (soms misschien een beetje te goed, als een echte perfectionist). Maar als er sta, laat ik het los. Je hebt eigenlijk ook geen andere keuze. This is it. Hier moet je het mee doen.
En dan is het altijd goed. Want je laat het oordelen los, je negeert dat kritische stemmetje en je richt je daar waar de flow zit. En dan geniet je van de dingen die je doet.
Zoals ik afgelopen zaterdag deed.
Zou dat eigenlijk niet voor alles gelden? Dat je veel meer geniet van het leven als je je focust op datgene wat je blij maak en je die innerlijke criticus die er zo vaak de glans vanaf haalt negeert? En je daarbij de dingen laat gaan die steeds maar weer een worsteling blijken te zijn (privé of op je werk)?
Dat je erkent dat sommige dingen niet werken omdat ze simpelweg niet bij je passen. Niet omdat er iets mis is met jou.
“Geluk is je geboorterecht”, schreef ik in mijn vorige peptalk over het andere blije event waar ik naartoe kon, het concert van mijn salsa hero Marc Anthouny. Nu vind ik deze uitspraak nog steeds een beetje zweverig, maar toch is het mijn missie om geluk te voelen, te doorvoelen en te genieten. Van mijn tenen tot aan mijn kruin. Graag in verbinding met jou. Bekend of onbekend. Live, online of via deze peptalk.
Ik wens je een liefdevolle dag in verbinding.
Met metta,
WINEKE
